Venedik ile barış antlaşması imzalayan Osmanlı Padişahı ile Venedik prensesinin arasında kopan fırtınaların yansıması..
İkisi de aşk uğruna herkesi karşılarına almayı ve ateşte yanmayı göze alabilir mi?
Beni tutan kolla arkamı döndüm ve sertçe kolumu çektim. Soran gözlerle Sultan Murad'a baktım. O ise ciddice bana bakıyordu.
"Önümde eğileceksiniz,unutmayın ki benim sarayımdasınız prenses."
"Size açıkça söyledim,ben kimsenin önünde eğilmem!"
"Bu seferlik usulleri bilmemeniz nedeniyle sizi bağışlıyorum."
Bir hayli yorgun olduğumdan, uğraşmak istemedim. Bir şey demeden daireme gittim. Daireme girdiğimde,pardon dairemize. Kız kardeşlerim heyecanla bana bakıyordu. İsabella konuştu.
"Ne dedi Sultan Murad?"
"Ne diyecek ya? Saçmaladı."
İsabella şüpheli bakışlarla bana baktı.
"Bana bak,sakın Sultan Murad'a gönlümü kaptırayım falan deme bak!"
Göz devirip ona baktım.
"Saçmalama istersen!"
Kendi aralarında sohbete döndüklerinde bende dolabı açıp kendime Has Bahçe için kıyafet çıkardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstümü giyip has bahçeye çıktığımda has bahçenin kapısının önünde Melek Sultan yanında Sultanzade Ahmet ile birlikte beni bekliyordu.
"Nerede kaldın Helen?"
"Yolumu kaybettim."
"Anladım,hadi gel seni gül bahçesine götüreyim."
"Olur!"
Melek ile birlikte gül bahçesine gittik,sonra aklıma haremde söyleyemem dediği şey takıldı. Zevcesinin ölümünü neden söyleyemezdi ki?
"Melek,hani burda söyleyemem Has Bahçede söylerim demiştin ya neydi o?"
Bir anda gülüşü söndü endişeli bir şekilde bana döndü ve Ahmed'i cariyeye verdi,onu gezdirmesini söyleyip bana baktı.
"Helen bak,sana güveniyorum. Belki de şuan yeni tanıştığım birine en büyük sırrımı vererek aptallık ediyorum ama daha fazla içimde tutamayacağım. İlk görüşte sana güvendim,bu yüzden anlatabileceğim tek kişi sensin."
Bir süre duraksadıktan sonra devam etti.
"Zevcemi,ben öldürdüm."
"Ne?"
"Helen bak gerçekten isteyerek olmadı bana vurmaya kalkınca bende panikle hançeri ona sapladım. Lütfen kimseye söyleme!"
"Elbette söylemem. Kim biliyor?"
"Sen,ben ve ölen zevcem hariç kimse bilmiyor."
"Tamam,konuyu kapatsak iyi olur betin benzin soldu. Sırrın bende güvende."
Burukça gülümseyerek başını salladı.
~🪼
Daireme gidip yattım,yattığım gibide o yorgunlukla uyudum. Sabah'ın ilk ışıklarıyla uyandık,İsabella ve Laura saçlarını yapıyorlardı. Bende hızlıca saçımı yaptıktan sonra üstümü giyindim.
