Aynı Sarayda İki Yabancı

{10} Suikast

Selam herkesee,bu bölüm biraz inişli çıkışlı umarım bana sövmezsiniz.. Umarım bölümü beğenirsiniz votelemeyi ve yorum yapmayı unutmayın iyi okumalarr

.
.
.

Daha fazla yerime çivilenmiş şekilde duramayacağımdan,yutkunarak arkama döndüm. Hafifçe eğildim ve sorusuna cevap verdim.

"Hiç. Hiç bir şey."

Kaşlarını çattı.

"Emin misin?"

Derin bir nefes aldım ve korkarak cevap verdim.

"Evet."

Başım öne eğikti öylece duruyordum. Göz ucuyla da olsa arada ona bakıyordum. Sorgularca sordu.

"Neden gözlerime bakmıyorsun?"

Ben ne diyeceğimi düşünürken bu anın kurtacısı olarak Melek belirdi arkasında. Gülümseyerek yanımıza geldi.

"Abi?"

Abisini yüzüne dahi bakmadan tanımıştı. Abisi arkasını dönüp ona bakınca gülümsedi Melek.

"Burada olduğunu bilmiyordum. Biz de Helen ile Has Bahçe'ye çıkalım demiştik,tabi ben geciktim biraz ama."

Sultan Murad'ın yüzü bana dönük olmadığından kaldırdım başımı. Donukça konuştu.

"Uğramıştım öyle Helen ile de tesadüfen karşılaştık zaten,gidiyordum şimdi."

Bana döndüğünde başımı tekrar eğdim. Arkasını dönüp giderken eğildim. Melek sinsice gülümseyerek yanıma yaklaştı. Yine neşe saçıyordu etrafına,her şeye rağmen olumluydu.

"Ne konuştunuz abimle?"

Dedi sinsice.

"Melek!"

Ben ona kızarken o ise gülüyordu.

Melek gülmeye devam ederken konuştu.

"Tamam tamam sustum!"

Sultanzade Ahmet neşeyle yanımıza koştu. Yanında cariye ile birlikte yanımıza ulaştığında annesine sarıldı.

Cariye gülümseyerek Melek'e baktı.

"Yanınıza gelmek istedi."

Melek de karşılık olarak gülümsedi.

"İyi etmişsin getirmekle."

Sultanzade Ahmet annesinin kollarından ayrılıp başını kaldırarak bana baktı. Gülümsedim.

"Sen aşüfte misin?"

Gülümsemem kaybolurken Melek'in de aynı şekilde gülümsemesi yok olmuş,kaşları çatılmıştı. Kolundan tutup Ahmet'i kendine çevirdi.

"Ahmet! Ne diyorsun sen?!"

Ahmet şaşkınlıkla annesine döndü.

"Anne ama hatunlar öyle diyor! Hem o ne demek ki?"