Karanlığın Gerçeği

BÖLÜM 10

Sabah alarmýn sesine gözlerimi açtým fakat hiç uyanmak istemiyordum. Her þeyin rüya olmasý için neler vermezdim ama maalesef ki rüya deðildi. Acaba bir bahane bulsam da bugün gitmesem mi diye düþünmüþtüm ama yaptýðým bencillik olabilirdi. Hala bazý insanlar bir yerlerden bizden yardým istiyorlardý ve ben evde öylece oturamam. Gerçekle yüzleþmeliydim. Zorla da olsa yataktan çýktým ve elimi yüzümü yýkamak için banyonun yolunu tuttum. Banyodaki iþim bitince odama geri döndüm. Üstüme sade ve gündelik bir pantolon ve gömlek giydim, saçlarýmý da arkadan baðladýktan sonra odamdan çýktým. Kahvaltý yapmak için mutfaða gittiðimde Mineyi kahvaltý hazýrlarken buldum.

Günaydýn dedi soðuk bir þekilde

Günaydýn dedim ayný tonda

Otur bir þeyler ye öyle çýk

Tamam, ellerine saðlýk diyerek sandalyeye oturdum

Afiyet olsun diyerek mutfaktan çýktý.

Her zamanki hali olduðu için fazla kafaya takmadým. Aðzýma bir iki þey atýp masadan kalktým ceketimi giyerek evden çýktým. Kulaðýmda en sevdiðim þarkýyla yavaþ yavaþ karakola yürümeye baþladým. Müzik ruhun gýdasýdýr derler gerçekten de öyleydi, beni tamamlardý. Her anýmda müzik dinlerim. Mutlu olduðumda, üzgün olduðumda, tedirgin olduðumda ve þu anki durumda yani utandýðýmda bile dinlerim. Belki de tek sýðýnaðým müzik olduðu içindir, bu sebepten her anýmda müzik vardýr.

Zihnimde hala dün olanlar geçiyordu. Bir türlü unutamýyordum, gerçi unutulacak gibide deðildi. Böyle bir aptallýk nasýl unutulurdu ki. Düþününce söylediklerim doðru muydu, gerçekten ondan hoþlanýyor muydum acaba? Ama olamaz deðil mi? Yani olmamalý bence. Hem ne demiþler iþle aþký karýþtýrma. Bende öyle olmalýydým artýk kendine gelme zamaný Rümeysa þu anda odaklanman gereken tek bir þey var o da davan. Bu davayý daha çok büyümeden çözmelisin, yapabilirsin.

Ben bunlarý düþünürken karakolun önüne gelmiþtim bile. Adýmýmý giriþten atarak içeriye girdim ve kendi bölümümün bulunduðu odaya doðru yürüdüm. Ýçeri girdiðimde hiç kimse yoktu. Saate baktýðýmda normalden 15dk önce gelmiþtim. Demek ki bugün hýzlý yürümüþüm. Masama geçtim ve dosyayý açarak incelemeye baþladým. Aradan kýsa süre geçtikten sonra kapý açýldý kafamý kaldýrýp baktýðýmda gelen kiþinin Baþkomiser Mehmet Bey olduðunu gördüm. Hýzlýca ayaðý kalktým ve selam verdim.

Otur kýzým, seninle konuþmak istedim biraz diyerek önümdeki sandalyeye oturdu

Benimle mi? Tabi baþkomiserim dedim ve yerime oturdum

Evet kýzým, dava nasýl gidiyor?

Ýyi gidiyor komiserim, elimize güzel ipuçlarý geçti

Güzel, benden sakladýðýnýz baþka bir þey yok deðil mi?

Hayýr komiserim o hatayý bir kez yaptýk bir daha asla olmayacak dedim geçmiþi hatýrlayarak

Olmasýn zaten kýzým, hele ki böyle önemli bir konuda hiç olmasýn. Buraya yeni geldin ve geldiðin zamandan beri sürekli çalýþýyorsun seni takdir ediyorum kýzým

Teþekkür ederim komiserim, yaptýðýmýz iþ þakaya ya da boþ yapmaya gelecek bir iþ deðil çok çalýþmalýyýz dedim gururlanmýþtým

Öyle kýzým öyle. Burada belki kendine yakýn gördüðün birisi olmamýþtýr, eðer bir derdin sýkýntýn olursa her zaman dinlerim seni ama merak etme komiser olarak deðil bir abi olarak dinleyeceðim

Teþekkür ederim komiserim, olursa mutlaka geleceðim dedim tatlý bir þekilde gülerek.

Biz bunlarý konuþurken kapý tekrar açýldý ekibin geri kalaný da gelmiþti. Baþkomiser Faruka dönerek