Karanlığın Gerçeği

BÖLÜM 2

Tanışma faslı bitince yerime oturdum, sinirlenmiştim. Unutmaya çalışarak baş komisere odaklandım.

¨Şimdi gelelim yeni davaya. Olay yeri Kadıköy, 10 yaşlarında bir çocuk bulmuş¨ dedi.

İster istemez üzüldüm kim bilir çocuk neler hissetmiştir? Çokta küçük diye düşünürken biri konuştu

¨Nerede bulunmuş ceset?¨ dedi

Baş komiser ¨Çöp konteyneri¨ dedi ve devam etti. ¨Çocuk çöpleri karıştırıyormuş yiyecek bir şeyler bulmak için o sırada büyük bir çöp poşeti görmüş merak etmiş ve zorla çıkarmış poşeti açtığında 20li yaşlarında bir kadın ceseti görmüş, koşarak telefon kulübesine gitmiş ve cebindeki son parayı da oraya vererek polise ihbar etmiş¨ diye anlattı.

Bir yanım üzülürken diğer yanım da şaşırmıştı çocuk böyle bir durumdayken bile çok akıllıca davranmış ve hemen polise ihbar etmiş.

Baş komiser görev dağılımı yaptı ve herkes iş başına geçti. Ben ve yobaz Faruk bu davanın baş görevlisiydik -diğerlerine göre daha kıdemli olduğumuz için- gidip olay yerini inceleyecektik, geriye kalan dört kişiden ikisi otopsi sonuçlarını almaya ve kalan iki kişiden biri olay yerindeki kameraları incelemeye diğeri de ihbar eden çocuğu bulup ifadesini tekrar almaya gidecekti. Herkes yola koyuldu ve görev yerlerine gitmeye başladı.

Polis aracına bindik ve olay yerine gittik yoldayken hiç kimse konuşmadı bu bir nebze iyiydi daha doğru ve iyi düşünebiliyordum. Olay yerine gittiğimiz de ıssız bir yerdeydi pek şaşırmadım katiller ıssız yerleri tercih ederler. Çöp konteynerine yaklaşırken feci bir koku yayılmaya başladı öncelerde midemi bulandırırken artık alışmıştım beni o kadar da rahatsız etmiyordu. Konteynerin içine baktım ve kuru kan lekeleri gördüm poşetten sızmış olmalı diye düşündüm. Uzun uzun incelemeye devam ettik, iyice her yere bakmaya dikkat ettik küçücük bir ip ucu bile bizim için çok önemliydi.

Çöp konteynerinden biraz uzaklaştığımda bir iz fark ettim bu iz ayakkabı iziydi bunu gördüğüme sevinmiştim. İzden de belli oluyordu cinayeti işleyen kişi erkekti. İnceleme ekibini çağırıp ayak izini çok iyi incelenmesi gerektiğini söyledim 1 saat kadar daha araştırmaya devam ettik ve başka bir şey bulamayınca geri dönmeye karar verdik. Gelişte ki gibi gidişte de sessizlik hakimdi.

Karakola döndüğümüzde herkes üstüne düşen görevi tamamlamıştı ve toplantı yapmaya başladık.
Tahmin ettiğim gibi kamera yoktu çünkü ıssız bir yerdi biz de başka yollardan ararız katili. Otopsi sonuçlarını almak için görevlendirilen kız ayağı kalktı ve konuşmaya başladı.

¨Adı Ceylin 25 yaşında, sol tarafından darbe almış kendini korumaya çalışmış avuç içlerinde ve bileklerinde sayısız kesik mevcut bu da demek oluyor ki katil bıçak kullanmış, kadına işkence etmiş, ölmesine izin vermemiş bacaklarında ve karnında da birçok kesit mevcut. Kadın iyice acı çekince tatmin olmuş ve kalbinden bıçaklayarak kadının yaşamına son vermiş¨ dedi.

ben bunları dinlerken diğer yandan da içimden sayısızca küfürler savurdum. Katil psikopatın teki işkenceden zevk alan kişi psikopattan başka biri olamaz.

¨Cesetin üzerinde parmak izi var mıydı?¨ diye sordum.

Kafasını sağa sola sallayarak ¨Hayır, maalesef hiçbir iz yokmuş¨ dedi

Tam ağzımı açıp ikinci sorumu soracakken Faruk benden önce davrandı ve ¨Suç aletini bulan var mı?¨ dedi bu adam ikidir sözümü kesiyor bilerek mi yapıyor bilmeyerek mi yapıyor bilmiyorum bildiğim tek şey vardı o da sinirlendiğimdi.

Bir adam kalktı ayağa ve ¨Maalesef hiçbir ip ucu yok¨ dedi.

Aklıma çocuk geldi ¨Peki ya çocuk konuştunuz mu?¨ dedim görevlilere bakarak

¨Konuştuk ama baş komiserin anlattığından farklı bir şey anlatmadı¨

Otopsiden sorumlu olan kız ayağı kalktı ve konuşmaya başladı ¨Otopsi sonucuna bakılırsa cinayet dün işlenmemiş en az 2-3 gün önce işlenmiş o günkü hava durumuna baktım yağmurluydu hava¨ dedi

ben o sırada aydınlanmış gibi kendi kendime ¨O yüzden katilin ayakkabısının izi çıkmıştı, yol toprak yoldu yağmurla birlikte çamur oldu ve ayak izi çıktı¨ dedim

o sırada kız konuşmaya devam etti ¨Rümeysa hanım istediğiniz inceleme yapılmış. Katil 44 numara ayakkabı giyiyor bu da katilin erkek olma olasılığını çokça yükseltiyor¨ başımı sallayıp ¨Katil 44 numara ayakkabı izinden başka bir iz bırakmamış bu da demek oluyor ki katilin ilk cinayeti değil bu, daha önce de bir cinayet veyahut birden fazla cinayet işlemiş olabilir¨ kıza dönerek

¨Yanına birini daha al ve kadını araştırın ne iş yapıyormuş? Nerede yaşıyormuş? Kimle yaşıyormuş? Yakınları hiç aramış mı? İhbarda bulunmuşlar mı?¨ İyice öğrenin

sonra sabah benimle konuşan çocuğa döndüm ve

¨Sende Farukla  son zamanlarda bu davaya benzeyen başka bir dava olmuş mu araştırın¨ dedim o anda hemen ağzını açtı

¨Ben oturduğum yerden araştırma yapmayı sevmem, gidip biraz daha bakacağım etrafa¨ dedi ve benim cevabımı beklemeden kapıyı açıp odadan çıktı.

Odun işte ne olacak oda da kimse olmasaydı ben onun laflarını bir güzel taklit ederdim ama yapamam yaparsam çok pis rezil olurdum. Neyse Faruk'un görevini başka birine devrettim. Bende biraz daha araştıracaktım belki gözden kaçırdığım bir şey olabilir diyerekten.

Herkes dağılacakken kızlardan biri konuşmaya başladı

¨Bu arada ben Selin¨ dedi bir an afalladım o da bunu anladı

¨Sen kendini tanıttın ama bizim tanıtma fırsatımız olmadı¨ dedi düşününce haklıydı benim aklımdan tamamen çıkmıştı bu, insanlara pek ismiyle hitap etmiyordum göz teması kurunca isme gerek yoktu, göz teması kuramayınca ismini söylerdim. Başka biri

¨Bende Ali tanıştığımıza memnun oldum¨ dedi

¨Bende¨ diyerek tatlı bir sırıtış yaptım sonra sabah bana imalı laflar söyleyen çocuk konuşmaya başladı

¨Zamanla öğrenirdin ama madem herkes tanıtmaya başladı bende tanıtayım kısaca Melih¨ dedi bu çocuk da Faruk gibi gıcıktı. En son otopsi de görevli olan kız konuştu

¨Bende Aylin¨ dedi tatlı bir şekilde istemsizce gülümsedim

¨Hepinizle tanıştığıma memnun oldum iyi anlaşalım¨ dedim.

Herkes görev yerlerine dağıldı bende bu sefer polis arabasıyla değil de taksiyle gittim. Olay yerinde Faruk hala araştırıyordu bende biraz daha araştırmaya devam ettim. Katili merak ediyordum ve bunun tek çözümü katili yakalamaktı. Her zamankinden daha fazla çalışıp o katili yakalayacaktım.