Karanlığın Gerçeği

BÖLÜM 4

Sabah alarmın sesine uyandım ertelemeden kalktım. Vakit kaybetmemeliydim bir an önce katili yakalamak istiyordum. Elimi yüzümü yıkadım, ufak bir kahvaltı yaptım hazırlanıp evden kendimi attım. Otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Durağa vardığımda otobüs henüz gelmemişti. Otobüsün gelmesini beklerken düşüncelere daldım. Kısa süre sonra otobüs geldi, bindim ve boş bir koltuğa oturdum. Saate baktığımda mesainin başlamasına 30 dakika vardı. Gün güzel başlamıştı umarım güzel de son bulur.

Karakoldan içeri girip odaya doğru yürüdüm. İçeride biri hariç herkes gelmişti, Faruk. İçeri girdiğimde arkamdan Faruk'ta girdi. Yerlerimize geçip dava hakkında konuşmayacağım başladık. Ali:

¨Ekstra bir şeyler buldunuz¨ mu?

 
O sırada Faruk'la göz göze geldim başını salladı bende salladım ve konuşmayacağım başladım.
Dün dosyadaki fotoğrafları incelerken Farukla bir şey fark ettik.

O sırada Nur heyecanla:

¨Ne buldunuz? Hemen söyleyin dedi Faruk:

Susarsan Rümeysa anlatacak¨ dedi. Nurun yüzü düşmüştü ben aldırmayıp konuşmaya devam ettim

¨Olay yerindeki fotoğraflarla otopsi sırasında çekilen fotoğraflarda bir fark vardı. Otopsi fotoğraflarında kadının sağ elinin orta parmağının tırnağı yoktu¨ dedim ve sustum. Melih

¨O zaman katil otopsi doktoru¨ dedi. Faruk:

¨Bu kadar hızlı karar vermeyelim yanlış çıkarsa sonuçları kötü olur¨ dedi. Haklıydı. Ece:

¨Ne yapacağız peki?¨

¨İş bölümü yapacağız¨ dedim ve devam ettim. ¨Nur ve Ece siz olay yerinin yakınlarındaki bütün mobese kameralarını kontrol edin, Melih ve Ali siz de hastanedeki bütün kameralarına kontrol edin tuhaf bir şey bulursanız haber verirsiniz. Bizde Farukla otopsi doktoruyla görüşeceğiz¨ dedim.

Kızlar biraz mırıldansalar da kabul etmek zorunda kaldılar. Çünkü Farukun bakışları çok keskindi ben bile korktum. Herkes görev yerlerine dağılacakken aklıma gelen soruyla ekibi durdurdum ve seslendim.

¨Dün ki görevlerden neler çıktı?¨ Ece:

¨Kız kimsesizmiş, anne babası ölmüş, kardeşi de yokmuş.¨

¨Peki ne iş yapıyormuş?¨

¨Butiği varmış pek bilindik değil, komşularına da sorduk sessiz sakinmiş kimseyle konuşmazmış bu sebepten arkadaşı da yok¨ dedi ve sustu. İster istemez kıza acıdım. Ali ve Melihe dönerek

¨Siz ne yaptınız baktınız mı davalara?¨ Ali:

¨Bir tane dava bulduk pek benzemiyorlar fakat yine de masanın üzerine koyduk sende bir göz at¨

¨Tamam¨ dedim ve herkes işinin başına döndü. Odada Faruk ve ben kaldık Faruk:

¨Hadi bizde çıkalım¨ dedi.

¨Sen git ben şu dosyaya göz gezdirip öyle geleyim¨

¨Tamam haberleşiriz¨ diyerek odadan çıktı.

Dosyanın başına oturdum ve göz gezdirmeye başladım. Asılarak ölmüş, başta herkes intihar diye düşünmüş otopsi sonucundan cinayet olduğu ortaya çıkmış. Katil bulunamamıştı. Otopsi ve olay yerindeki fotoğraflara baktığımda bir değişiklik yoktu, tırnakları da yerli yerindeydi. Bu dosya davayla ilgili değil diye düşünürken telefonum çaldı.

¨Alo. Kimsiniz?

¨Kaç gün oldu hala çözemediniz davayı, polislerin bu kadar beceriksiz olduğunu bilmiyordum. Yarın öğlene kadar zamanınız var beni ve neden öldürdüğümü bulamazsanız ikinci kurbanla tanışacaksınız¨dedi ve pis pis gülmeye başladı konuşmama fırsat vermeden de telefonu kapattı.