(edited)
"ඒ රන්දූ....මං ආවා අනේ ඔයාව ගෙදර අරං යන්න...."
අක්කා කන්ෆියුස් වෙලා බලං ඉද්දි මං ගිහින් අංකල්ගෙ කරට පැන්නා...කෝච් හාමිනේ දන්නෙ නෑනෙ මගෙයි මෙයාගෙයි ලව් එක....කල්ප රන්දුනු සූරියබණ්ඩාර...එහෙම නැත්තං අපේ සෙව්වගෙ අප්පච්චි..අපෙ ආච්චිගෙ පැත්තෙන් අංකල් අපිට නෑයෝ වෙනවා..සෙව් එක්ක මගෙ මෙච්චර ලඟ සම්බන්දයක් තියෙන්නෙත් අංකල් නිසා...මාව අම්මට හම්බෙලා අපෙ තාත්තටත් කලිං අතට අරං තියෙන්නෙ අංකල්...අපෙ තාත්තා එදත් මිෂන් එකකලු....මන්දා ඕවා කියන්නෙ අම්මා තමයි....මං අංකල්ගෙ කරෙන් බැස්සම අංකල් මගෙ ඔලුව අතගෑවා...එයා මේ ගෙදර එන්නෙ මාස දෙකකට පස්සෙ...එයා දුර පලාතක හොස්පිටල් එකක වැඩ කරන්නෙ මේ දවස් වල ඉතිං ගෙදර රැඳෙන්නෙ එහෙමත් දවසක තමයි... කොහොම වුනත් අංකල්ව දැක්කම අර කලිං තිබ්බ දුක් අමතක වුනා මට...
"මගෙ කෙල්ලට දැං සනීපයි වගේ..."
"දැං සනීපයි අනේ...ඔවා ආවනෙ.."
මං හුරතලේට කියවද්දි අංකල් හයියෙන් හිනා වුනා...මං හුරතල් වුනා නං ඒ අංකල් එක්ක විතරයි...අංකල් මං පොඩි කාලෙ ඉඳලම මගෙ හිතෙ හදලා තිබ්බ විශ්වාසෙ නිසා වෙන්නැති ඒ....
"සේනාධි පුතා...කාලෙකිං....සුදු චූටි එක්කමයි නේ දැන්..."
අංකල් අක්කට කතා කරන්නෙ අක්කගෙ නමේ අනිත් කෑල්ලෙං...ඒක ලස්සනයි හැබැයි..ඒත් අර කිව්ව සුදු චූටි කතාව තේරුම් ගන්න මට බැරි වෙද්දි,මං ප්‍රශ්නාර්ථයක් එක්ක බලං හිටියා..
"ඔයත් ......"
"සුදුට මතකද මෙයා සුදු චූටී කිය කිය ඔයාගෙ පස්සෙන් ඇවිද්දා...."
මොහොතකට මගෙ ඇස් ලොකු වුණත්,මං අක්කා දිහා බැලුවෙ ඔය නම කිව්වොත් නං මරනවා කියන බැල්මෙන්...එයා නං මං දිහා බලං හිටියෙ හරි ලෙංගතු බැල්මකිං....පුදුමයක් ගෑවිලාවත් තිබ්බෙ නැති බැල්මෙන් මට තේරුණෙ එයා ඒක දැනන් ඉඳලා කියනෙක .... මට කාලෙකිං හරි සතුටක් දැනුණා...මං දන් නැතුවට ඉස්සර ඉඳලා මං අක්කව දැනන් ඉඳලානෙ... බලාපොරොත්තු තිබ්බෙ නැතත්,මට සතුටුයි ඉස්සර ඉඳලම මාව පරිස්සං කරපු කෙනා එයා වුණ එක....
YOU ARE READING
Once(Still Ongoing)
Non-Fictionලස්සනම කතාව වුණත් එක තැනක් දුකින් ලියවුණා... පරිච්ජේද ගණනාවක්ම ලියවෙන්න තිබ්බත් මේ කතාවෙ , තවත් පරිච්ජේදයක් ගැන හිතන්න හිතක් නෑ... දුක හිතෙන කතා වලට කවුරුත් කැමති නැති නිසා.... ඉතින් යන්න කලින් එක පාරක් කියන්න, ආදරෙයි නේද?.... ⭕මෙම නිර්මාණය උපුටා...
