Yekta/texting

10.~

Baba: Para lazım(22:12)

Uktu: iş bulmaya çalışıyorum baba

Utku: Şu an elimde hiç para yok

Baba: Bana para bul

Baba: Elimde hiç kalmadı utku

Utku: Gözünü seveyim gel artık bir hastaneye gidelim

Baba: Bana para bul

Utku: İş arıyorum

Utku: Nerden para bulacağım

Baba: Bana para bulmadan eve gelme

Yine aynısını yapıyordu beni hiçe sayıyordu işi gücü para ve maddeydi bunları bilmeme ramen neden hâlâ onu bırakamıyordum,aslında sorunun cevabını çok iyi biliyorum yalnız olmak yalnız olmaktan nefret ediyorum bundan 2 yıl öncesine gitsem yalnız olacağımı hiç düşünmezdim ama şimdi çevremde kimse yoktu yine aynı merdivende tek başıma oturuyorum önceden burda 10 kişi toplanıp otururduk sabaha kadar şimdi ise hepsi gitmişti biri bile arayıp demiyordu ki Utku iyi misin?

Sabahtan beri iş aramıştım bulaşıkçılıktan garsonluğa kadar, hepsi biz size döneriz diyerek beni geri yolladılar.Hava soğuktu üstüme bir şey almadan evden çıktığım için kendime kızıyordum. Ne yapacağımı artık kestiremiyorum ne yapmam gerektiğini bilmiyorum eve gidemezdim eve gidersem kriz geçireceği için dayak yemeden o evden çıkamam düşüncelerim ile boğuşurken kafamda hissettiğim ıslak ile yağmurun bir anda bastıran sesi beni iyice çıkmaza sürüyordu oturduğum yerde iyice kendimi arkaya çekip sırtımı soğuk betona yasladım boş sokakta yankılanan bildirim sesi ile telefonumu cebimden çıkardım.

Arelerezli: Beria

Utkuberiam: Efendim

Arelerezli: Neden ordasın

Utkuberiam: Efendim

Arelerezli: Sokağın başına bak

Kafamı telefondan kaldırıp sokağın başına doğru çevirdim ordaydı sokağın karanlığı ve siyah giyinmesinden dolayı net görünmesede belliydi ordaydı kafasını geçirdiği kasktan dolayı bakışlarını göremesemde buraya baktığına emindim.

Utkuberiam: Neden burdasın

Arelerez: Burdan geçiyordum

Utkuberiam: Zenginler bu sokakları bilmez ama sen hiç buralardan çıkmıyorsun

Arelerez: Arkadaşım arka sokakta oturuyor

Biliyordum buralarda bir arkadaşının oturduğunu.

Utkuberiam: İyi git ne bekliyorsun

Arelerez: Geleyim mi ?

Utkuberiam: Bugün olmaz

Utkuberiam:Lütfen

Arelerez: Sen nasıl istersen

Arelerez: Peki eve ne zaman geçersin

Utkuberiam: Bilmiyorum

Arelerez: Ama hava çok soğuk

Arelerez: Ve üstünde bir şey yok

Arelerez: Kızım sen salak mısın?

Utkuberiam: Evden çıkarken almayı unuttum

Mesajıma cevap vermeyip görüldü atmıştı.Boş sokakta yankılanan motor sesi  uzaklaşmak yerine yakınlaşıyordu hiç o tarafa bakmayıp sanki telefonumda çok önemli bir şey varmış gibi bakıyordum motorun sesi tam dibimde durunca bakışlarımı ona doğru çevirdim motorunda inip yavaş adımlarla yanıma geldi elin tuttuğu şeyi bıraktıktan sonra hızla adımlarla motoruna binip sokağın sonuna doğru ilerledi.

Bakışlarımı kucağıma bıraktığı cekete çevirdim siyah kalın ceketine boş boş bakarken telefonumdan bildirim sesi yükseldi,motorunun sesini hâlâ duyuyordum sokaktan daha çıkmamıştı.

Arelerez: Giyer misin lütfen

Utkuberiam: Teşekkür ederim ama hiç gerek yoktu.

Kesin gerek yoktu dişlerim birbirine vurmaktan kırılacak derecedeydi.

Utkuberiam: Hem sen motordasın daha çok üşürsün

Arelerez: Arkadaşımda kalacağım evi yakın demiştim ya

Utkuberiam: Arkadaşının adı ne

Arelerez: Kadir

Utkuberiam: Duymadım hiç adını

Utkuberiam: Lütfen git artık

Arelerez: Gidiyorum kendine dikkat et

Utkuberiam: Sende

Sokakta yankılanan gür gaz sesinden sonra motoru hızla uzaklaştı ve Beria yine yalnız kaldı daha fazla üşüyüp hasta olmamak için oturduğum binadan içeriye girip ilk kattaki dairenin zilini çaldım 1 dk geçmemişti   ki kapıyı açan bedenle yüzümde tebessüm oluşmuştu.

"Beria?"

"Ayşe abla rahatsız ettim gecenin bu saatinde ama..." daha lafımı bitirmeden beni kolumdan çekip içeriye aldı.

"Olur mu öyle şey kızım hem donmuşsun baksana sabahtan beri dışarda mısın?"

"İşim vardı ondan dışardaydım ama sonra babam şey yapınca gidecek bir yer bulamadım." sesimden mahcubiyet akıyordu resmen ama yapacak bir şeyim yoktu.

Ayşe ablayı yıllardır tanırdım daha doğrusu tanırdık onlarla beraberken tanışmıştım hep beraber gelip Ayşe ablada oturur sohbet ederdik aile durumumun her detayını bilirdi bir kaç kere daha böyle geldiğim için artık şaşırmıyordu.

"Aç mısın kızım?"

"Yok abla sağ ol."

"Emin misin yavrum?"

"Eminim abla."

"Ben sana kıyafetler yorgan yastık getireyim de dinlen." usulca kafamı sallayıp oturduğum yerde iyice büzüştüm babamın  beni getirdiği durumdan dolayı utançtan ağlayacaktım resmen. Ayşe abla yatağı hazırlayıp odadan çıktı bende üstümü değiştirip yatağın içine girdim elimde ki telefona düşen mesaj ile istemsizce yüzümde tebessüm oluşmuştu

Arelerez: İyi geceler Beria

Arelerez: Umarım ceketim seni ısıtmıştır

Utkuberiam: Ceketinin bir kaloriferden hiç bir farkı yoktu

Arelerez: Ne mutlu bana

Utkuberiam: İyi geceler