müziğe aşık bir adamla dansa aşık bir adamın yolları bir gün yine aynı yere çıkar, minho hatırlasa da jisung hiçbir şey hatırlamamaktadır. minho önceden yitirdiği umudunu onu tekrar gördüğünde yeşillendirirse eskisi gibi olacaklar mıydı?
- x'ten bur...
(chan) yine onu düşünürken beste yapıyordum. gerçekten ilham kaynağımdı, yanımda değilken bile motive ediyordu beni. bir an için bacağımın titrediğini hissettim, bunu yapan telefonumu çıkarıp açtım. bir mesaj vardı ve mesajı atan felix'ti. mesajda uzun süredir kapıda olduğunu ve birçok kez çalmasına rağmen açmadığımı yazmıştı. bir anda elim ayağıma dolaştı.
"ne? kapıda mı?" diye ayağa kalktığımda her an yanı başımda duran kahve termosumu yere düşürmüştüm. hemen yerden alıp benden uzak bir noktaya koydum. ve kendime gelip stüdyo haline getirdiğim odamdan hemen çıktım ve kapıyı açmaya gittim. heyecandan terleyen avuçlarımı pantolonuma sürüp kuruladım ve derin bir nefes alarak kapıyı açtım.
"yine beste yapmaya dalmıştın değil mi?" diyerek içeri daldı bir anda.
"evet. özür dilerim o yüzden de kapıyı duymadım."
"tamam sıkıntı değil, seni ziyaret etmek istemiştim sadece." dedi ve odama doğru yürümeye başladı. ben de söylediği bu cümlesinden sonra oluşan sırıtmamı engellemeye çalışarak arkasından gittim. odaya girdiğinde ben de arkasından girdim.
"bir şey ikram edeyim ister misin?"
"hayır teşekkür ederim. sadece sen işini yap ben de burada seni izleyeyim. olur mu?" beni izlemek mi, müzik yaparken mi?
"tabi neden olmasın, hatta gelip bana yardım bile edebilirsin." dedim. son dediklerim benden bağımsız çıkmıştı ağzımdan ve bunun olabileceğinden kesinlikle emin değildim çünkü onu düşünerek müzik yapmakla o yanımdayken yapmak çok farklı şeylerdi.
çocuk gibi sevinip "gerçekten yardım edebilir miyim?" deyip yanıma geldi hızlıca.
"tabi." deyip oturması için solumdaki sandalyeyi sağıma çekip oturmasını istedim. hemen oturup "ben ne yapacağım şimdi?" diye sordu.
"şarkı sözü yazmayı dene. ben de bestemi yapayım. sonra ikisini beraber deneriz. uyarsa oldu bu iş, tek kalan şey de kaydetmek olacak. tabi kaydetme işi daha zor ama ilk önce biz bu zor kısmı geçelim." dedim.
"peki. o zaman alayım kalem kağıdımı."
hemen yanımda her an işime yarayan müsveddelerimden birini ve bir kalem verdim. "al bakayım, görelim bakalım marifetlerini."
"eminim güzel bir şey çıkacak ortaya."
"ben de eminim."
"o zaman bir süre beraber çalışacağız gibi duruyor."
"hay hay efendim."
********
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
