Artık sonunu getirmem gerektiğini fark ettim. Açıkçası yazamadığım için değil, bitmesini istemediğim için yazmaya başlamak istemiyordum bu bölümü. Bitirmek başlamak kadar kolay olmuyormuş meğerse. Hele ki bu yayınladığım ve benim satırlarımı okuduğunuz ilk kurgu olunca iş epey bir zorlaştı benim için.
Benimle birlikte olduğunuz için çok teşekkür ederim. Kendisinin bundan haberi var mı bilmiyorum ama buraya ilk başladığımda beni yeni yeni keşfeden ve bölümleri yazmamı sağlayan, bölümlere oy vermesiyle bir şekilde yazmaya teşvik eden okuruma çok teşekkür ederim.
Yukarıdaki melodiyi Ceren ve Ekin bölümüne geçince açarsanız çok güzel olur. Tam son sahneyi yazarken dinliyordum ve cidden bu melodi o sahneyi andırdı bana :)
○Sizleri son kez bölüme davet ediyorum, iyi okumalar dilerim.
❤️🩹❤️🩹❤️🩹
Yıllar sonra
Önüme bırakılan resim kağıdına baktım gülümseyerek. Aylar öncesinde başlanılan bu görüşme şimdi onun hayatını güzel etkileyecek şekilde çok iyi gidiyordu.
"Resmimi beğendin mi?"
Gülümseyerek masamın önünde oturan sarışın küçük kıza diktim gözlerimi. Açıkçası küçüklüğüme epey bir benziyordu, baktığımda kendimi gördüğüm bu kız, tıpkı benim eski halimdeki gibi ailesi tarafından buraya getirilmiş ve psikolojik destek alması gerektiği söylenmişti.
İnsanlara dışarıdan bakıldığında aslında hiçbir sorunları yokmuş, güllük gülistanlık geçiniyorlarmış gibi gelirdi. Üstelik bu insan bir çocuksa, daha ergenliğe bile girmemiş birisi ise, onun asla sorunları olmadığını ya da en büyük problemi anne ve babasının ona çikolata almaması olarak görürdünüz.
Ceylin on iki yaşında bir kız çocuğu olmasına rağmen ona göre oldukça zor şeyler yaşamıştı. Geldiği her seansında çok fazla sohbet etmiş ve eve her giderken ona, bana diğer buluşmamız için bir resim çizmesini istemiştim. Önce çizimleri oldukça karamsardı. Bazen sadece karalıyor, çizikler atıyor, ya da kabuslarında gördüğü kötü canavarları çiziyordu.
"Beğendim. Bir anısı var mı çizimin peki?" Diyerek, elimi avucuma yaslayarak ona doğru eğildim masada.
Kafasını salladı. "Annem ve babam ile birlikte tatile gidecekmişiz. Böyle bir yere gitmek istediğim için denizli bir yer çizdim."
Ufaktan kıkırdadım. "Çok beğendim resmini," dediğimde, yanındaki ufak çantasından bir şey çıkarmaya çalıştı.
Bana bir kağıt uzattığında onu aldım ve içini açtım. Bu sefer çiziminde elinde pembe ufak bir çantası olan, sarı saçlı ve üzerinde beyaz bir elbise olan kadın vardı. Hemen önünde duran adama gülerek bakıyordu.
O kadın bendim. Yanımdaki adam ise Asrın.
Sevgilim. Her şeyim.
"Sizi geçen geldiğimde otoparkta gördüm. Böyle gözüküyordunuz. Elimden geldiği kadar çizmeye çalıştım ama tam yapabildiğimi sanmıyorum, onun sana güzel baktığı kadar yansıtamadım resimde."
Duygulanarak kafamı yukarıya kaldırıp gözlerimi kırpıştırdım. "Ceylin! Çok teşekkür ederim, bu çok özel bir şey benim için canım."
Gelen çocuklardan hediyeler elbette alıyordum ama bu en güzeli olabilirdi. En büyük hediye ise, bunu çizenin Ceylin olmasıydı. Öyle kolay kolay duygularını belli edebilen bir kız çocuğu değildi ama şimdi anlıyordum ki, onun ruhu gerçekten iyileşmeye başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇİÇEKÇİ | Yarı Texting
Dla nastolatków(Tamamlandı.) Bilinmeyen Numara: Adın gibisin Alin, Bilinmeyen Numara: O kadar ince o kadar naziksin ki bazen elim ayağıma dolaşıyor. Bilinmeyen Numara: Hayır diyorum kendime, telefonun arkasında ki bi kız seni nasıl bu kadar heyecanlandırır Bilinm...
