(CHAPTER 21)
( ADRIAN PO'V)
" Mom don't give up, mag pagaling kapo"- sabe ko kay mommy na nakahiga habang nahihirapang huminga
" Adrian anak I'm sorry i know marami akong pag kukulang para sayo sana mapatawad mo pa ako"- sabe neto na hirap ng mag salita
" No mom don't say that, just rest magpagaling po kayo"- umiiyak na sabe ko dito " I'm really sorry anak, but i can't its my time isa lang ang wish ko bago ako mawala, ang makita kang maikasal"- sabe pa neto
" No, mom dont leave me" hagulgul na sabe ko dito " just promise me, pakakasalan mo si Andy, she's good enough for you"- sabe neto na ikinagulat ko
" But mom, i have---"- hindi kona natapos pa ang sasabihin ko ng mag derederetyo ang pulse rate nya, kaya agad namang tumawag si dad ng doctor
Nang maka tawag si dad ng doctor ay agad tong pumasok sa loob, nakita ko pang kunuryente nila to. " clear... clear... clear"- sabe ng doctor pero hindi na nag stable ang heartbeat ni mommy
" Time of dead 8:14 AM"- sabe ng doctor kaya napa luhod naman si daddy, maski ang mga tuhod ko ay nghina
(FAST FORWARD)
Nandito ako sa kwarto ko, hawak hawak ang picture frame ni mommy, I can't believe this is happening
Kahit pa iniwan nila ako ng mahabang panahon ay magulang ko paren sila, sabik ako sa pag mamahal nila kaya masakit para saken na pupunta ako Dito ng gantong kalagayan pa
"Tok tok tok"- rinig kong katok mula sa labas ng pinto " pasok"- walang ganang sabe ko kaya agad naman itong bumukas at pumasok si dad
" I know it's not the right time to say but after libing ng mom mo, mag ready kana for your wedding"- sabe ni dad na ikina inis ko " what? Dad are you crazy? Mom is Dead and until now, company paren ninyo ang inaatupag nyo? Ano bang binigay ng ka co - business mo at handa kang ipakasal ako sa hindi ko naman kilala"- galit na sabe ko dito
" Yun din ang gusto ng mom mo, Adrian para sayo to kaya namin ginagawa to"- sabe pa nya pero lalo lang akong nainis " get out of my sight"- sigaw ko dito
Kaya wala syang nagawa kundi ang umalis pero bago pa sya umalis may binitawan pa syang salita
" Sa ayaw at sa gusto mo, mag papakasal ka, matagal na naming plano to but your always not answering your phone, kung hindi pa may ngyareng hindi maganda sa mom mo tyaka kapa pupunta, kaya it's your fault"- mga salitang nag pa tagos sa puso ko
Kasalanan koba talaga kaya nawala si mommy? Ako ba talaga ang may mali, no kahit pa anong pilit nila saken hindi ako mag papakasal sa ibang babae
Isa lang ang gusto kong pakasalan si abigail lang, about Abigail hindi pa nya alam ang tungkol dito, nawala kase ang phone ko sa kakamadaling umalis
Dalawang linggo naren akong wala, ni hindi man lang ako naka pag paalam sa kanya, tyaka ko nalang sa kanya ipapaliwanag ang lahat kapag naka uwi nako ng pilipinas
(FLASH BACK)
This is the perfect time para mag propose sa kanya, kaya luluhod na sana ako ng nag ring ang phone ko, papatayin kona sana to pero pinigilan ako ni abby
" sagutin mona, makakapaghintay naman ako"- sabe nya kaya hinalikan ko muna sya labi bago lumayo sa kanya " I'll be back"- sabe ko dito
" Sige na sagutin mona"- sabe nya kaya sinagot kona to
" Hel--"- hindi kona natapos pa ang sasabihin ko dahil nag salita nato
At nagulat naman ako sa sinabi ni daddy dahilan para mabitawan ko ang phone ko, napaluhod naman ako sa buhanginan at hindi ko namalayang tumulo na pala ang mga luha ko
Agad ko ding kinuha ang phone ko na nasa buhanginan at tyaka ulit nag salita
" Ke- kelan pa?"- tanong ko kay daddy
" Matagal nato but your mom please me to keep it secret, but Adrian your mom is dying hindi na nya kaya"- sabe ni daddy
" Fine, please dad tell mommy that I'm comming, please tell mom hintayin nya ako"- umiiyak na sabe ko at nag mamadaling umalis
Pag punta ko sa car ay agad ko tong pinaharurut, dalawang oras na ang byahe ko papunya sa vip plane, na pwedeng mag byahe kahit walang ticket
May vip card ako kaya makaka alis ako agad ng bansa anytime, pag dating ko nga dun ay agad kong nag fill up ng form
Then ng makasakay nakonsa airplane dun ko narealize na hindi pala ako naka pag paalam kay abigail
" Shitt Adrian"- nasabi ko nalang sa sarili , hinanap ko naman ang phone ko para sana tawagan si abigail but, hindi ko makita, hindi kona matandaan kung san koto nailagay sa sobrang pag mamadali ko
Sana maintindihan moko Abigail I'll promise na babalik ako, babalikan kita, I'm really sorry hindi man lang ako naka pag paalam ng maayos
Eto na sana ang araw para mag propose but ngayon pa nah karon ng emergency, ayos lang sana kung dito lanh den sa pilipinas hindi eh, ibang bansa kase
I will miss you abigail.....
(END OF FLASH BACK)
Patuloy paren ako sa pag iyak, dalawa ang dahilan ng pag iyak ko pangungulila sa kay mom at pananabik kay abigail, i really miss her, kapag talaga naka balik nako, hinding hindi ko sya bibitawan sa pag kakayakap
Babawi ako sa kanya, sobrang miss na miss na kita abigail, kung ano man ang ginagawa mo ngayon sana ay ayos kalang
I know magagalit ka saken pag balik ko ng pilipinas, pero hindi ako susuko sa kakasuyo sayo mapatawad mo lang ako I'll promise hinding hindi na kita iiwanan ulit
Tinabi kona sa table ko ang picture ni mom at tyaka pinunasan ang luha na galing sa mata ko
Pumunta nga muna ako ng cr para maligo at pagkatapos ay nagbihis nako at tyaka nag tungo sa drawer, kinuha ko ang isang sleeping pills at tyaka iyon ininom
Dalawang linggo na kase akong nahihirapan matulog dahil, palage kong iniisip kong ayos lang ba si abigail, kung kamusta na kaya sya
Sa sobrang takot na baka hindi kona maabutan pang buhay si mommy ay iniwanan kong mag isa ang babaeng mahal ko, iniwanan ko syang wala man lang pasabe sabe, ang tanga mo Adrian
Humiga na nga ako sa kama at tyaka hininga ng malalim, at bago pako tuluyang dalawin ng antok dahil sa ininom kung sleeping pills ay may luha pang pumatak sa mga mata ko
