(CHAPTER 35)
(ADRIAN PO'V)
Nang masuutan ko nga ng singsing si Andy ay hinalikan koto, diko alam pero sa paghalik ko dito ay si Abby ang nakikita ko, naguguilty ako sa ginagawa ko ngayon, ang plano ko ay matakasan ang problemang to pero bakit heto ako ngayon naka tayo? Tinatanggap na wala na akong magagawa
Nang mag bitaw ang mga labi namin ay niyakap ko sya ng mahigpit "I'm sorry abby"- sabe ko ng mahina hindi ko alam kung narinig nya yun
Ang kaninang palakpakan ay mas lalo pang lumakas kaya inilibot ko ang paningin ko, napaka daming bisita, ganun ba talaga kayaman ang babaeng kaharap ko ngayon
May ibang nag tatawanan, ang iba ay nakatingin samin habang nakangiti at ang iba naman ay wait
What the fu*ck?? Is she abby? Si abby ba ang nakikita ko? Or baka nag iilusyon na naman ako, pero alam kong sya yun
Anong ginagawa nya dito? At sino ang lalakeng kasama nya, nakita ko kaseng nakatingin ito ng masama saken habang naka hawak ang mga palad nya sa mata ni abby
Sheett what is happening anong ginagawa nya Dito? Hindi kaya sinet up ako ng kuya nya at sinadya nyang dalhin dito si abby but pano nalaman ng kuya nya na nandito ako at ngayon ang araw ng wait, ohh no hindi mali akong ng iniisip
Hindi si abby ang tinutukoy ni Andy na kapatig nyang may birthday ngayon ,hindi please sana ay hindi
" OO NAMAN PROMISE, ATTEND AKO SA BIRTHDAY MO HINDI AKO MAWAWALA SA SPECIAL OCCASION NAYUN"
" HMMM CGE PAYAG NAKONG UMALIS KA BASTA UUWI KA AGAD KASE MAMIMISS KITA"
" PROMISE BABY "
biglang pumatak ang luha sa maya ko ng maalala ko ang pangako kong babalik ako agad dahil aattend pako sa birthday ni abby shitt bakit ako nasasaktan ang akala ko ba ay hindi kona sya mahal ang akala ko ba ay si Andy na ang mahal ko pero bakit ang sakit lalo ng makita ko si abby
Alam kong umiiyak sya kaya tinakpan ng kung sino man ang lalakeng yun ang mata ni abby
Akmang lalapitan kona sana to pero hinawakan ni Andy ang kamay ko " Whats wrong let's go, gusto daw tayong maka usap nila mom at dad"- sabe neto kaya hindi kona nagawa pang lapitan si abby
Nakita ko nalang na hinila paalis ng lalakeng katabi nya si abby, shiiit what have you done Adrian
(FAST FORWARD)
(ABIGAIL PO'V)
" Asan tayo" - walang emosyong sabi ko sa lalake ng hindi to tinitignan dahil hindi paren ako makapaniwala sa mga nakita ko, basta nalang ako nag padala kung san man ako dalin ng lalakeng nag takip ng mata ko dahil hindi kona kinakaya pa ang mga nakikita ko
" Kung saan pwede mong ilabas lahat ng nararamdaman mo"- sabe neto kaya dun nako tuluyang humagulgul
" Sige iiyak mo lang yan, wag mong pigilan"- sabe pa nya sabay tapik ng kamay sa likod ko
" Ang sakit, bakit ganun, w- wala a-akong makitang dahilan pa-para saktan nya ko ng ganto"- hagulgul ko dito, wala nakong pakeelam kung maging kahihiyan man to sa kanya
Patuloy lang ako sa pag iyak , basa naden ng luha ang polo nya dahil inilapit ko ang muka ko dito para walang makakita kung pano ako umiyak
Patuloy lang ako sa pag iyak ng maramdaman kong gumalaw sya diko alam kung anong ginawa nya dahil naka subsub lang ang muka ko sa dibdib nya
Maramdaman ko nalang na sinuot nya saken ang jacket na suot nya " nakaka dalawang jacket kana saken miss, next time may bayad na"- pabirong sabe nya kaya napa angat ako ng ulo at nag tama naman ang mata namin
" I-ikaw"- sabi ko dito " yeah its me again"- sabe nya sabay tawa ng nakakaloko " a-anong ginagawa mo dito"- sabe ko dito ng naka tingin pa den sa kanya
" Long story but para malinawagan ka ay sasabihin ko, baka pagkamalan mokong stalker"- sabe pa nya na nakangiti
"But before i tell you i wanna ask?"- sabe nya ng nakatingin pa den saken, ng marealize kona mag kalapit na pala ang muka namin ay agad akong dumistansya sa kanya
" Ano yun"- sabe ko dito " Is he your boyfriend?"- sabe nya at muli ko na namang naalala ang mga nakita ko, ang sakit na naman " yes"- sagot ko naman dito " the girl he wants to marry is my girlfriend, ohh no it's my ex girlfriend"- sabe kaya napatingin ako ulit dito
Ex boyfriend pala sya ng ate ko " bakit p-parang hindi ka nasaktan ng makita mo sila"- seryosong sabi ko dito
" I'm in pain really in pain but anong magagawa ko kung hindi kami ang para sa isat isa?"- sabe nya at napatawa na naman
Ngayon alam kona sa masaya nyang ngiti ay may lungkot na nakatago dito, kung ganon magaling pala sya mag tago ng nararamdaman dahil kahit sino ay hindi to mapapansin kahit na ako
" Don't look at me like that"- sabe nya kaya napa iwas ako ng tingin dito
" Kung hindi mo sila kayang tignan ng hindi ka nasasaktan it's better to close Your eyes"- seryosong sabe nya
" Kahit na, kahit anong pikit pa ang gawin ko yung nakita ko is hindi na mawawala"- sabe ko at muli na namang bumalik ang sakit
" Hinding hindi ko sya mapapatawad, kung nung una ay napatawad ko pa sya this time hindi na, baka hindi na"- muling sabe ko kasabay ng sunod sunod na patak ng luha ko
" Ano ba kaseng ginagawa mo dito, alam mo namang masasaktan ka nag punta kapa dito"- sabi nya ng nakangisi
" Kung alam ko lang na ganto ang makikita ko hindi na sana ako pumunta dito"- malungkot na sabe ko Dito
" What do you mean"- takang tanong nya, sasagutin ko pa sana sya kaya lang tumunog ang phone nya at agad itong sinagot
" Okay, I'm coming"- sabe nito sabay patay ng tawag, hindi kona tinanong kung sino dahil hindi ko naman sya kilala
" I have to go, hindi na kita masasamahan pa"- sabe nya at tyaka tayo sa kinakaupuan namin
" Btw, I'm Steven just called me steve"- nakangiting pag papakilala nya, yung ngiti nya ay parang di nasasaktan pero deep inside ay nasasaktan sya
Pareho lang kaming nasasaktan ang kinaibahan kaya nyang itago samantalang ako ay hindi kaya, masyado akong mahina para mag panggap na oky lang
" Why are looking like that again? Tititigan mo lang ba ako, hindi kaba mag papakilala"- nakangising sabe nya kaya nag pakilala nako dito
" I'm Abigail, abby inshort"- sabe ko dito ay inabot ang kamay nyang kanina pa pala naka lahad saken upang makipag shake hands
" Nice to meet you i have to go na"- sabe nya sabay bawi ng kamay, pinanood ko lang naman syang maglakad palayo
Hindi ko naman kelangan ng jacket, bakit binigyan na naman nya ako
Hindi kona to inintindi pa dahil bumalik nako sa loob, hindi porket sobra akong nasasaktan sa ngyare ay mag papa apekto nako
