CHAPTER 22

3 2 0
                                    

(CHAPTER 22)

(ADRIAN PO'V)

Matapos ang isang linggo ay nailibing na ng maayos si mommy, nag babalak naman na akong umuwi pero hindi ako pinayagan ni daddy " No dad, i want to go back, malapit na ang graduation ko"- pag dadahilan ko pero ang totoo gustong gusto ko ng makita si Abigail

" Fine, i understand your studying is important to you but your future is important too, next week ka makikipag kita ka sa fiance mo"- sabe neto na ikinagulat ko

" What? Dad ilang beses koba sasabihin sa inyo na hindi ako mag papakasal sa taong hindi ko kilala"- inis na sabe ko dito

" Kaya nga i memeet mo sya para mag kakilala kayo diba"- sabe naman neto

" No dad, hindi ako papayag"- inis na sabe ko sabay talikod

" Hindi mo man lang ba tutuparin ang kaisa isang wish ng mom mo bago ito mamatay"- sabe nya dahilan para mapahinto ako

Hindi kona alam kung ano bang dapat kung gawin, pero sa tingin ko wala akong ibang choice, tyaka nalang ako hahanap ng paraan para maka uwi

Ang kaylangan ko munang gawin is pano hindi matuloy ang kasal, ayokong mag pakasal sa iba tanging si Abigail lang ang babaeng pakakasalan ko

" Fine, makikipag meet ako next week"- sabe ko dito at kahit naka talikod ako ay ramdam kong naka ngiti ako

" But after that, babalik nako sa pilipinas"- sabe ko dito " sure anak, I'll promise, on going pa naman ang wedding nyo, matagal na namin tong pinaplano at now na pumayag kana tuloy na tuloy nato"- masayang sabe ni dad pero hindi nako nag salita pa at dumiretyo na sa kwarto ko

(FAST FORWARD)

(ABIGAIL PO'V)

Mag iisang bwan ng walang paramdam saken si Adrian at nawawalan nako ng gana na umasang babalik pa sya

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, inis galit? Pag iisa, lungkot, pero isa lang ang malinaw saken ang sakit, Sobrang sakit na parang hindi ko na kinakaya

Ang ayos ayos namin, wala kaming naging problema, kaya hindi ko maisip ang dahilan nya para iwanan ako ng walang pasabi na yung tanong ko mula ng iwan nya ko ay nanatili pareng tanong

I hate you Adrian, i hate you, sabe ko sa isip ko at diko na malayang may luha na namang pumatak sa mata ko

" Bessy stop crying, palagi ka nalang bang ganyan"- pag tahan saken ni nica

Si Nica ang nahing sandalan ko tuwing na mimiss ko si Adrian tuwing nasasaktan ako tuwing hindi kona kinakaya

Ayokong ipaalam kay kuya ang nararamdaman ko dahil binalaan nya na ako na masasaktan lang ako pero hindi ako nakinig

Bukod dun ayoko nadeng dumagdag sa problema nya, i know na may alitan sila palage ni mom at dad

Malapit naren ang alis nya papuntang America kaya ayoko na tong bigyan pa ng pagsakit bago umalis

"Tama na bessy, babalik din yun"- sabe pa nya " kelan pa nica? Kelan pa"- umiiyak na sabe ko

" Baka naman may dahilan sya kaya hindi sya nag sabe sayo bagi umalis"- pag comfort nya saken

" Anong dahilan nya? Girlfriend nya ko kaya dapat sinabihan nya man lang ako, maiintindihan ko naman kung ano yung dahilan nya, ang hindi ko maintindihan bakit? Bakit kelangan biglain nya ko na bakit kelangang umalis sya ng ganun ganun lang"- umiiyak na sabe ko kay nica

Hindi kona kase mapigilan, ang bigat bigat na sa dibdib

" I know, hindi ko alam kung ano ang nararamdaman mo pero abby alam kong matapang ka kaya makakaya mo yan"- nakangiti netong sabe saken

" Salamat nica, for everything"- me
" always welcome besshy basta I'm always here for you"- sabe naman nya

Pinunasan ko na nga ang mga luha ko dahil end of class na, nauna nakong lumabas ng gate dahil manonood pa sya ng laro nf ultimate crush nyang si Glen

Pag labas ko nga ng gate ay nakita kong kumaway si kuya

Huminga muna ako ng malalim, at tyaka pilit na ngumiti palapit kay kuya " bakit antagal mo"- sabe pa nya

" Nag extended kase yung last teacher namin"- pag papaliwanag ko ng maka pasok ako sa loob ng car

Nanatili kaming tahimik ni kuya kaya ako na ang bumasah neto " nag kita naba kayo ni Ate cassie?"- tanong ko pero naging malungkot ang reaksyon nya

" Hindi pa, hindi kona ata sya makikita pa"- malungkot na sabe nya " don't lose hope, you will meet her again"- pilit na ngiti kong sabe

" Btw, umamin ka saken nag break naba kayo nf boyfriend mo?"- tanong nya na ikinakaba ko hindi pa kase nya alam ang ngyare

" Hindi kuya bakit"- sagot ko dahil hindi naman talaga kami nag break

" Bakit parang hindi kona sya nakikita, at bakit hindi ka sa boyfriend mo mag pasundo, ginawa mona kase akong service mo"- sabe pa nya

" Grabe ka naman kuya parang, ayaw mo akong sunduin ka, siguro everytime na sinusundo moko napipilitan ka"- inis na sabe ko Dito

" I'm kidding, basta kapag sinaktan ka ng lalakeng yun o pinaiyak sabihin mo saken at bubugbugin ko yun"- sabe nya ay napaiyak na naman ako

Ewan bigla nalang bumuhos ang mga luha ko , siguro ay dahil sa sinabi ni kuya " oh? Why are you crying?"- sabe nya pero hindi kona sya pinansin pa patuloy lang ako sa pag iyak

Naramdaman ko nalang na hininto nya ang kotche sa gilid at tyaka bumaba, at pumasok sa back seat kung san ako naka upo

" Dalawa lang tayo dito, so tell me what's wrong?"- sabe nya sabay yakap saken

" Kuyaaaah"- sabe ko at hagulgul " sige iiyak mo lang lahat yan ng mabawasan " no kuya, kahit ilang beses kong iiyak, it's still hurt"- pag iyak ko

" Sabihin mo saken kung anong ngyare"- sabe pa nya

(LANCE PO'V)

" Sabihin mo saken kung anong ngyare"-sabe ko dito dahil patuloy paden sya sa pag iyak

Sinasabi ko na nga ba, hindi sya oky lage nalang kaseng mugto ang mga mata nya " kuya, iniwan nya ko hindi man lang sya nag sabe kung nasan sya"- sabe neto kaya tinapik tapik ko naman ang likod nya

" Shhhhh stop crying"- pag papatahan ko dito " Sobrang miss na miss kona sya, kuya ang sakit"- pag iyak nya ulit

Makita ko lang talaga ang lalakeng yun, pauulanin ko sya ng suntok, kaya ayokong mag tiwala sa lalakeng yun itsura palang halatang hindi tutupad sa pangako

Halatang sa una lang magaling " ang sakit kuya"- muli pa nyang sabe

" Tahan na, i understand what you feel, hayaan mo ako mismo ang bubugbug sa lalakeng yung pinaiyak nya ang prinsesa ko"- pag bibiro ko dito pero wah epek dahik sobra talaga syang nasaktan

" Mag iisang bwan na syang walang paramdam, nababaliw nako kakaisip kakahanap ng sagot sa tanong ko na sya lang ang makakapag sabi"- abby

" I hate him kuya i really hate him, ayoko na syang makiya ulit kahit kelan"- dagdag pa nya "shhhh stop crying na papanget ka nyan"- sabe ko dito at tyaka pinunasan ang luhang umaagos sa mata nya

WHY CAN'T IT BE (COMPLETE)Where stories live. Discover now