(CHAPTER 57)
(ABIGAIL PO'V)
" Please lang pakawalan nya ako"- umiiyak na sabe ko pero hindi talaga nila ako pinapansin
Nanatili lang silang nag dadrive hanggng maka rating kami sa bahay, ibinaba naman nila ako at tyaka binitawan ng makaharap kona si mom at dad
" Sinabi na samin ng kuya mo ang ngyare"- sabi ni mom na ikinagulat ko, kung ganon si kuya ang dahilan kung bakit ako pina dakip nila mom at dad
Bakit moto ginagawa kuya, i hate you, i really hate you
" Mom, Steven need me"- umiiyak na sabe ko " Simula ngayon hindi mona makikita ang lalakeng yun"- sabe neto kaya napa luhod ako
" Mom ano ba!!! Kelangan nga sabe ako ni Steven, hindi nyo ba ako maintindihan!!!"- galit na sigaw ko
" Wala ka ng magagawa Abigail, tanggapin mo nalang ang totoo na hindi na mag tatagal ang buhay nya, ayaw naming mapahamak ka"- sabe ni mom na lalong ikinagalit ko
" Ayaw mapahamak? Mom naman wag nyo naman ako ilayo sa taong mahal ko"- inis na sabe ko dito
" Kahit gano pa sya kayaman, hindi kami papayag na makatuluyan mo ang lalakeng may sakit, hindi kaba nag iisip abigail, kapag namatay sya edi naiwan ka nalang mag isa, mabuti nalang at hindi pa kayo naikakasal"- sabe ni Dad saken
Napahagulgul nalang ako sa mga sinasabi nila " Ganyan ba talaga ka kitid ang utak nyo?, Hindi mamamatay si steven!!"- sigaw ki at tyaka tumayo pero humarang yung mag lalakeng nag dakip saken
" Paalisin nyo ko"- malakas na sigaw ko dito " dalhin nyo nayan sa room nya"- sabe ni kom kaya hinawakan na nila ulit ang braso ko at pilit kinakaladkad
" Anoo baaaa!!!! Sabing bitiwan nyo ko"- sabi ko na halos nag wawala na pero wala akong magawa
Nang makarating kami sa kwarto ko ay binuksan ni mom yun at tyaka ako itinulak pa pasok ng kwarto
Nang maka pasok ako sa kwarto ay tyaka sinara ni Mom ang pinto
"No mom, please wag nyo syang ilayo saken"- umiiyak na sabe ko kay mommy at nag pupumilit kong buksan ang pinto ng kwarto ko
" Mom, Dad dont do this to me"- sigaw ko pero ni isang sagot sa kanila ay wala akong marinig
Kahit anong pilit kong pag katok at pag pilit buksan ang pinto hindi ko magawa dahil naka locked ito,, kaya naman umupo muna ako saglit sa kama ko at dun kona ibinuhos lahat ng iyak ko
Masama bang mag mahal, ang alam ko ay hindi, ang masama ay ilayo ka nila sa taong mahal mo kahit alam naman nilang ito ang kasiyahan mo, hindi ko na alam ang dapat pang gawin, wala nareng silbing mabuhay, kung puro lungkot sakit, oag durusa lang naman ang mararanasan
Kung ano ano na ngang pumasok sa isip ko ng mga oras nato ng biglang bumukas ang pinto,, at nakita ko si kuya , may dala itong pagkain
" Kuya please help me to get out of here"- pag mamakaawa ko dito,, " kuya please help me"- naiiyak kong sabe,, " I'm sorry but, wala akong magagawa, here is your food kumain kana"- sabe pa neto at tuluyan ng umalis
Hinabol ko pato pero bago ko yun magawa sinara na nya ang pinto, sa sobrang inis ko ay itinapon ko ang pagkain na dala nya.
I hate you kuya, nag tiwala akong hindi mo sasabihin kila mom at dad pero you sinabi mo
Ano ng gagawin ko ngayon, kaylangan ako ni Steven ngayon, hindi pwedeng mag hintay nalang ako ng susunod na mangyare kelangan kong gumawa ng paraan
(FAST FORWARD)
(ADRIAN PO'V)
Pag tapos ng kasal namin ay pumunta kami ni Andy sa condo namin, pag ka pasok namin sa condo ay dumiretyo na ako ng cr para mag shower
Ilang sandali lang ay natapos na ako at pag labas ko naman ay naka palit naden ng damit si Andy at humiga na sa kama
Humiga na den ako at ng makita nya ako ay tyaka sya pumalupot sa dibdib ko
" I know you still love abby, but kasal na tayo kaya help your self to move on"- mahinang sabe nya
Actually, nag bago na si Andy, simula ng mabalitaan nyang umalis si Steven at Abby at nag sama na nag bago na sya
Hindi na sya gaya ng date na nag susungit, madalas na den syang sweet saken, diko alam kung nag papanggap ba sya or hindi
Pero na fefeel ko naman na ibang iba na sya sa date, ilang sandali kaming nag usap ng tumunog ang cp nya
Kaya sinagot nya to " hello"- sagot nya " whhatt??"- sabe nya at biglang nabitawan ang phone
" What happened?"- takang tanong ko pero tulala lang sya
" Steven is in critical condition"- sabe nya kaya pate ako ay nagulat " what do you mean?"- tanong ko
" Nag 50- 50 sya"- sabe nya na tulala paden
" What about Abigail?"- nag aalalang tabong ko " kinulong sya ni mom at dad sa kwarto nya, para hindi sya maka labas"- sabe pa nya
Nagulat naman ako dito, malamang hindi oky si abigail ngayon, tumayo ako pero pinigilan ako ni Andy
" San ka pupunta"- seryoso nyang sabe " pupuntahan ko si abigail"- sabe ko at tyaka tumalikod pero napahinto ako dahil nag salita sya
" Do you think may magagawa ka?"- sabe nya na ipinagtaka ko " what do you mean"- tanong ko
" Anong ieexplain mo kay mom at dad? Kakausapin mo lang si abby? And for what?, Wala kang ibang magagawa Adrian"- sabe nya kaya napaharap ako sa kanya
" Pero ako meron, kapatid ako ni Abby, pero hindi ako naging mabuting ate sa kanya, oo alam kong naging masama ako pero iba nako sa noon"- sabe nya na ikinagulat ko
So totoong nag bago na sya, maya maya ay tumayo sya at nag bihis ng dress
" Aalis ako, ako ng bahala kahit this time lang magawa ko namang tulungan ang kapatid ko"- sabe nya bago ako lampasan
Pero bago pato makalayo ay hinawakan ko ang kamay nya at tyaka ko sya hinila at niyakap
" Thank you andy, sana matulungan mo si Abby"- bulong ko dito
" I know you still love her, but wag mo naman iparamdam saken na talagang hindi mo ako matututunang mahalin"- sabe nya sabay layo sa yakap ko
" Hindi ko to ginagawa dahil sayo, gagawin koto dahil kapatid ko sya, at para itama lahat ng naging mali ko"- sabe pa nya bago tuluyang umalis
Napangiti naman ako ng bahagya, maganda si Andy halos na sa kanya na ang lahat pero ang ugali lang nya ang nag papa panget sa kanya, pero ngayon nag bago na sya
Hindi naman siguro ako ganun ka manhid para hindi sya matutunang mahalin
