(CHAPTER 51)
(ABIGAIL PO'V)
" Saan tayo pupunta?"- tanong ko kay Steven dahil umalis kami sa beach, sumama nako dahil pinapa alis naman na nila ako dun
" Let's eat, hindi pako kumakain"- sabe nito " konti na nga lang ang kinakain mo, hindi mo pa susundin ang tamang oras ng pagkain"- inis na sabe ko habang naka tingin sa window car nya
" Are you worried"- nakangiting sabe nya, hindi ko na nga lang to pinansin at tyaka abalang tumingin sa window car
Ilang sandali ay naka tanggap to ng tawag kaya agad nya tong sinagot " hello"- sabi nya
" This is Dr. Sebastian, nandito na ang results kaya pwede mo ng kunin"- sabe ng kausap nya at tyaka ito agad na pinatay " sino yun?"- takang tanong ko dito " nothing"- nakangiti sabe nya
Hay ang lalaking to, palagi nalang syang naka ngiti kundi naka ngiti ay seryoso, hindi ba sya talaga marunong sumimangot o kahit mag sungit man lang
( FAST FORWARD)
Huminto ang car nya sa tapat ng hospital kaya nag taka naman ako " bakit tayo nandito"- takang tanong ko
" May kukunin lang ako just wait me here"- nakangiting sabe nya bago lumabas ng car
Ano naman kaya ang kukunin nya dito, hmmm nakakapag taka naman, dibale pwede ko naman syang sundan
Lumabas nga ako ng car at tyaka sya palihim na sinundan, wala curious lang ako for sure, pupuntahan nya ang kaninang tumawag sa phone nya
(STEVEN PO'V)
Iniwan ko nga muna si Abigail sa car, hindi kona sya sinama dahil saglit lang naman to
Kukunin ko lang yung mga labaratories ko, at iba pang test, kahapon kase ay naramdaman ko na naman yung sakit ko
Baka nasobrahan ako sa galit kaya ganun, pag kabili ko kase ng damit na susuotin ni abigail ay nakita ko tong kahalikan si Adrian
Naiinis ako pero hindi koto pinahalata, i don't have rights to feel jelous, wala naman talagang kami ni Abigail
Nang makarating nga ako sa main office ni Dr. Sebastian ay kumatok ako dito " Come in"- sabe nya kaya agad akong pumasok
" How's the results Doc"- seryosong sabe ko dito, bur hindi sya agad naka sagot " why are you looking like that? May problema ba?- takang tanong ko dahil tinignan nya lang ako ng malungkot
" Hmm base on your labaratories, oky naman, normal ang blood pressure, ang sugar and tubig sa katawan mo is oky naman"- sabe nito sabay pakita saken ng papel na kinuha nya sa isang emvelope
" Kung ganun Doc, wala naman pala akong dapat ipag alala"- nakangiti kong sabe dito, pero ang ipinag tataka ko bakit ba sya malungkot
" I'm sorry Mr. Park tatapatin na kita"- sabe nya na ikinagulo ko " what is it Doc. Masyado nyo naman akong pinapa lito"- sabe ko at bahagya pang tumawa
" Lumala na ang Brain Canser mo"- sabe nya dahilan para mabitawan ko ang papel na hawak ko " w-what did y-you s-say?"- gulat na sabe ko dito
" I'm sorry Mr. Park but kung date ay stage 2 palang to ngayon ay Stage 4 na"- sabe pa neto na ikina gulat ko
" No doc that's impossible, I don't feel anything, kahapon lang talaga ako ulit nag block out"- sabe ko dito na hindi maka paniwala
" Actually sa case monay hindi moto basta basta mafefeel but, dahil naging stage 4 nato makakaramdam kana ng sign, like what you said a while ago nag black out ka kahapon, Maybe now hindi koto maranasan ulit but in the next days madalas mo natong mararanasan"- sabe nito kaya napa luha nalang ako
