Sadece Beni Sev

Bölüm 23:Belki

"Sonra babam geldi Burcu.Bağırdı Ayaz'a.O an içimdeki buruk kız çocuğu yıllar sonra gülümsedi biliyor musun?O kadar muhtaçmışım ki...Sadece gitmesini söyledi ama benim için anlamı çok büyük Burcu.Ondan sonra yüzüme bakmadı ama olsun..." dedim ceketimin fermuarını iyice çekerken. Telefonu hoparlöre aldım ve komidinin üzerine bıraktım.

"Tepki vermemesi asıl dünyanın en saçma olayı olurdu.Ayaz şempanzesine bak sen.Elif'te onu aldattı herhalde hayırdır?Kapılara dayanmalar falan..Erkeklik yapıyor aklınca..."

O göremiyordu ama kafa salladım.Aynanın karşısına oturdum."Geri döneceğimi sanıyor.Çocuklarım benim en hassas noktam.Onlara yapılan yanlışı asla kabul etmem.O gün Azize'ye yaptıklarından sonra kızım bir hafta kendine gelemedi ağlamaktan sen biliyorsun."

Topuz yaptığım saçlarımı açtım ve diplerinden karıştırdım.Çok sıkı toplamıştım.

"Aşk bu kadar ucuz değil ya..." diye mırıldandı Burcu. Sesli bir nefes verdim gözlerimi kapatırken."Her boku yiyip,sevdiğin kadını yüz üstü bırakıp gidemezsin.Bu hak yok sende anlıyor musun? Erkekler bunu yapıyorlar ve bu..."

Burcu durdu,sakinleşmek için sustu.Onun aklına gelen şeyi anlamıştım."Sakin ol."diye mırıldandım ben de.Birazdan ağlayacaktı,onu iyi tanıyordum.Aazize ve Atlas'ın kahkaha seslerini duyduğumda ayağa kalktım.

"Çocuklar geldi arayacağım seni.Sakin ol sakın üzme kendini."

Üzerime hırkamı alıp,kapıya doğru ilerledim."Anne!" Azize koşarak bana sarıldığında ben de ona sıkıca sarıldım."Annem." Saçlarından öptüm ve kokusunu içime çektim. Sonra Atlas'a sarıldım ve kucakladım onu. Abime baktım.
"Ben İstanbul'a dönüyorum." Dedi aniden.

Kaşlarımı çattım. "Neden abi?"

"Bir arkadaşım rahatsızdı. Kötüleşmiş. Annemlere sen haber verirsin." Kafa salladım. Abim yanağıma minik bir öpücük kondurup yanımdan ayrıldı.

Annem,salondan yanımıza geldi ve çocuklara sarıldı." Anneannenlerinin bir tanesi mi gelmiş..."

İkisine de sıkıca sarıldı."Babam nasıl anne?" Dedim merakla.

"Odasında hala oturuyor bir başına. Bir haller var ama anlamadım. " Dedi kafasını bir sağa bir sola sallarken. Derin bir nefes aldım. Üst kattan teyzem ismimi seslenince merdivenlere doğru ilerledim. Çocuklar ve annem ise mutfağa ilerlediler.Elimi karnıma götürdüm koruma içgüdüsü ile merdvenelrden çıkarken.

Kapıyı tıklattım ve yavaşça araladım."Teyze?"

Teyzem yatakta hafifçe doğruldu. Başucundaki sandalyeye oturdum."Hoşgeldin kızım."Sehpadan suyunu aldı yavaş yavaş içti. Hafifçe öksürdü."Olanları duydum."dedi gözlerimin içine bakarak.

Eliyle saçlarımı okşadığında gülümsedim."Ben çok yoruldum teyze." dedim sesli bir nefes verirken."Bu hayatta tek istediğim çocuklarıma hak ettiği hayatı yaşatmak."

"Biliyorum kızım,biliyorum.Sen çok iyi bir annesin.Benim aksime sen çocuklarına sahip çıkıyorsun," elini karnıma koydu."Bebeğine sahip çıkıyorsun.Sakın bırakma onları." Teyzemin gözünden bir damla yaş düştü.

"Ahu,ben gideceğim."dedi teyzem bir anda.Kaşlarımı çattım."Nereye teyzem?"

"Uzağa kızım.Çok uzaklara..Buralar bana sadece acı veriyor.Sadece sana söyledim,senden ricam bu aramızda kalsın."

"Teyze gitmene ne hacet var?" dedim elini tutarken.

"Öyle olması lazım,uzun zamandır istiyorum bunu.Geldiğim yere geri döneceğim.Gitmeden sen,Arzu ve abinle konuşmak istiyorum." hafifçe öksürdü."Ayarlayabilir misin?"