Δυνατή βροχή ακολούθησε... εγώ και Han γίναμε μούσκεμα μέσα σε δευτερόλεπτα.
Minho: Θέλω να χορέψουμε-
Han: Στην βροχή!
Συνεχίσαμε να χορεύουμε μέχρι που κουραστήκαμε.
Αναπνεύσαμε βαθιά.
Han: Τι? Κουράστηκες?
Minho: Όχι βέβαια! Εγώ χορεύω κάθε μέρα έτσι για πλάκα!
Han: Τότε πιάσε με!
Ο Han σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει.
Minho: Έρχομαι! Τρέξε!
Ήταν από τις πιο όμορφες μέρες τις ζωής μου! Βασικά η ομορφότερη. Όλα έμοιαζαν σαν όνειρο.
Κυνηγούσα τον Han έξω στην βροχή, όταν τον έπιασα, τον πήρα αγκαλιά από πίσω.
Han: Minho (Είπε ψιθυριστά)
Minho: Ναι (Είπα και εγώ ψιθυριστά)
Han: ...
Minho: Γιατί μιλάμε έτσι?
(Ο Han έκανε νόημα ότι δεν ξέρει)
Minho: HANNNNNN! (Φώναξα)
Han: ΜΙΝΗΟΟΟΟ
Minho: HAN JISUNG!!!!
Ηan: LEE MINHO!!!
?: Σκάστε!
Εγώ και ο Han κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον και σκάσαμε πάλι στα γέλια. Η χρόνος περνούσε και περνούσε και περνούσε, σαν νερό που βιαζόταν να πέσει στο καταρράκτη για να συναντήσει τις πέτρες. Έμοιαζαν όλα τόσο ψεύτικα, και όμως ήταν αλήθεια. Η αγάπη μου για εκείνον ήταν το πιο αληθινό πράγμα στον κόσμο, όπως και η δική του αγάπη για εμένα. Σαν χθες θυμάμαι πως έλαμπε το φεγγάρι στο πρόσωπο του, τα βρεγμένα μαύρα μαλλιά του και το υπέροχο χαμόγελο του, αυτό το χαμόγελο που όταν το έβλεπα σταματούσε ο κόσμος να υπάρχει και υπήρχαμε μόνο εμείς οι δύο, που χανόμουν σε αυτό. Τα μεγάλα, γλυκά και ειλικρινής μάτια του που με κοιτούσαν πάντα στα μάτια και μου χαμογελούσαν. Ο Han μου έμαθε τι είναι πραγματική, τρυφερή, γλυκιά, αληθινή και απόλυτη αγάπη.. και έρωτας. Ήθελα τόσο πολύ να αγγίξουν τα χείλη μας το ένα το άλλο, αλλά υποθέτω ότι δεν ήταν ακόμη η ώρα για αυτό...
Han: Κρυώνω
Minho: Θα σε πάω σπίτι
24 Οκτωβρίου 2017
Άφησα τον Han στο σπίτι του κατά τις 5 το ξημέρωμα.
Han: Σε ευχαριστώ Minho! Πέρασα τέλεια!
Minho: Και εγώ Hanie
Han: Τα λέμε
Minho: Τα λέμε Hanie, να προσέχεις
Πήγα προς το σπίτι μου ενώ σκεφτόμουν τι προηγήθηκε με τον Han.
Έφτασα στο σπίτι μου μισή ώρα αργότερα, έκανα ένα γρήγορο ντουζ, έγραψα τα πάντα στο ημερολόγιο μου και έπεσα για ύπνο χαρούμενος.
11:05 π.μ
Ξύπνησα και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τσεκάρω τις ειδοποιήσεις μου. Είδα μήνυμα από τον Han.
"Καλημέρα Minho, πέρασα τέλεια εχθές. Σε ευχαριστώ για όλα. <3"
Χαμογέλασα. Ήταν ότι καλύτερο να ξυπνάω και να βλέπω μήνυμα του. Πήγα να απαντήσω.
"Καλημέρα Hanie! Χαίρομαι που πέρασες τέλεια, και εγώ πέρασα πολύ όμορφα."
Κανόνισα να βγω με τον Hyunjin για να του τα πω όλα. Ήταν ότι πιο όμορφο έχω ζήσει...
Συνεχίζεται...
Γειά σας παιδάκια μουυυυ!!! Τι κάνετε? Εύχομαι να είστε όλοι καλά!!! Λοιπόν Chapter 13, ίσως είναι από τα αγαπημένα μου αν όχι το αγαπημένο μου γιατί έβαλα όλη μου την τέχνη και ελπίζω να σας άρεσε και εσάς! Σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξη σε αυτό το βιβλίο, αλήθεια το εκτιμώ παααααρα πολύ! Θα προσπαθήσω να ανεβάζω λίγο πιο συχνά για να μην σας αφήνω να περιμένετε τόσο πολύ. Αυτά από μένα! Να έχετε όλοι μια υπέροχη μέρα <333
YOU ARE READING
Dancer of the darkness (Minsung)
Fanfiction2 Φεβρουαρίου 2021 Άκουγα και κοιτούσα στο περιβάλλον μου, μα δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει... μάλλον δεν ήθελα να πιστέψω τι έχει συμβεί... Όλοι μιλούσαν με τους γιατρούς, την αστυνομία, είδα τον Hyunjin να έχει στην αγκαλιά του την μαμά τ...
