Dancer of the darkness (Minsung)

Chapter 21 (that kind of love)

Ο Han κούνησε το κεφάλι του καταφατικά "ναι".

Πήγαμε σε έναν δρόμο που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Ήταν σαν γέφυρα, κάτω υπήρχε νερό.

Han: Ναι αλλά δεν έχουμε μουσική
Minho: Έχεις δίκιο. Ξέχασα να φέρω το κινητό μου και το ηχειάκι μου
Han: Και τώρα?
Minho: Έχεις φαντασία?
Han: Ναι
Minho: Έχεις ενέργεια?
Han: Ναι
Minho: Έχεις αγάπη?
Han: Ναι
Minho: Τέλεια! Αυτά είναι όλα όσα χρειαζόμαστε. Φαντάσου το τραγούδι που θα ήθελες να χορέψουμε τώρα και εγώ θα κάνω το ίδιο
Han: Και πως θα φανταστούμε το ίδιο τραγούδι χωρίς να το ξέρουμε?
Minho: Αυτό θα γίνει μαγικά. Κλείσε τα μάτια σου και αφέσου στην φαντασία σου
Han: Θα πέσω στο νερό
Minho: Με εμπιστεύεσαι?
Han: Σε εμπιστεύομαι

Ο Han έκλεισε τα μάτια του. Έβαλα το ένα του χέρι στον ώμο μου και το άλλο στο δικό μου χέρι. Το άλλο μου χέρι το έβαλα στην μέση του. Χορεύαμε και οι δύο με κλειστά μάτια, χαμογελούσα.

Ozone, αυτό είναι το τραγούδι που σκέφτομαι εγώ και σίγουρα αυτό σκέφτεται και εκείνος. Τραγουδούσα από μέσα μου τους στοίχους.

(Han's pov)

Ozone. Σκέφτηκα με σιγουριά. Αυτό είναι το τραγούδι που σκέφτεται ο Minho. Αυτό είναι το τραγούδι που χορέψαμε στο κιόσκι, κάτω από την βροχή.

(Minho's pov)

Δεν άντεξα, άνοιξα τα μάτια μου. Ήθελα να βλέπω πόσο όμορφος είναι ο Han.
Όσο ο Han είχε κλειστά τα μάτια του είδα το φεγγάρι. Ήταν τεράστιο, χρυσό και πανέμορφο. Φαινόταν σαν να είναι τόσο κοντά μας. Συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες και ερωτευμένοι, το κοιτάζουν, παίρνουν έμπνευση από αυτό, γράφουν, ερωτεύονται, κάνουν έρωτα, κλαίνε, γελάνε και χορεύουν. Όταν νιώθεις χαμένος μπορείς να του μιλήσεις και να ακολουθήσεις τον δρόμο που θα σου δείξει. Μου θυμίζει την μαμά μου, όταν μου λείπει, κοιτάω το φεγγάρι και της μιλάω. Ξέρω ότι είναι ευτυχισμένη εκεί που είναι, μαζί με το φεγγάρι. Παραδωμένη σε αυτό. Δεν κατηγορώ το φεγγάρι που μου την πήρε, εκεί ανήκει. Θα ήθελα όμως να είναι εδώ, μαζί με τον Ήλιο, τον πατέρα μου και την βροχή της, εμένα.
Έπιασα τα χέρια του Han.

Han: Που πάμε?
Minho: Στο φεγγάρι
Han: Τι?
Minho: Μην ανοίξεις τα μάτια σου. Θα δεις.

Πήρα τον Han και τον οδήγησα πάνω σε κάτι βράχια ώστε να βλέπουμε ακόμη καλύτερα το φεγγάρι.

Minho: Άνοιξε τα μάτια σου
Han: Τι??? Minho!
Minho: Σου αρέσει?
Han: Είναι υπέροχα! Κοίτα το φεγγάρι!
Minho: Ωραίο το φεγγάρι αλλά εγώ προτιμώ τον ουρανό με τα αστέρια
Han: Χμμ.. γιατί?
Minho: Μου θυμίζει εσένα
Han: Aww Minho! Είσαι τόσο γλυκός! Εμένα μου θυμίζεις την βροχή
Minho: Χαχα! Ήμουν σίγουρος!