GÜN

7

Yeni bölüme hoşgeldiniz
Oy vermeyi, yorum yapmayı ve beni takip etmeyi unutmayın
Bu bölüm ana erkek karakter olarak seçtiğim Kurt'un ağzından olacaktır
İyi okumalar dilerim
Bölüm hakkındaki fikirlerinizi lütfen belirtin
(Duman-Seviyorsan İnanıyorsan)

<>

Eğer bir yazım hatası veya yanlışlık varsa bana bildirin sizleri seviyoreeee💖💞🩷💝

<>

Kurter Enis Arıca'da

Hafiften buruşmuş fotoğrafı tutmaya devam ettim, gözlerimi fotoğraftaki kadının gözlerinden çekmemiştim. Kehribar, çekik ama bir o kadarda keskin gözler. Dudakları fotoğrafta hayalimdekinden daha dolgun çıkmıştı, yıllardır maskesi ile tanıdığım bu kadını fotoğraftanda olsa ilk kez görüyordum aslında.

Onu bulmam yıllarımı almıştı, hakkında asla yetmeyecek kısıtlı bilgiler bildiğimi bile bile aramıştım onu. Kendim bulmamamıştım, albayında söyleyeceği yoktu. Yardımı babamda aramıştım, Fransız olmasına rağmen Türkiye'de eli uzanırdı her yere. Babamında yardımıyla beş yıl sürmüştü. Gün Neva Alphan'ı bulmam.

Onunla geçen bir görev dönüşüydü, yollarımız ayrıldığında her zamankinden farklı hissediyordum bu sefer, çünkü onu bulmuş olduğumun farkındaydım. Hakkında daha fazla bilgi edindim, onu tanıdım ve Mardin'e yerleştiğinde her ne pahasına olursa olsun atanacağı timin benim timim olmasını sağladım.

Çok zor olsa da olmuştu. Sahip olduğum iznimin son günüydü, hava Mardin'de geçirdiğim günlerime göre daha serin ve soğuktu. Yeni yerleştiğim evimin tekli koltuğunda arkama doğru gerindim ve bir kez daha baktım fotoğrafa. Daha önce görmediğimden emindim, hâlâ tamamen tanımıyor olduğumdan olduğu gibi çünkü elimdeki bilgiler istediğimden kısıtlıydı. Timime atandığında bana verilen dosyaları ve babamın buldukları bana yetmemişti.

Annem ve babam yaklaşık on beş yıldır ayrılardı, annemin babama olan nefretinden annemin soy adını almıştım boşanma günlerinde. Sorunları sürekli çıkan kavgalarıydı, ablalarım ile odamızda durduğumuz kavgalarında çıkan yüksek sesleri çok net hatırlıyordum. Bana kalırsa ilişkilerinde suçlu yoktu bu yüzden ikisi ile de görüşürdüm zaman zaman, annem emekli hemşireydi. Babam ise iki ülke arasında gidip gelen güçlü bir devlet adamı.

Betül ablam Ankara'da görev yapan bekar bir tarih öğretmeniydi, annem ile birlikte yaşıyorlardı. Lina ablam savcıydı, Mardin'de çalışıyordu ve tayinimin kendisiyle aynı yere çıktığını duyunca askeriyeye yakın ev bulmama çok yardımcı olmuştu. Lina ablam babamın yakın arkadaşlarından birisinin oğlu ile evliydi, o adamı kaç kere dövmüş olsamda ablamı bırakmaması beni mutlu etsede onları asla ayıramamıştım.

O aptal sarışını sevmiyordum.

Kapı zilim çaldığında oturduğum tekli koltuktan kalkıp saatlerdir çalan müzik eşliğinde süzdüğüm fotoğrafı bir kenera bıraktım. Kapıya yürürken ezberlemeye çalıştığım ismi içimden bir kez daha tekrar etmiştim.

Kapıyı açtığımda fotoğrafın canlanmış halini kapımın önünde beklemiyordum elbet, fotoğraftaki gülümseyen yüzünün aksine somurtuyor olması tuzu biberiydi bu rüyanın.

"Alt katınıza yeni taşındım ve komşuluk ilişkimizi bozmak istemem ama beyefendi burası babanızın malımı! Kıssanıza şu müziğin sesini! Komşularınızın rahatsız olacağını hiç mi düşünmüyorsunuz?"

Çalmaya devam eden Fransızca şarkıdan dolayı bir süre evin içine baktım, önümdeki yüze döndüğümde hâlâ karşımda olduğuna inanamıyordum.

"Pardon...evdeki ses yalıtımlarının bu kadar kötü olacağını düşünmemiştim. Kısıyorum, verdiğim rahatsızlık için özür dilerim"dedim zorla konuşarak.

Kaşları havalanırken cevap vermesini beklememiştim, kapıyı yüzüne kapattım ve kapıya yaslandım. Sinirinden ofladığını ve merdivenlere doğru giderken çıkarttığı adım seslerini tuttuğum nefesimin sessizliğinden dolayı duymuştum.

Dudaklarımın arasından Fransızca bir küfür çıktı şaşkınlığın getirisiyle, kapıdan uzaklaşıp salona döndüğümde koltuğa doğru yürürken bıraktığım yerde duran fotoğrafa ufak bir bakış attım.

Bu kadar aptalca haraket ettiğime inanamıyordum. Tilki saniyeler önce tam karşımdaydı, Gün Neva Alphan ve timimdeki yeni yüzbaşım. İlk karşılaşmamızda yüzüne bakıp bir süre beklemem asla yapacağım bir davranış değildi. Sadece beklemiyordum.

Koltuğa kurulurken fotoğrafın yanında duran dosyayı elime tekrardan aldığımda ilklerimin sahibi o zeki, sinsi ve büyüleyici güzelliğini yeni öğrendiğim kadını okumaya baştan başladım...

Kendisinin bilgilerini hafızama kazırken aynı Kurt gibi davranıp müziğin sesini kısmamıştım.

<>

Oldu mu emin değilim. Olmadıysada erkek karekterin ağzından yazılmış bu bölümü değiştirmeyeceğim, daha çok bu adamın her kişiliğini tanıyalım diye. Elbette Gün'ün tanıyacağı Kıdemli Yüzbaşı Kurter Enis Arıca biraz daha farklı olucak, aynı Kurt'un bu ikisinden farklı olduğu gibi.

Diğer bölümde görüşmek üzere yorum yapmayı, oy vermeyi ve beni takip etmeyi unutmayın.

Efken adlı kitabımı okumadıysanız kendisine davetlisinizzzzz