"Eğer çocuklarıma dokunacak olursan senin her bir zerreni yakarım, özenle iyileştirip; kemiklerinin hepsinin kırılma sesini duyduktan sonra seni tekrar yakarım. Anladın mı?"
"Gerçekten söylüyorum, çocuklarının bugün burada olmalarını beklemiyordum. Kim ev gezmesine çocuklarıyla gelir?" dedi Astoria onaylamaz bir ses tonuyla "Ama artık olan oldu. Hepinizi-"
Ona asamla bir büyü gönderdiğimde sendelese de yüzündeki psikopat ifadesi silinmemişti.
Yine de tamamen atak yaparak onu sersemlettim ve çocukları tutup cisimlenmeye çalışsam da, olmuyordu.
Bunun üzerine çocukları tılsımlayarak duymamalarını ve görmemelerini sağladım. Şu an yapabileceğimin en iyisi buydu, Astoria'yı da başka bir kata çekmeye çalışacaktım. Zaten kalkana yaklaşırsa eli yanacaktı.
Çocuklarıma dokunamazdı. Ben de onu öldürebilirdim.
Astoria kendine geldiğinde elimdeki asasına bakıp güldü.
"O kadar kolay olmayacak Hermione." dedi ve o kadar hızlı hareket etti ki, elindeki bıçağı görmem epey vaktimi almıştı.
Midemin biraz soluna, kaburgalarımın oraya giren acıyla bağırmak istesem de ona bu zevki tattırmamaya epey kararlıydım.
"Sen tam bir sürtüksün." diyerek dizlerimin üstüne çöktüm. "Seni öldürmem gerekirdi."
"Aynen, bla bla bla." dediği sırada asamı ona uzatıp bacağında kesikler oluşturdum.
Bununla şaşırsa da, acısını kesinlikle saf öfkeye dönüştürmekte çok iyiydi. Bana beni öldürmek istercesine baktı, ve suratımı tuttu.
"Seni hazırlayalım."
Başıma hızlıca bir çuval geçirdiğindeyse her şey karanlıktı.
*
Başımda dayanılmayacak kadar feci bir acıyla uyandığımda gözlerimi kırpıştırdım.
"Birazdan babam gelecek ve sana ne yapacağımızı düşüneceğiz."
"Benden ne istiyor olabilir?" dedim öfkeyle "Hele çocuklarımdan? Kızının izdivacına fazlaca karışmıyor mu sence de?"
"Draco babama bir söz verdi, ve o sözü tutmadı. Babamı ilgilendiren kısım bu."
"Draco şimdiden beni arıyordur."
"Onu terk etmen konusunda deneyimli olduğu için, ona bir not bıraktım. "Astoria olayı bana çok fazla geldi, biraz uzaklaşmalıyım. Seni seviyorum" yazdım. Bir öncekinde onu en yakın arkadaşınla aldattığını söylediğini göz önüne alırsak bu epey hafif kalıyor değil mi?"
Çaresizlik bedenime işlerken gözlerimi sıkıca kapattım. Draco buna inanır mıydı? İnanmaması için içten içe dua ediyordum fakat içimden bir ses, bana o kadar da güvenmediğini söylüyordu.
"Ne yapacaksın? Beni mi öldüreceksin?"
"Babamla karar vereceğiz dedik ya! Yani, seni kesin öldürürüz ama çocukları düşünmemiz gerek."
"Onlara dokunamazsınız." dedim öne doğru atılıp.
"Babam da öyle söylüyor ama bakacağız işte." dedikten sonra kendi kendine mırıldandı "Yani, safkan da değiller. Belki de babam Melezleri de yanımıza almamız gerektiğini düşünüyordur. Kim bilir?"
"Bunu öğrendiğinde Draco seni öldürecek. Bunu biliyorsun değil mi?"
"Kendini fazla kaptırmışsın tatlım." dedi gülüp "Sen katlanması gereken bir hatasın. Sonuçlarıyla yaşanması gereken bir şeysin sen."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tangled // Dramione
Fanfiction"Ama bu hayatımı feda etmem demek." diye fısıldadım. "Asla böyle olmasını istemezdim." dedi derin bir iç çekip "Ama görünen o ki tek şansımız sensin, Hermione. Tek şansımız doğacak çocukların."
