Fyrheim (DUTCH)

- 12: Papa -

Vandaag was het de dag. De dag dat ik mijn vader opnieuw zou ontmoeten.  Het was een ongemakkelijk gesprek tussen ons. We hadden afgesproken in een klein cafeetje aan de rand van de stad. Hij had een koffie besteld en ik een chocomelk.  Hij was heel de tijd afgeleid door de auto's die buiten op straat reden over het harde asfalt. Ik was meer geconcentreerd op een gezin met kleuters dat recht voor ons zat. De moeder had moeite om de soep in de mond te steken van de kleuter met rosse haren. De soep kwam meer naast de mond dan in de mond, terecht. 

"Kijk daar, wat een mooie Oldtimer," zei hij enthousiast en hij wees naar een oude, oranje auto. 

Ik knikte. De serveerster kwam langs en dweilde de soep die op de grond was gemorst. Daarna kwam er een bejaard koppel binnen. Ze gingen zitten bij een tafel in de hoek. Ik hoorde hen hun bestelling doorgeven. De serveerster ging terug naar de bar en schonk een fles limonade in. Ze zette daarna de waterkoker aan om een thee te zetten. Daarna zette ze het glas en het kopje thee op een dienblad en liep ze naar het oude koppel. Mijn ogen glijden daarna van het stel naar mijn vader. Toen pas zag ik hoeveel hij op me leek. Vroeger had ik hem een paar keer gezien maar nooit veel waardoor ik zijn uiterlijk nooit echt kon bestuderen. We hadden dezelfde bruine haren, dezelfde blauwe ogen en dezelfde neus. Ik dronk mijn chocomelk op keek nog even naar hem. 

"Waarom kijk je me zo aan?" vroeg hij met een glimlacht. 

"Gewoon," antwoorde ik kort. 

Ik keek terug naar het gezin met de kleuters. De vader van de kleine kinderen, begon te jammeren over dat het altijd zoveel werk is om soep in de mond van de kleuters te krijgen. Ik keek of de koffie van papa al bijna op is en zie dan dat er nog een bodem in de tas zit. Hij drinkt het op. Ik hoor daarna de stoel naar achteren schrapen.

"Gaan we vertrekken want anders wordt je mama boos," zei hij knoopte zijn donkergroene jas dicht. 

"Ja, dat is goed," antwoord ik en ik schuif ook mijn stoel naar achter. Ik doe mijn jas aan en we stappen in de buitenlucht.

Het was herfst en oranje bladeren liggen op het trottoir. We wandelden langs de bibliotheek. Ik keek even naar binnen en zag rijen boeken. 

"Kunnen we even naar binnen?" vroeg ik.

"Neen, we moeten wel echt op tijd zijn bij je mama," zei hij en we stapten verder.

We lieten de bib achter ons en aan het einde van de straat zagen we de witte bakstenen van mijn huis waar ik samen met mama woonde. 

Ik stak mijn sleutel in het sleutelgat en nam afscheid van mijn papa. Daarna ging ik naar binnen en zwaaide ik nog even naar hem. 

"Dag mama," riep ik door het huis. 

Ze keek me even aan en mompelde iets. Daarna wende ze zich terug op de tv en keek ze naar het wielrennen. Ik keek even mee  en maakte daarna een salade met mozzarella en tomaten.

"Wil jij ook een beetje van m'n salade?" vroeg ik maar ze schudde haar hoofd. 

Ik pak de kom salade mee naar de zetel samen met een vork en begin de salade op te eten. De winnaar van de koers was bekend en mama pakte de afstandsbediening en drukte op een rode knop. De televisie ging uit. Mama stond op.

"Ik voel me niet zo lekker dus ik ga een dutje doen," zei ze en ze ging naar de ijskoude gang. 

Ze daalde naar boven en deed de deur open naar haar slaapkamer. Ik bleef alleen achter en pakte een dekentje. Ik zette de televisie aan en keek een film. 

Even een korter hoofdstukje omdat er niets ander aan moet toegevoegd moet worden.