Fyrheim (DUTCH)

- 13: Het zilveren zwaard -

Het was de dag van de Dragon Wars. De dag waar ik totaal niet op voorbereid was. Mijn trainer had me niet voorbereid. Remus had me als een baksteen laten vallen. Ik maakte gewoon een klein foutje en hij was al boos. Ik had al geprobeerd om met hem een gesprek te starten maar er kwam als ik tegen hem praatte, niets uit zijn mond. Hij negeerde me gewoon en dat gaf me een slecht gevoel in mijn maag. Ik probeerde het gevoel te negeren maar dat lukte niet en als ik dat deed, werd het gevoel alleen maar groter.

Waar ik ook last van had was de droom. Telkens weer kwamen de Zeemeerminnen terug in mijn droom. Als ik wakker schrok uit de droom, begon ik daarna weer te piekeren. Soms dacht ik dat de droom echt zou gebeuren. Soms dacht ik dat de droom gewoon nep was. Ik kreeg telkens weer aan het begin een  ijskoud gevoel. Hetzelfde gevoel toen ik flauwviel in het steegje samen met Amy.

Vandaag zou Moana mij zien afgaan. Vandaag zou ik doodgaan. Het was een vreselijk gevoel. Ik had al een brief geschreven die ik zou opsturen naar mama en papa als ik zou vertrekken naar Fyrheim en als ik zou doodgaan. In de brief stond dat ik een lange reis zou maken over de hele wereld samen met een vriend die ik online had leren kennen. Ik mocht natuurlijk niks zeggen over Fyrheim want Moana had me verboden om iets te zeggen aan de buitenwereld. Ik deed mijn harnas aan dat ik opgestuurd kreeg van Arthur voor het gevecht en deed mijn laptop open. Ik kwam op het strand. Ik zag Lily alleen zitten op het strand. Ze keek naar de zee. De zon kwam op en weerkaatste op de zee. De zee werd roos.

"En, vind je het spannend?" vroeg ze aan mij.

"Ja, ik heb nog nooit tegen een draak gevochten," kwam uit mijn mond.

"Ik vind het ook nog steeds spannend ook al heb ik het al duizend keer gedaan," zei ze.

"Wacht, ik moet je nog iets geven van Remus," zei Lily en ze nam iets uit een oude, donkerrode  rugzak die naast haar op het zand lag. 

"Hier, dit is je wapen om het tegen me op te nemen," gromde ze en ze toonde een zilveren zwaard met een gouden handvat.

"Wauw, waar heeft Remus dat vandaan gehaald?" vroeg ik.

"Dat weet ik niet maar wat ik wel weet is dat het voor jou geschikt is," zei ze.

Ik keek even op mijn horloge en zag dat het al bijna tijd was om te vertrekken naar de arena van de Dragon Wars. De arena lag in het bos. Lily maakte een paar bomen kapot omdat ze door het woud moest. Ik hield het zwaard stevig vast. We wandelden een heel stuk door en volgden kronkelpaadjes die ons leden naar een zilverachtig bos waar het een stuk kouder was. Het was lente maar toch was het ijskoud. Dit bos grensde aan de bergen waar Blizzard en de reuzen woonden. We stapten door en kwamen aan bij de ingang van de arena van de Dragon Wars. Onze wegen scheden en Lily ging naar links en ik ging naar rechts. Ik werd geleid door een wachter in een harnas naar een kleedkamer. Moana stond voor de eikenhouten deur. Haar vin  zwaait wild heen en weer.

"Fijn dat je je harnas al hebt aangedaan en dat je naar hier bent gekomen ook al heb je geen training gehad," zei ze.

Hoe weet zij dat, dacht ik met een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht.

"Ik heb het vernomen van Arthur," zei ze alsof ze mijn gedachten kon lezen. "Je kan nu dus nog even mentaal voorbereiden op de wedstrijd in de kleedkamer. Ik stuur wel een Meerman als het gevecht begint. Veel succes alvast," zei ze en ze deed de deur open.

"Bedankt," murmelde ik en ik stapte de donkere ruimte die achter de deur zat, binnen.

Ik keek rond en zag paspoppen met harnassen en helmen aan. Aan de muur waren middeleeuwse schilderijen over draken die vuur spuwden gevestigd. Zo zou ik straks ook verliezen als die man op dat linkse schilderij, dacht ik. Iedereen zou me zo zien afgaan. Iedereen die in Fyrheim woont. Amber, Arthur, Blizzard, Moana en alle anderen. Ze zouden me allemaal... Ik werd verstoord in mijn gedacht door geklop op de houten deur.