Kayıplar Ve Kaçaklar

1.Bölüm: Arkadaşmışızcasına.

^Yıldızlamayı ve yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar~~

🕯️

Arkadaşmışızcasına...

Bir kere bir acı yaşadıysan ya o acının üzerine gidersin ya da o acıyı korku haline getirirsin.

"Acı" üç harften oluşan az sayıda bir kelime ama acıyı yaşamak öyle az değil.

Umutların görünür olması için ışığı açmak yeterli olsaydı ben yine karanlıkta kalırdım...

SERRA YAKAR;

Kapıyı kapatıp odama geçtiğimde
yatağımın üzerine oturdum. İçimde
bir türlü geçmek bilmeyen bir huzursuzluk hissi vardı. Saatte
geç olmuştu uyumaktan başka yapabileceğim hiçbir şey yoktu
ama uykum da yoktu.

Beyaz komodinimin üzerinde
duran telefonumu aldım ve şifremi girdim. Şifrem Yasmin'in doğum tarihi Yasmin'in şifresi de benim doğum tarihimdi. Yasmin benim çocukluk arkadaşım, daha doğrusu kız kardeşimdi. Benim kardeşim yoktu
bu yüzden onu kardeşim olarak görüyordum. Aslında sadece bu
yüzden kardeşim olarak
görmüyordum onu. Onun bana kattığı
o kadar çok şey vardı ki, ev gibi hissettiren sımsıcak koca bir
yüreği vardı. O çok özeldi.

Telefonum açıldığında galerime
girdim. Yatağımda uzanır gibi yattığımda yastığımı dikleştirdim ve arkama yaslandım. Burası beni en hüzünlendiren noktaydı. Zaten
çok duygusal birisiydim ve her
an her şeye ağlayabilme potansiyelim vardı. Yasmin'in aksine. Fotoğraf
çekmeyi çok severdim her şeyi kameraya alırdım, uçan kelebeği bile, galerim genel olarak Yasminle olan fotoğraflarımızla doluydu.
Mezuniyet fotoğraflarım, taşındığımızda çektiğim fotoğraflar, eski ölen evcil hayvanlarım... Arayıp aramayacağım her şey var.

19 yaşındayım. Kendimi hep
küçük bir kız çocuğu gibi hissettim
asla olgun biri olabileceğimi sanmıyorum. Yasmin benden bir yaş büyük olmasına rağmen çok olgun, güçlü birisi. O olgun biri olmayı çok erken yaşta öğrendi... Anne-babasının kaybından sonra. Belki de onu olgun yapan şey buydu ailesini kaybetmiş olması, ve küçük yaşta kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmiş olması. Ailem onu
kendi öz kızları gibi sevdi, korudu. Onun kimsesiz olmadığını gösterdik ona ama bu ona yetmiyordu. Biliyordum. Annesini ve babasını çok özlüyordu. Yalnız olmasa da yalnız hissediyordu.

Onları kaybettiğinde henüz altı yaşındaydı. O okula başlayacağı
zaman benim başlamama henüz
bir yıl vardı. Ama ailem Yasmin'in okulda yalnız kalmaması için beni
de okula yazdırmışlardı. Hep
beraber duruyorduk, birbirimizden asla ayrılmıyorduk ben küçük
olduğum için bana ablalık yapıyor,
beni her şeyden her zaman koruyordu. O zamanlar onu mutlu sanıyordum ama o hiçbir zaman mutlu olamıyordu.
Annesi ve babası bir an bile aklından çıkmıyordu.

Bu zamana kadar bizimle kalmıştı
on üç yaşından sonra bir şeyleri yeni yeni idrak etmeye başlamış olmalı ki ara sıra evden kaçmaya çalışıyordu. Bizimle yaşamayı sevmiyor değildi. Sadece ailesinden kalan ormandaki ahşap evde bazen tek başına kalmak istiyordu haklı olarak. Bu isteğini
geçen yıldan beri gerçekleştiriyor.

Yasmin ile çektiğimiz bir fotoğrafa bastım. "Çok güzel çıkmışız..." diye mırıldandım. İstemsizce gözlerim dolduğunda, gözlerimi ekrandan ayırmadan hafifçe gülümsedim. Fotoğrafı büyüttüm. Yasmin'in
saçları çok koyu bir kahverengiydi
ve dalgalıydı. Bense sarıyı anımsatan açık kahve düz bir saça sahiptim.

Sonra çocukluk fotoğrafımıza gitti gözlerim. Salıncakta oturuyordum Yasmin de arkamda durup beni salıncakta sallıyordu. O hep bir abla edasıyla davranırdı bana ama hep derdi ki "Beni bir abla olarak görme Serra biz kan kardeşiz ve aramızda
sadece bir yaş var." Bunu bana söylediği anı o kadar iyi hatırlıyorum
ki sanki daha dün gibi aklımda. Bunu bana söylediği zaman parkın kenarında, köşesinde bulunan
cam parçalarından birini eline alıp yanıma gelmişti. O cam parçasıyla bileğini kesip kanattı bunu görünce
çok korkmuştum sonra camı bana uzattı "Korkma Serra eğer sende
böyle yaparsan kanlarımız birleşecek, kan kardeşi olacağız ve hiç ayrılmayacağız." Bu söylediğinden etkilenip onu da çok sevdiğim ve
ondan asla ayrılmak istemediğim
için bana uzattığı camı elime almıştım.
Ve o tatlı canıma kıymıştım.
Bileğindeki kanı bileğimdeki kana bastırmıştı ve bana gülümsemişti.