Kayıplar Ve Kaçaklar

2.Bölüm: Kaçaklar.

^Yıldızlamayı ve yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar~~

🕯Kayıplar Ve Kaçaklar🕯

SERRA YAKAR;

Sabah olduğunda içimi kaplayan
huzursuzlukla erkenden
uyanmıştım. Aklımda sadece
Yasmin vardı. Telefonumu hemen
elime aldım. Açtığımda, dün
telefonu kapattığımda yazdığı mesajların bildirimini gördüm.
Hemen mesajlara girdim.

Yasmin:"Serra..."

Yasmin:"Serra çok korkuyorum... Serra?"

Defalarca kez aramama rağmen aramaların hepsi cevapsız aramalardan ibaret... Başına bir
şey gelmiş olabilir. Suçlusu benim.
Onu dinlemeliydim çünkü o olsa
beni dinlerdi, hemde her ne olursa olsun. Titreyen elimde telefonumu tutmaya çalışıyorum, ağlıyorum. Üzerime ceketimi aldım ve hemen
dışarı attım kendimi hava çok
soğuk hızlı adımlarla Yasmin'in
evine doğru gidiyorum.

---

Gidiyordum... burası neresi, kayıp
mı olmuştum? Kafamda dönüp
duran milyon tane senaryo, biri
bitiyor diğeri başlıyor beynim
yeni felaketler üretiyor sanki.
Kendimde değilim gözümün gördüğünden veya kulağımın duyduğundan emin değilim
hatta belki biri gelip dokunsa hissedemeyebilirim. Başıboş
ortalıkta dolanan bir ruh gibiyim.

Karanlık, boş, mahalle kenarı,
tenha bir yerdeyim önce arkadaşımı sonra kendimi kaybettim bazı
kayıplar uzun süre bulunamadıktan sonra bir gün bulunursa eğer o bulunan kayıp diri ve canlı biri
olmaz... Ve ben tam da şuan kayıplardanım ne yaşıyorum,
ne de ölüyüm. Ben boşluktayım
ama Yasmin nerede, ne halde bilmiyorum...

Sesler...
Anlam veremediğim seslerle
doldu birden beynim. Zar zor
gözlerimi araladım. Baş ucumda
dayım vardı. Dayım Gökmen
Yılmaz. şubenin en iyi
komiserlerinden biridir.
Gözlerimin bulanık olduğu
kadar zihnimde bulanıktı.
Dayımın sorusuyla gözlerimi kırpıştırdım.

"Uyandın mı kızım, nasılsın?"

Nasıl mıyım, nasıldım bende bilmiyordum. Bunun cevabını
kendime bile veremiyordum.

"Dayı, Yasmin'den haber
alamıyorum başına bir şey
gelmiş olabilir dün gece beni
aradı ama ben umursamadım,
çok kötü hissediyorum Yasmin'i
bulalım lütfen."

"Tamam kızım sakin ol Yasmin'i bulacağız. Bizi çok korkuttun,
sabah sabah evden çıkıp gitmek
ne? Ya başına daha kötü bir şey gelseydi"

"Nasıl sakin olabilirim dayı
kız tek başına ormanın içinde
bir evde kalıyor benim başıma
bir şey gelmedi ama ya onun
başına bir şey geldiyse."

Cümlem biter bitmez gözümden
yaşlar döküldü. O sırada içeriye
polis üniformalı genç bir adam
girdi. Dayım kafasını kapıya
çevirdi.

"Gel Efe. Serra, Efe bizim şubeden
yeni polisimiz." Hiç aldırış etmeden yattığım yerden kalktım kolumdaki seruma baktım ve gözlerim doldu. "Dayı Yasmin'i lütfen hemen
bulalım, lütfen."

"Tamam kızım sen sakin ol."

"Sakin falan olamam dayı. Başına
bir şey geldiyse, ya benim
arkadaşım şuan yaşamıyorsa..."

Dayım umutsuzlukla Efe'ye doğru ilerledi. Ona bir şeyler söyledi ama uzakta oldukları için duyamıyordum. "Serra benim yeğenim Yasmin diye bahsettiği kız da en yakın arkadaşı hatta kardeş gibiler Yasmin de kayıplara karışmış olabilir...
Serra'ya bir şey belli etmeyelim Yasmin'i bulacağız ben şimdi şubeye gidiyorum sen Serra ile kal serumu bitsin tamam mı?" Efe'nin omzuna dokundu ve bana bakarak kapıdan çıkıp gitti.