Alarmım çalmaya başladığında uykum arasında kaşlarımı çattım, henüz yatalı çok olmamıştı ki ne çabuk sabah olmuştu? Oflayarak göz bandımı alnıma kaldırdım, komodine doğru döndüm ve alarmı kapatmak için telefonuma uzandım ama odam hala karanlıktı ve çalan şeyde alarm değildi. Biri arıyordu ve o kişide benim saygısız patronumdu.
"Buyurun Kayra hanım?"
"Allah'ım sabır, uyuyor musun sen?"
"Amerika'dayım Kayra hanım, Türkiye ile saatlerimiz farklı ve burada gecenin on ikisi."
"Uzun cümleler kurma, vaktim yok."
İşte benim dengesiz, sevimli olmaya çalışan patronumu ifade edecek davranışlardan biri buydu. Sesi yumuşak gelirdi, her daim yüzünüze gülümserdi ama sözleri gerçekçiydi ve acıtırdı.
"Tabii, buyurun." Tek gözüm kapalı diğer ise yarı açıktı. Dünkü röportajdan sonra otel odasına gelmiş ve demleme çayımı içerken film seyretmiştim. Bu sabah uçağım vardı, memleketime geri dönecektim. İki günde çok özlemiştim Türkiye'mi.
"Dün yaptığın röportaj reyting rekorları kırdı."
Yarım açık olan gözüm tamamen açıldı. "Ne?" Ataberk bu kadar mı seviliyordu yani?
"Ataberk'le konuştukların, konuşma şeklin çok sevildi. Türkiye de milyonlarca tıklanma aldık, televizyonda izlenmeler oldu, tüm sosyal medyalar da siz konuşuluyorsunuz ve asıl bomba ise sizi shipliyorlar."
Bu sefer iki gözüm de açıldı. "Ne, ne yapıyorlar?"
"Yakıştırıyorlar, anlamı bu."
"Shipin ne demek olduğunu biliyorum Kayra hanım."
"O zaman ne soruyorsun. Dinle-" Kapı açılıp kapandı. "Aha şimdi Amerika reytingleri de geldi." Birkaç kağıt sesi duydum ve neşeli sesi kulaklarımı yırttı. "Orada da rekorlar kırıyorsunuz."
"İyi de niye?" Diye sesim yükseldi.
"Diyorum ya işte Aylin, sizi shipliyorlar. Instagram da, Twitter da, hatta Youtube da bile editleriniz var, genç kızlar senin oturuşundaki dikliğe bile 'ne kadar asil, güçlü kadın' gibi yorumlar yapmış. Ataberk'i seven, sevmeyen herkes yorum yapmış, seni övmüşler ve ne kadar yakıştığınızdan bahsetmişler."
Uykumun hiç bu kadar hızlı açıldığını hatırlamıyordum. Gece uykusunu severdim ve bu gece uykusuz kalacakmışım gibi bir his vardı içimde. Ya da şu an hala uyuyordum ve kabus görüyordum.
Diklendim ve sırtımı başlığa dayadım, alnımı ovdum. Beni ve Ataberk'i nasıl yakıştırabiliyorlardı anlamış değilim! "Kayra hanım bunun neresi iyi haber?"
