Bölüm 2

165 18 0
                                    

Medya Elif ve okula giydiği kıyafet...

Telefonumun alarmı çalması ile uyandım. Yüzümü yıkadım ve saate baktım.Saat daha 6.30..Hemen giyebiliceğim bir kıyafet aradım.

Aralarindan okula giymek için hem uygun olanı hemde sevdiğim bir elbiseyi aldım ve giydim.Saçımıda ördüm.Hafif birde makyaj yaptım..Göz Kalemi ve ruj ile...Elbiseme uygun çanta seçtim.Artık hazırdım.Saate tekrardan baktım saat 7.00 dı.Kahvaltı yapmak için aşağıya indim..

Kahvaltı masasında sadece ablam vardı."Günaydın abla" deyip ablamın karşısına oturdum."Günaydın Elif bugün okulun ilk günü heyecanlı mısın?" dedi bana bakarak "Ne için?arkadaşlarımı göreceğim için mi evet biraz heyecanlıyım onları çok özledim " dedim O da "Hayır arkadaşlarından bahsetmiyorum yani aslında hani şu sizin okulda hoşlandığın bir çocuk vardı ya ondan bahsediyorum onu göreceğine heyecanlı mısın?" Diye cevap verdi."Abla ne alakası var hem artık öyle bişey yok ben çıkıyorum."dedim ve masadan kalkıp kapıya yöneldim ki ablam "tamam tamam utanmana gerek yok" dedi sırıtarak.Cevap vermeden dışarı çıktım.Çok mu anlaşılıyordu utandığım.O kadar mı belli oluyor du yanaklarımın kızarması..

Korna sesi ile sesin geldiği yöne baktım.Şöförümüz Yağız abiydi gelen kişi.Arabanın camını açtı ve "Günaydın Elifcim bugün okula seni ben bırakacağım baban öyle istedi."dedi bende "tamam diyerek bindim arabaya..

Arabada ablamın söylediklerini düşünüyordum.Gercekten özlemiş miydim?Gerçekten onu görmeye hazır mıydım? Onu görünce ne yapacaktım?

Ben bunları düşünürken okula gelmiş olacağız ki Yağız abi "Görüşürüz Elif" dedi Bende "Görüşürüz Yağız abi şey bugün eve yürüyerek gelsem olur mu?" Dedim Yağız abinin onaylamasını istercesine.Yagiz abide biraz düşündü ve "tamam peki sen nasıl istersen ben babanla konuşur ona haber veririm" dedi gülümseyerek.."tamam görüşürüz" dedim ve okul kapısının önünde beni bekleyen arkadaşlarımın yanına yürüdüm..

Onların yanına gider gitmez birbirimize sarıldık ilk önce Asya ile sonrada Duru ile....Onlarla uzunca hasret giderdikten sonra ilk dersimizi öğrenip sınıflara gittik.Hepimizin sınıfları ayrıydı.Ben 11/E deydim. Sınıfımı aramaya koyuldum.Sinifimi bulunca sınıfın kapısından içeri baktım ve hemen içeriye girdim.En arka köşede boş olan sıraya oturdum..

Sınıfa göz gezdirmeye başladım.Sınıfa bir iki kişi yeni gelmişti.Gerisi geçen sene ile aynı kisilerdi...Kapıdan gelenlere bakıyordum ki o...Onu gördüm içeri baktı gözü ile boş yerlere göz gezdirdi.Ve yanıma doğru gelmeye başladı..Sıramin yanına geldi durdu bana baktı ve sonra önümdeki sıraya oturdu. Inanamiyorum iki yıldır sevdiğim çocuk benim önüme mi oturmuştu.

Ders zilinin çalması ile öğretmen sınıfa girdi.Ilk dersim matematikti.Ogretmen de geçen sene ile aynı öğretmendi.Sınıf " Günaydın Çocuklar"dedi ve elindeki çantayı koymak için masasına ilerledi.Ve yeni gelenler için kendini tanıtmaya başladı."Benim adım Koray Kocatürk.Matematik öğretmeniyim.Artik matematik derslerine ben gireceğim.Yeni gelen öğrencilerimiz ile...." kapı tıklaması ile Koray öğretmenin sözü kesildi "gir" dedi ve içeriye giren kişi uzun boylu siyah saçlı koyu kahverengi gözlü havalı ve de yakışıklı biriydi. Sınıfa girer girmez tüm kızların dikkatini çekmeyi başarmıştı."Geç kaldım sanırım bidaha geç kalmamaya çalışırım" dedi ve duraksadı etrafa göz gezdirdi tek bos yer benim yanim oldugu icin yanima geldi ve " oturabilir miyim?" Dedi bende "Tabii" diye karşılık verdim ve yanıma oturdu.
Koray öğretmen de şaşkın bir ifade ile yeni gelen öğrenciye baktı ve "bende yeni öğrencilerin kendisini tanıtmasını isteyecektim.Ilk önce seninle başlayalım" dedi parmağıyla yanimdaki çocuğu göstererek.Yanimdaki çocuk ayağa kalktı ve "Adım Kağan Soyadım Yıldız " dedi ve oturdu bu kadar miydi? Ben olsam bir saat kendimden bahsederdim ama kısaca adını ve soyadını söyledi.
Koray hoca tekrardan konuştu " Kağan'a teşekkür ediyoruz." Dedi ve diğer yeni gelen öğrencileri göstererek onların da kendisini tanitmasini istedi.

Birkaç kişi daha kendisini tanıtırken ben onları dinlemiyordum.Önümde oturan çocuğa,iki yıldır benim sevdiğim çocuğa,beni sevmeyen farketmeyen çocuğa bakıyordum.Baran Özsoy'a bakıyordum.Okulun en havalı,kızların peşinden koştuğu mavi gözlü kahverengi saçlı çocuğuna bakıyordum.

Yanimdaki çocuğun benj dürtmesi ile düşündüklerimden kurtuldum ve yanimdaki çocuğa döndüm."Efendim" dedim " Yarım saattir öndeki çocuğu kesiyorsun da...." derken sözünü kestim " Ne saçmalıyorsun sen be ne kesmesi...ben dalmışım bi kere öndeki çocuğu kestiğim felan yok benim hem neden onu kesiyim?" Dedim hızlıca ağzımdan ne çıktığıni bilmeden..Güldü ve " tamam tamam kızma sadece şaka yapmıştım" dedi ve zil çaldı. Çantami aldım ve yanimdaki çocuğun yanından hızlıca kalkıp kantine doğru yola koyuldum.

Kantine geldim Masalara göz gezdirdim. Arkadaşlarım Asya ve Duru'yu görüp onların yanına gittim."Selam" dedim ve boş sandalyeye oturdum.." selam ilk ders nasıldı?" Dedi Asya gülümsedim ve " iyiydi işte bildiğin ders' dedim Asya Duru'ya baktı ikiside güldü ve "Hayır onu demiyorum yani Barani gördün mü aynı sınıftasınız heralde sınıfa girerken onu gördük de " dedi sırıtarak. Bende "evet aynı siniftayiz ve gördüm hatta önümdeki sıraya oturdu.Ders boyunca ona baktım " dedim ve kızlar aynı anda "ne ciddi misin sen?" Dediler.Bende derste olanların hepsini Kağanın bana söylediklerini benim soylediklerimi bile anlattım.

"Ohaa ya demek ki aynı sınıftasınız ve yeni gelen yakışıklı bir çocukla tartıştın" dedi Duru ve güldü..Bende konuyu degistirmek için "Ben içecek birseyler alacağım siz de ister misiniz?" dedim. Ikiside birbirine baktı ve "Hayır teşekkür ederiz" dedi Asya hem kendisini hem de Duru'yu temsil ederek...

Kantinden bir tost ile çay aldım.Aldiklarimi bir tepsiye koydum ve oturduğumuz masaya doğru ilerliyordum.Birden önüme aniden çıkan kişiyi görmedim ve ona çarptım.Çarpışma ile tepsi üzerine devrildi.Ve çayda üzerine döküldü." Özür dilerim ben görmedim sizi peçete ile hemen silerim şimdi lekesi kalmaz" dedim ve kim olduğuna bakmak için kafamı kaldırdım.Ve gördüğüm kişi.....

Meraba arkadaşlar henüz kitabımi kimse okumuyor.Okunmadigi için sizde okumamazlik yapmayın.Okunmuyor olması kötü bir kitap olduğu anlamına gelmez.Eger okuyorsaniz votelemeyi ve yorum bırakmayı unutmayın.Umarim bu bölümü beğenirsiniz biraz heyecanlı bitirmek istedim.Birde yeterince uzun yazmaya çalışıyorum umarım başarıyorumdur.Tesekkur ederim okuyucularım.....

Elif  Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin