Elif Wattys2015

Bölüm 5

Medyada Elif ve okula giydiği kıyafet

Sabah alarmın çalması ile uyandım.Kalkıp elimi yüzümü yıkadım.Dolabımı açıp giymek için kıyafet aramaya başladım.Aslında kendini beğenmiş havalı birisi değilimdir.Fakat giyeceğim kıyafetin çanta ve ayakkabı ile uyumlu olmasına ve kendime yakışmasına dikkat ederim.

Sonunda ne giyeceğime karar verdim.Yine giymeyi sevdiğim ve kendime yakıştırdığım bir elbiseyi giydim.Kıyafetime uygun olarak saçımı düzleştirdim ve hafif bir makyaj olarak göz kalemi sürdüm.Son olarak kıyafetime uygun bir çanta seçtim.Artık hazırım....

Kahvaltı yapmak için aşağıya indim.Aşağı indiğimde masa da kahvaltısını yapan ablam Öykü'ye "Günaydın" deyip karşısına oturdum.O da bana gülümseyerek "Günaydın" dedi."Babam ve Ahu annem nerede?" dedim kendime çay doldururken.."Babamın toplantısı varmış onun için erken çıktı.Annem de odasındaydı birazdan gelir"dedi Öykü.Kahvaltımı yaparken"Hım anladım" dedim..

Beş on dakika sonra Ahu annem geldi "Günaydın Öykücüm" dedi ve Öykünün yanına oturdu.Benden nefret ettiği için sadece kendi kızına "günaydın" demekle yetinmişti ve masaya oturmuştu.Umrumda değildi.Bana selam bile vermesine gerek yoktu.Babam ile aralarının iyi olması benim için yeterliydi.Zaten Ahu anneme babam için katlanıyorum,babam için dediklerinin hepsini harfiyen yapıyordum.Ama bir türlü kendimi sevdirtememiştim.Neden beni sevmediğini de anlamış değilim.Ona iyi davranmaya çalışıyorumdum oysa ki.Neyse....Dediğim gibi isterse benden nefret etsin,beni sevmesin ama babamla araları iyi olsun yeter.Zaten bende Ahu annemi sevmiyorum ve benim sevmediğim birisinden beni sevmesini bekleyemezdim..."Neyse size afiyet olsun" deyip sofradan kalktım.Ve dış kapıya doğru yürüyordum ki Öykü'nün "Nereye gidiyorsun" demesi ile duraksadım. "Okula gidiyorum" dedip dışarı çıktım.Herhalde Ahu annemin bana günaydın dememesine kırıldıgımı felan zannetti.Aslında biraz kırılmıştım fakat o hep böyle yapıyordu.Onun için alışmıştım ve Ahu annem ne derse desin kırılmıyordum.Sırf babam için,sırf o üzülmesin diye...

Babamı çok seviyordum.Beni o büyütmüştü.Bana hem baba hem de anne olmuştu.Annemin yokluğunu farkettirmemeye çalışmıştı.Başaramamıştı açıkçası..Annemi hep aramıştım,onun yokluğunu hep hissetmiştim.Ama babam sayesinde ayakta kalmıştım.O benim için çok değerliydi.Şimdiye kadar o benim mutlu olmam için ekinden geleni yapmıştı.Şimdi sıra bendeydi.Onun mutlu olması içi elimden ne geliyorsa yapacaktım.Ahu anneme bile katlanacaktım.Buna kendi kendime söz vermiştim.

Dışarı çıktığımda Yağız abiyi araba ile uğraşırken buldum.Yağız abi hep araba ile uğraşır,her gün arabayı yıkar, siler,temizlerdi.Arabanın temiz olması onun için çok önemliydi.Nerdeyse günün yirmi dört saatinini arabayı temizleyerek geçirirdi."Günaydın Yağız abi beni okula bırakır mısın?" dedim Yağız abinin yanına giderek.Elindeki -arabayı sildiği- bezi bırakıp bana döndü " Tamam hadi bin arabaya" dedi ve arabanın şoför koltuğuna oturdu.Bende arka koltuğa oturdum.Yağız abiye radyodan sevdiğim bir şarkı kanalını açtırdıp kafamı cama yasladım ve etrafı izlemeye başladım.Etrafı izleyerek yolculuğa gitmeyi seviyordum.Bu yolculuk yarım saatlik olsa bile...

****

Bir sarsılma üzerine Yağız abinin ani fren yapması ile kafamı cama vurdum.Yağız abi arabadan inmiş neye çarptığımıza bakmaya gitmişti.Bende hemen arabadan indim.Kafamı çarptığım için başım agrıyordu elimi başıma götürdüm ve Yağız abinin yanına gittim."Yağız abi neye çarpmışız?" dedim çömeldiği yerden ayağa kalktı ve"Birşeye çarpmadık.Yani önümüzden koşarak karşıya bir köpek geçiyordu ona çarpmamak için çukara girdik.Daha da sonra köpeğe çarptığımızı düşündüm ve ani bir fren yaptım."deyip duraksadı ve " peki sen iyi misin? Bir şey olmadı değil mi?" diye sordu bana."yok bir şey olmadı.İyiyim.Artık gitsek mi okula geç kalmayı istemem" dedim.Kafamı çarptığımı söyleyip Yağız abiyi üzmek istemediğim için söylemedim.

Yolumuza devam etmek için arabaya binmiştik ki araba çalışmıyordu.Yağız abi arabayı çalıştırmayı denedi ama araba bir türlü çalışmıyoru."Yağız abi araba neden çalışmıyor?Eğer çalışmazsa ben okula taksiye binip gidebilirim."dedim.Yağız abide bir yandan arabayı çalıştırmaya çalışarak "Yok taksi ile gitmene gerek yok.Çukura girip ani fren yaptık ya ondan dolayı çalışmıyordur araba.Şimdi ben bakar hallederim."dedi.Gerçekten de baksa arabayı tamir ederdi.Çünkü arabalardan anlayan birisiydi.Arabadan indi ve arabanın kaportasını açıp bakmaya başladı.Bir iki dakika sonra arabada oturmaktan canım sıkıldı ve arabadan indip."Yağız abi ben biraz yürüyeceğim"dedim.Yağız abi de "Peki tamam ama fazla uzaklaşma" diye cevap verdi bana..

Yürümek için yer yoktu ama arabada oturmaktan canım sıkılmıştı.Arabanın yanından biraz ilerleyip kaldırıma oturdum.Biran önce okula gitmeyi ve istiyordum.Fakat okula gidebilmem için Yağız abinin arabayı biran önce tamir etmesi gerekiyordu.Canım sıkılmış bir şekilde beklemeye başladım.

Telefonumun çalması ile telefonuma baktım.Bilinmeyen bir numara arıyordu.Acaba kimdi? Telefonu açıp "Alo...Kimsiniz" dedim."Alo...Elif...benim Kağan..Okulda seni göremedim de merak ettim.Neredesin?"dedi beni arayan kişi -yani Kağan- .Onu bekletmemek için hemen cevap olarak "Yolda arabamız bozuldu da Yağız abi arabayı tamir etmeye çalışıyor.Arabayı tamir eder etmez gelirim."deyip duraksadım ve "Şey..Kağan yanlış anlama ama ben birşeyi merak ettim acaba telefon numaramı nereden öğrendin"diye devam edip onun cevap vermesini bekledim.."Numaranı Duru'dan öğrendim.Peki numaranın bende kayıtlı olması senin için sorun olur mu?"diye sordu bana...Gerçekten çok kibar birisiydi."Tabii kayıtlı durabilir sorun olmaz benim için." dedim..."Tamam.Benim numaramın da sende kayıtlı olması sorun olmaz.Yani eğer kaydetmek istersen."dedi o da bana.Kendi kendime gülümseyip "Tabii yani numaranı kaydetmeyi isterim."dedim.

"Elif hadi arabayı tamir ettim" diye bağırdı bana.."tamam Yağız abi hemen geliyorum" deyip Kağana "Kağan Yağız abi arabayı tamir etmiş.Beni çağırıyor.Onun için benim kapatmam gerek.Okulda görüşürüz."dedim. O da bana "Tamam görüşürüz.."dedi.Ve telefonu kapattım..

Yağız abinin yanına gidip arabaya bindim.Saate baktım ve bugün sabah -Ahu anneme kırıldığım için- evden erken çıkmıştım bunun için vaktim vardı.Okula geç kalmayacaktım....

****