𝐁𝐨𝐬𝐬//𝐉𝐞𝐨𝐧𝐠𝐛𝐢𝐧

7 - Korkuttun Bizi

kizlar yazililar bitti cok sukur. o yuzden bu aralar baya aktif olurum

☆☆☆☆

"Ne saçmalıyorsun? Şaka falan mı?" Kafasını hayır anlamında sallayıp saçlarını geriye taradı.

"Vefat mı etti?" Herkesin ağzından farklı bir şey çıkıyordu. "Susar mısınız?" Herkes sessizleşip çocuğu dinlemeye başladık.

"Vefat etmedi, sadece kaza yapmış ve şu an iyi. Bulunduğu bölgede en yakın hastaneye kaldırmışlar. İsterseniz yanına gidebilirmişiz."

Öne doğru atılıp çocuğun yanına gittim. "Kaç saat önce yaşandı kaza?" Telefonu cebinden çıkartıp bir şey inceledi.

"2 saat önce." Dudaklarımı ısırıp gözlerimi kıstım. "Neden bu kadar geç haber aldık biz?" Bilmiyorum anlamında kafasını yana yatırdı.

"Yanına ilk ben gidebilir miyim? Ne de olsa asistanıyım öyle değil mi? Ben size haber veririm." Kafasını sallayıp eliyle kapıyı gösterdi.

"Şurdaki arabalardan birine bin. Şoför seni hastaneye götürecektir." Kafamı hızlıca sallayıp çantamı aldım. Kapıdan dışarı hızlı adımlarla çıktım.

İyi olduğunu söylüyorlar. Fakat emin değilim. Birkaç yıl öncede böyle demişlerdi. Çoğu çalışanın öldüğünü sonradan öğrenmiştik.

Arabanın ön koltuğuna oturup şoförün gelmesini bekledim. Camdan dışarı bakmaya başladım. Şoförün arabaya binmesi ile konuşmak bir oldu.

"Hadi hızlı sür. Zaten geç haberimiz oldu." Kafası ile onaylayıp arabayı çalıştırdı. Araba hastaneye doğru ilerlediğinde daha fazla tedirgin oluyordum.

Odaya geldiğimde birkaç kez kapıyı tıklatıp içeriye girdim. Nefes alışverişlerim düzelmişti. Derin bir nefes verip karşımdaki adama sarıldım.

"Korkuttun bizi." Sarılmama karşılık veremiyordu. "İyiyim ben, Altı üstü bir kaza." Ellerimi yanağına çıkartıp okşadım.

Dudaklarımızı birleştirdiğim de karşılık verdi. Uzun zamandır hiç görüşmemiştik sanki. Doya doya öpüyordum. Hiç ayrılmak istemeyen bir çift gibi öpüşüyorduk.

Nefes alamadığım için çekilmiştim. "Bir dahakine daha dikkatli ol, tamam mı?" Kafasını sallayıp geriye yaslandı. Bende yandaki koltuğa oturdum.

"Bizim neden geç haberimiz oldu?" Bilmiyorum anlamında kafasını salladı.
"Toplantı olduğun için saatlerce bekledik seni. Sonra kaza geçirdiğini öğrendik."

Dudaklarını birbirine bastırdı. "Ben haberiniz olur sanıyordum." Koltuğa uzanıp telefonu elime aldım. "Ben bizimkilere haber vereyim." Rehberden Felix'i bulup, aramaya başladım.

Jeongin/Felix

Felix, uyudunuz mu?

Hayır Jeongin ama çoğumuz
odalarımıza dağıldık.
Sen geldin mi hastaneye?
Nasıl Changbin?

Evet evet geldim ben,
iyi merak etme sadece birkaç
kırık.

İşte nasıl çalışacak?

Altı üstü bileğinde ufak bir
kırık var, işine bir zararı olmaz
onun.

Sen öyle diyorsan öyle olsun.
Hyunjin çok merak etti sizi.

Yanındaysa söyle. Hiç
yoktan haberi olur.

Yanımda değil. Sen orda mı
kalacaksın bugün?