Part 22

7.3K 127 2
                                    

အပိုင်း (၂၂)

" အချစ် နေရထိုင်ရတာအဆင်ပြေရဲ့လား "

" ဒီလိုပါပဲ "

" အိမ်ကိုဧည့်သည်လာသွားတယ်ဆို "

" ဘယ်သူပြောတာလဲ "

" ဦးနိုင်ပေါ့ ကဲပြောပါအုံး ဘယ်သူလာသွားတာလဲ "

" အသိကောင်မလေးပါ "

" အချစ်မှာ အသိရှိလို့လား "

" လူပဲရှိတာပေါ့ အသိမိတ်ဆွေဆိုတာ မသေခင်ထိရှိနေအုံးမှာပဲ "

" ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ်ကဒီတိုင်းမေးကြည့်တာပါ အချစ်ကစိတ်ကြီးပဲ "
ဇော်ရဲထူးကပြောလဲပြော ဝှီးချဲပေါ်ထိုင်နေတဲ့မိုးပေလွှာရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကိုလှမ်းကာနမ်းလိုက်သည်။

" ဒီရက်ပိုင်းပြန်လာဖြစ်မယ်မထင်ဘူး အစစ်ဆေးတွေတအားကြမ်းနေတယ် "

" ရှင်လုပ်ခဲ့တဲ့အပြစ်တွေပဲလေ "

" ဟုတ်ပါတယ် ကိုယ်သိပါတယ် "

" ရှင့်လိုလူမျိုးနဲ့ချစ်ကြိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲ အပြစ်တင်လို့မဆုံးဘူး အခုဆိုဒီလိုနေရာမျိုးမှာအထီးကျန်ပြီးနေနေရတယ် "

" ကိုယ်က အန္တရာယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ စိတ်ပူလို့လေကွာ "

" ကျွန်မရွာပြန်ချင်တယ် "

" အဲ့လိုကိုယ့်အနားကထွက်သွားမဲ့စကားကလွဲရင် ကျန်တာဘာမဆိုလုပ်ပေးမယ် လိုက်လျောပေးမယ် "

" ရှင့်အပြစ်တွေအတွက် အသာတကြည်အဖမ်းခံပါတော့လား ရှင်ရယ် "

" မဖြစ်နိုင်ဘူး ကိုယ့်လိုလူမျိုးကမိုက်ရင်အဆုံးထိမိုက်မှာ နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်တတ်သလို ဒီနေရာနဲ့တင်ရပ်တန့်မနေချင်ဘူး "

" ကျွန်မတို့ကလေးကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရတာ ရှင့်ကြောင့်ကြီးပဲ ရှင်သာလူကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ်နေခဲ့ရင် အခုလိုတွေစိတ်ဆင်းရဲနေရမှာမဟုတ်ဘူး "

" ပြောကြကြေးဆို အချစ်မှာလဲအပြစ်ရှိတယ် တကယ်ဆိုကိုယ့်တို့ကလေးကိုကာကွယ်ရင်းကိုယ့်ကိုစောင့်နေရမှာ အချစ်ကနောက်ယောင်္ကျားကောက်ယူတော့ အခုလိုတွေဖြစ်ရတာပေါ့ "

ကိုယ့်နှလုံးသားပေလွှာ (𝗖𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝘁𝗲)Where stories live. Discover now