Karar Vakti

1. bölüm kayıp

Dağ köylerinden birindeydim kafa dağıtmak için ormana yürüyüşe çıkmıştım fazla ilerlediğimi fark ettim geri dönmek istedim nereden geldiğimi bilemedim. Geri yürüdüm yol ikiye ayrılıyordu hangi taraftı hatırlamıyorum.

Her zaman sağ tarafı sola tercih ederdim o yüzden sağ tarafa doğru yürümeye başladım.
İlerledim fakat bir çıkış bulamadım. Bir ses duydum 3 ya da 4 adam sesiydi.
Korktum ormanda ne yapacağımı şaşırdım. Bir çalının arkasına saklandım ama biri beni buldu ve adam şunu söyledi.
"Merhaba hanımefendi çok üşümüş ve acıkmış gibisiniz burada ne işiniz var?" Sanane benim burada ne işim olduğundan ya içimden söyledim tabiki bunu bende cevap olarak şunu söyledim.
"Bilmiyorum. Kayboldum yolumu bulamıyorum."
Dedim
" isterseniz bize gidelim hem ısınır hemde yemek yeriz."
Ne demeliyim karar veremedim güvenmelimiydim ama başka çarem yoktu beni köye götürse yeter di aslında götürür müydü ki
" beni köye götürseniz yeter"
dedim. Adam dedi ki
"Köy çok uzakta. Sizi yarın götürelim bugün bizde kalın."
Dedi "peki tamam." Dedim . Gidiyordum ama içimde bir sıkıntı vardı keşke reddetseydim dedim. Öylede ormanda napardım gece özellikle duramazdım. 1 saat sürmeden adamın evine geldik ev çok büyüktü 4 katlı bir evdi bir villaydı "yuh"
"Noldu hanımefendi neden yuh dediniz?"

" Fazla büyük bir ev."

"Biraz öyle ama emin olun daha büyüğü de var. Girelim mi içeri?"

"O-olur."
İçeri girdik kocaman bir salon karşıladı bizi up uzun bir yemek masası ve tam karşımda yukarıya çıkan merdivenler. Tam yanımda uzun bir koridor. Evi inceliyordum. "Evet incelemeniz bittiyse bir yemek yiyelim."
"T-tamam."
Adam ilerliyor ben arkasından ilerliyorum bir yandanda evi hala incelemeye devam ediyordum. Masaya oturduk hizmetliler masaya yemekler getir meye başlamıştı tam o sırada aklıma bir şey geldi . Ben bu adamın adını bile bilmiyorum ama evine geldim o bana adımı sormadı neden sormamıştı. Evine getirdiğin birinin adını sorman lazım sonuçta içime bir şüphe düştü ama ne yapacağımı bilemedim. Yemekler hazırdı yemeğe başlamayı bekliyordum ama içinde ilaç falan yoktur inşallah diyordum.
" Buyrun yemeğe başlayalım."

"Tabi"
Adam neden bu kadar kibar davranıyor du. Çok garipti. Yemekler çok güzeldi baya yemiştim sonrasında ise çay mı yoksa kahvemi istediğimi sordular ve çay tercih ettim normalde kahve derdim ama yemekten sonra kahve içmek saçma olurdu. Çay geldi çay içiyordum adam ise beni izliyordu bunu fark ettiğimi görünce gözlerini kaçırdı ve bir Türk kahvesi istedi. Kahvesini içti bende çayımı içtim ve adam bana şunu sordu. Seninle bir yolculuğa çıkacağız dedi ben adamın yüzüne boş boş bakıyordum anlamamıştım sadece ne demiştim.
"Anlamiycak bişey yok gelin benimle."

" Gelmek istemiyorum."

"Geleceksin"

deyip kolumu tutup çekmesi bir oldu. Sonrasında 3 kat çıktık sanırım bir odaya girdik odanın kapısının üstünde sonsuzluk işareti vardı. Nolduğunu anlamamıştım. Adam bana baktı ve güldü içeri girdi ben öylece duruyordum.

" Gir içeri korkma bir şey yapmıycam."

Dedi. İçeri girdim ve adama şunu sorudum.
" Hani yolculuğa çıkacaktık burda ne işimiz var?"

"Ee geldik ya alt kattan buraya geldik."
Gözlerimi devirdim ve güldüm. Sonrasında bir düğmeye bastı ve duvarda 3,2,1 sırayla bunlar yazdı ve sonsuzluk işareti geldi. Nolduğunu hala anlamamıştım. Adam şunu söyledi
" artık benimsin."

"N-NE ne diyorsun sen?"

" Söylediğim açık artık benimsin."

" Hayır yok öyle birşey asla olmaz."

"O zaman bu evde tek başına yaşarsın."

" Seninle asla gelmem burda yaşarım."

" Tamam sen istedin."
Dedi arkasına bakmadan çıktı nereye gidiyor diye peşinden gittim aşağı indi ve şunu söyledi
"arkadaşalar toplanın gidiyoruz." Dedikten sonra herkes toplandı sadece 5 dakika sonra hepsi gitti. Tek kalmıştım bu koskoca evde tek başıma kalmıştım.

Evi gezme kararı almıştım bir kat yukarı çıktım odaları geziyordum. Sonra bir odaya girdim odanın kapısında nokta vardı odaya girdim ve odayı inceliyordum. Duvarda bir yazı gördüm
'BU EV AKLIN... :)'
Bu yazı neydi şimdi anlamadım noluyo dedim içimden ve hemen dışarı çıktım yerde bir yazı gördüm içeri girerken varmıydı bu yazı hiç fark etmemiştim.
Yerde 'ÖLÜM YA DA SONSUZLUK ;) yazıyordu bu adamın oyunu olduğunu düşündüm sonsuzluk yazısını görünce. O yüzden fazla umursamadım ama ölüm derken ne demek istiyordu başka bir odaya girdim o odanın duvarında 'AKLIN İYİ DEĞİL..' yazıyordu. " Noluyo LAN" dedim bağırarak " OYNAMAYIN BENİMLE ÇIKIN KARŞIMA KİMSİN LAN SEN" dedim bağırarak ama bırak birinin gelmesini bir ses bile yoktu.
İçimi hafif bir korku sarmıştı. Napmalıydım bilmiyordum.

Koşarak aşağı indim kapıyı bulmaya çalıştım yaklaşık 5 dakika sonra falan kapıyı bulmuştum. Kapı kitliydi üstünde bir not vardı. 'bu son kararın bu numaram 0525 356**** eğer eminsen ara ve gelim ama emin değilsen meşgul etme' Napmalıydım emin miydim. Kafam çok karıştı. Düşünüyordum ama emin olamıyordum.