Karar Vakti

14. bölüm

("O kız yani Eflal benim."

"Senin."

"Kuzenim."

"Ne! Sen ne diyorsun be! Ne saçmalıyorsun? Salak mısın sen? Aptal buna inanır mıyım ben.?"
Dedi ve alaycı bir gülüş attı oysa ben gayet ciddiydim. Bunu ona tabiki ispatlayabilirdim test vardı elimde.
Telefonumu açtım ve testin fotoğrafını açıp Berk'e uzattım elimden aldı incelemeye başladı bir süre sonra bana baktı.
"Gerçekten mi? Hayır ya yok artık."

"Gerçekten. Bende nasıl oldu bilmiyorum ama öyle."

"Nasıl ya?"
Hala elindeki testi inceliyor yanlış bir şey var mı diye bakıyordu ama yoktu Eflal gerçekten benim kuzenimdi.
"Berk hatta Kaya sırf bu yüzden Eflal'i elinde tutuyor ben ona daha kolay geleyim diye."

"Nasıl ya? Cidden mi?"

"Evet Berk. Cidden öyleymiş. O kız ailesini kaybetti uzun zaman önce biliyor musun?"

"Evet anlattı."

"Şimdi ben kuzenimi yıllar sonra bulmuşken bırakmam. Hele ki Kaya'nın elinde. Ama Kaya da bunu bekliyor yani ben yine bir plan bulacağım tek seferde olmazsa ikincide mutlaka Eflal benim yanımda olacak. Anladın mı Berk?"

"Anladım Araz. Evet plan ne?"

"Kabul ediyorsun yani benim ile iş birliği yapmayı"

"Evet eski dostum."
Dedi ve göz kırptı bende hafif bir tebessüm ile karşılık verdim. Ah Berk masum Berk'im benim her şeye balıklama atlamasan daha iyi ama ben verdiğim sözü yerine getiririm ailen kurtulacak fakat Eflal sana gelmeyecek izin vermem.)

Arda'nın anlatımıyla

Arabaya binmiş Araz denen o adama gidiyordum çünkü Eflal'i onunla beraber kurtarmak gerekiyordu oda Kaya'nın düşmanıydı. Herkes öyle biliyordu. Kaya'nın onu bir türlü yakalayamaması da sinsiliği ve kurnazlığından geliyordu.

Evi öğrendiğim kadarı şehrin bir diğer ucundaymış evim ile arasında iki buçuk saatlik mesafe olmasına rağmen ben bir buçuk saatte oraya ulaşmıştım. Evet şuan evinin önünde duruyordum.

(Kaya yumruk attı. "Lan! Eflal'e dokunmak yok dedik sen ne yapıyorsun?" Arda yerde dudağını tutuyor du elini çekti dudağı patlamış kan akıyordu.

Kaya Arda'yı yerden çöp torbası gibi kaldırıp sürükledi. Dışarı çıkardı dış kapıyı da kitledi.)

Olanlar hala dün gibi aklımda Kaya belki sen hatırlamıyorsun ama ben herşeyi ayrıntısına kadar hatırlıyorum.

Sen bana o gün öyle davranınca benim sessizce ve sakince duracağımı mı sandın?

Ben sana bu hayattı cehennem yapmaya geldim Kaya bundan sonra böyle. Mutluluk yok kahkaha yok. Bundan sonra hüzün var bol bol acı, ağalayış ve haykırış var Kaya.

Araz'ın evinin bahçesinden girmek için adım attım korumalar yoktu bu adam neden bu kadar rahat davranıyordu bir türlü anlayamıyordum.

Dış kapının önünde durdum zile bastım ve beklemeye başladım.
Bir hizmetçi kapıyı açtı.
"Buyrun. Kimsiniz.? Araz Beye haber vereyim."

"Ben Arda."

"Soy isminiz neydi.?"

"Arda desen tanır beni."