"Gözlerinin içinde ki parlayan yıldızların her biri benim için parlasın isterim."~H
"Galaksim olmadan parlamaz o yıldızlar."~S
Ana ship: hyunmin
Yan shipler:chanlix, minsung, jeongbin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* * *
Yazarın anlatımıyla:
Jeongin üstünde olan kötü bakışlar yüzünden stresle tırnaklarını yiyip zilin çalması için dakikaları sayıyordu. Seungmin,Felix ve jisung üçlüsünden çok korkuyordu. Üçünün ona neler yapacağını düşünmek bile istemiyordu. Zilin çalması ile yerinden ayaklanan üçlü ile o da ayaklanmış onlara dönerek sevimli olduğunu düşündüğü gülümsemesi ile bakmıştı. Üçlü hâlâ aynı bakışla bakmaya devam ediyorken yutkunmadan edememişti.
"Canım hyunglarım neden öyle bakıyorsunuz?" Gülümseyerek ve geri geri giderek konuşmasıyla seungmin alayla kıkırdayıp jeongin'e doğru yürümeye başlamıştı.
"Neden acaba bir düşün istersen. Ya da bildiğimiz soruları sormayalım mı demeliyim?" Seungmin'in söylediğiyle daha büyük bir şekilde yutkunup geriye doğru adımlamaya devam etmişti.
"Lan madem biliyorsun niye söylemiyorsun bize. Ben nasıl burada kudurdum haberin var mı?"Felix o kalın sesiyle bağırdığın da jeongin yerinden sıçramış geriye doğru yürümeye devam etmişti.
"Hyunglarım yemin ederim söyleyecektim ama aklımdan çıkmış."Sevimli sevimli konuşmaya devam ederken tam geriye bir adım daha atıcakken sırtı bir göğüse çarpmış öylece kala kalmıştı. Kime çarptığına bakmak için arkasını döndüğünde Changbin ile göz göze gelmişti.
Jeongin Changbin'i görmenin verdiği sevinçle hyungunun beline sarılmıştı. Changbin bu ani sarılmayı beklemediği için olduğu yerde kalmış aldığı nefesini tutmuştu. Son zamanlardır küçüğünün yanında eli ayağı birbirine dolanıyordu. Sanki aralarında bir çekim vardı ve onları birbirine çekiyordu. Gözüne o kadar tatlı ve güzel gelmeye başlamıştı ki kalbine söz geçiremiyordu. Changbin sonunda şaşkınlığını üstünden atıp kollarını küçüğünün ince beline sarmıştı. Sınıfta ki herkes öylece onları izlemeye devam ederken Changbin küçüğüne eğilip konuşmuştu.
"Jeongin güzelim bir şey mi oldu? İyi misin?" Jeongin hyungunun şefkatli sesini duymanın verdiği rahatlıkla kafasını koyduğu göğüsten kaldırıp hyungunun gözlerinin içine bakmıştı.
"Sen gelmeseydin iyi olur muydum bilmiyorum ama şuan iyiyim." Changbin duydukları ile kaşlarını çatarken kafasını kaldırıp onlara bakan küçüklerine bakmıştı. Üçü de bu sinirlerinin pişmanlığını yaşıyordu. Küçüklerini korkutmuşlardı ve onlar yüzünden büyüklerine sığınmıştı. Changbin diğer küçüklerinin yüzünde gördüğü hüzünle aralarında bir şey geçtiğini anlayıp onlara şefkatli bir gülümseme sunmuştu. Bu gülümsemenin anlamı merak etmeyin herşey güzel olucak gülümsemesiydi.
