"Gözlerinin içinde ki parlayan yıldızların her biri benim için parlasın isterim."~H
"Galaksim olmadan parlamaz o yıldızlar."~S
Ana ship: hyunmin
Yan shipler:chanlix, minsung, jeongbin
Bölümü sabırsızlıkla yazdım peki siz hazır mısınız?
Hadi o zaman başlayalım...
Herkese hyunminli okumalar dilerim:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* * *
Seungmin'in ağzıyla;
Sabah gözlerimi feci bir baş ağrısı ile açtım. Ağıran başımı tutarak yerimde dikleşip etrafı yokladım. Burası kendi odam olmadığı apaçık ortadaydı. Kimin odası olduğunu öğrenmek için gözlerim ile odayı turladım. Komidin ve duvarda duran bir kaç fotoğraf sayesinde kimin odası olduğunu anlamıştım. Minho hyungun odasıydı ama benim hata bizim bu oda da ne işimiz vardı. Yanımda horul horul horlayan jisung'a döndüm. Sanırsan kış uykusuna yatmış.
Elimle kafa mı tutup yataktan kalktım. Bu kafayla jisungun sesi hiç çekilmezdi. Minho hyungun odasından çıkıp salon olduğunu düşündüğüm odaya girdim. Odaya girer girmez koltukta uyuyan hyunjin ile kala kaldım. Yavaş adımlarla yanına gidip koltuğun bir köşesine çöküp onu izlemeye başladım. Koltukta öyle bir kıvrılmış uyuyordu ki bu hali onu sevimli gösteriyordu. Hyunjin'i izlemeye devam ederken bir an aklıma başıma gelip olduğum yerden kalkıp sesizce fısıldadım.
"Seungmin napıyorsun kendine gel." Kendi kendime konuştuğum sırada hyunjin'in sesini duydum.
"Günaydın." Uykulu sesi kulağıma o kadar hoş gelmişti ki istemeden de olsa gülümseyip ona dönmüştüm.
"Günaydın." Samimi olduğunu düşündüğüm sesim ile gülümseyip konuşmuştum. O ise yerinden dikleşmiş uyanmaya çalışıyordu.
"Her yerim tutulmuş." Hem konuşup hemde vücudunu esnetmeye çalışıyordu. Bende öyle olduğum yerde onun hareketlerini izliyordum.
"Seungmin neden ayakta dikiliyorsun otursana." Hyunjin'in konuşması ile kendime gelip tekli koltuğa oturup konuştum.
"Neden burada uyudun ki?" Konuşmam ile bana dönmüş gülümseyerek konuşmuştu.
"Minho dönüp duruyordu bende uyuyamadım diğerleri de uyuduğu için uyandırmak istemedim bende burada uyudum." Söyledikleri ve yaptıkları o kadar inceydi ki yüzümde kocaman bir gülümseme ile konuşmuştum.
"Çok düşüncelisin." kurduğum cümleyle elini kafasına atıp saçını kaşıma ya başladığı dikkati mi çekmişti. Utandığı da yaptığı hareket olması hoşuma gitmiş ve gülümsemiştim.
"Peki seni böyle düşündüren ne?" utana sıkıla kurduğu cümleyle gülümseyip konuştum.
"Minho hyung'u tanıdığım kadarıyla senin yerinde o olsaydı seni yataktan atıp kendi uyumaya devam ederdi ama sen onun tam tersini yapıp onu uyandırmadan burada uyumuşsun. Bence bu yeterli bir sebep." söylediklerim ile kafasını daha da eğip sesizce mırıldanmıştı.
