4

7 0 0
                                    


Bora'nın yüzüne telefonu kapattıktan sonra denizi izlemeye devam ettim.Bir türlü zihnimden çıkaramıyordum.Hala düşünüyordum..
Neden?

Denizi izlemeye devam ederken,telefonum tekrar çaldı.

Ablam
Arıyor...

İkinci bir şoku daha yaşamıştım.Şu zamana kadar tek para için arayan "ablam" şimdi ne için arıyordu?..

"Alo?"

Azra:"Allah aşkına Ay,söz dinlemek bilmez misin nerelerdesin?"

"Gelicem,merak etme"

Azra:"Gelicek misin diye sormadım.Nerdesin diye sordum?"

"Bende sana geliceğimi söyledim."

Ablamında yüzüne telefonu kapattıktan sonra telefonu sessize aldım.Vicdanen hiçbir duygu hissetmiyordum.Asıl vicdan azabını onların çekmesi lazımdı.Ben ne yaptım ki?..

Artık saatler gece yarısını göstermekteydi.Atıştırmalıklarımda bitmişti.Az da olsa zihnimi boşaltabilmiştim.Umarım evde ne ablam ne de Bora vardır..Çünkü ikisininde yüzünü görmek istemiyorum.

Yavaşça kumdan ayaklanmaya başladım.Üstümdeki kumları silktim ve yediğim yiyecekleri çöpe atmak için topladım.Hafif bir rüzgarın saçlarımın geçmesini hissettim.Bir an durdum ve o rüzgarı hissetmeye devam ettim.Sonra denizden uzaklaştım.Küçük evlerin olduğu tatlı bir yolda yürüyordum.Yol sessiz ve sakindi,cırcır böceklerinin sesleri kulağımda çınlıyordu.Saate baktım ve eve varmama yaklaşık yirmi dakika falan vardı.Bende omzumu silktim ve sessiz yolun tadını çıkardım..

Eve vardığımda,derin bir iç çektim.

"Umarım uyuyorlardır yada evde yokturlardır.."

Evin kapısına yaklaştığımda,anahtarı cebimden çıkardım ve yavaş hareketlerle kapıyı açtım.Yavaş adımlarla içeri girdim,kapıyı ardımdan yavaşça kapattım.Evin ışıkları yanmıyordu.Derin bir nefes bıraktım.Odama doğru parmak uçlarımda yürümeye başladım,sessiz olmak için elimden gelen herşeyi yapıyordum.Elimi kapının koluna koydum ve açıp tam içeri giricekken,arkamda Bora'nın sesini duydum;

"Hoşgeldin güzelim"

.•⭐️•.

Interstellar | DEVAM EDİYORHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin