Jamie's POV
I guess I've already gathered enough of my courage. I need to talk to him. I've been avoiding him since that day and I have to end this cowardice of mine. Heto na naman ang pride ko..
Nasabi ko na rin kay Kirk na ready na akong makausap si Kenji. He was the one who insisted on doing it anyway. Ginagawa ko na lang daw 'escapegoat' ang pagkamatay ng kakambal niya. I was not shocked by his choice of words. Ganun talaga siya kaprangka. If you're too sensitive, mapapaiyak ka na lang niya.
Hindi ko pa rin masabi kay Kenji na gusto ko siyang makausap. Nagdaan na ang maghapon. Dumaan na ang recess at lunch time, but still, nagchi-chicken out pa rin ako. Umaandar na naman ang kaartehan ko sa katawan.
Dismissal na. Hindi ko pa rin nasasabi. Sinundo na nga ni Teddy si Charm sa classroom at nagpaalam na sa akin. Buti pa yung dalawa na yun masaya.
Di na tuloy natiis ni Kirk at tinanong na niya ako.
"Are you sure you don't need any help talking to him? You're not even looking at him, Jamie. You have nothing to be afraid of in the first place, pride na lang yan. Swallow it."
"Okay na 'ko, Kirk. Kaya ko to." But the truth is I'm having second thoughts about it. Saka na lang kaya? Nahihiya rin kasi ako..
"May practice kami ng four thirty. Maybe you can talk to him before that. Tapos na naman yung classes at nauna na siya sa HQ oh." I deeply sighed hearing it. Itinuro pa niya ang papalabas na si Kenji. Kirk yelled at Roby na kasabay nito. Isang section lang kasi kami nina Ken, Kirk at Roby ng Phytons.
"Roby!" Nung lumapit na si Roby kay Kirk, "I have something to ask you." At sinenyasan na ako ni Kirk na sundan si Kenji.
Huminga ako ng malalim at kinausap ko ang sarili ko. "Okay, this is it. I need to follow him. Aja!" Ginawa ko pa nga yung gesture ng mga Korean pag sinasabi nila yun. Hwaiting! Dahil naglalakad lang siya and I was like joining the marathon team, naabutan ko siya.
"Ken!" His reaction shows that he was surprised that I called for him. When I realized he stopped walking, I paused to catch my breath. Di ko naman kasalanan kung mas mahahaba yung legs niya sa akin, di ba?
He came to a halt then turned to look at me. "Can we.. uhmm.. talk?" Sa sobrang kaba ko, kahit yung ngiti ko nanginginig. I was relieved when I saw him smile tapos nagulat ako nung hinawakan niya ang kamay ko at hinatak ako sa ibang direksiyon.
"Ahmm.. wait! Ken, san tayo pupunta? Di ba may practice pa kayo?"
"Aish.. my boo, have you forgotten about our endearment already?" Tuloy-tuloy pa rin kami sa paglalakad habang hawak-hawak pa rin niya ang kamay ko.
"Okay.. boo? Ahmm.. Pero san ba tayo pupunta?" Nakita kong nasa may tapat na kami ng SC office. Ano naman kaya gagawin namin dito?

BINABASA MO ANG
My Secret Admirer [COMPLETED](UNDER MAJOR EDITING!!!)
RomanceJamie's life is almost perfect. A life that a normal teenager would ever dream of. A happy family, a healthy and wealthy life, a beautiful face and body, good grades, a long list of cute admirers.. Until she found out that her best friend, Charm and...