My Secret Admirer [COMPLETED](UNDER MAJOR EDITING!!!)

CHAPTER THIRTY NINE: Twins

Kirk's POV

I felt d*mn guilty right after driving her away. As much as possible I tried to stay calm and thought of all the things she had just said and I won't be able to do that with her presence.

All the bad memories came rushing through my mind. Naalala ko nung may nangyari sa amin at nagalit siya dahil sa panloloko ko, sinisi ko nun yung sarili ko dahil sa nangyari. Hindi lang yun, nagalit talaga ako sa sarili ko. 

I even competed with my twin most of the time to prove that I'm better and more deserving for her. But still, it was Kim she had always wanted, it was my twin she had always loved and cared for. I was never her first choice. 

I tried to move on. Kailangan eh. Sa una, oo mahirap. Until I found out na pinatanggal niya ang bata sa sinapupunan niya, ang naging bunga ng kasinungalingang ginawa ko.

Doon ko lang na-realize na hindi siya karapat-dapat para sa pagmamahal ko. Dahil masahol pa sa hayop ang nagawa niya sa bata. Sa anak namin.

I've carried that hatred towards her for almost two years only to found out that it was just a lie.

Dapat ay maging masaya ako dahil buhay ang bata, kahit papaano ay nabawasan ang galit ko sa sarili ko. Nagmukha man akong tanga, gumaan naman ang konsensiya ko. Kaya lang.. lalo naman akong nainis sa kanya, hindi lang dahil sa nagsinungaling siya, dahil din sa pinagkaitan niya ako'ng gawin ang katungkulan at karapatan ko bilang ama ng bata.

Kailangan ko'ng mag-isip kung ano ang makakabuti sa amin. Eighteen pa lang ako pero hindi naman ako ganun kamangmang sa buhay.

My thoughts were interrupted during supper.

"Sir Kirk, dinner's ready." Our butler has informed me.

"Hans, I'm not that hungry. Do you mind bringing me a cup of green tea instead?" He just bowed and left.

I know mom's gonna be worried once she sees Hans preparing the said tea. Why? It's because I hate teas. Iniinom ko lang yun pag kailangan ko'ng mag-isip, kapag problemado ako o kapag nagsisisi ako sa kasalanang nagawa ko.

Humiga na muna ako para hintaying dalin sa akin ang green tea. Kumuha na lang ako ng granola bar sa personal ref. Gutom na kasi talaga ako pero ayoko namang lumabas, umiiwas lang talaga ako kay  lola. Mahahalata niyang nag-iba ang pakikitungo ko sa inaakala niyang si Jamie. Hindi ko kayang makipagplastikan.

"Drinking tea again? Pinaparusahan mo na naman ang sarili mo, Kirk. Bakit ba kasi ayaw mong makipag-usap sa akin tungkol dun?" Bumangon na ako para kuhanin ang tsaang dinala niya. Di na ako nagtaka kung nagpumilit siya na siya ang magdala nun sa akin.

"Tss.. as if you care." I modulated my voice kahit na nasa attic pa ang kwarto ko. Ayokong mag-alala si lola kung maririnig niya ang pagtatalo namin.