Książę Kaspian

Rozdział 10

Anastazja obudziła się oszołomiona ,trochę bolała ją głowa i zamrugała kilka razy oczami ,zeby oczyścić wzrok Poczuła lekkie uchylenie krawędzi materaca i dostrzegła zmartwionego Kaspiana wpatrującego się w nią uroczyście ,z niezdarnym uśmiechem .Anastazja podniosła sie do pozycji siedzącej ,opierając się wygodnie na puszystych poduszkach .Ogień płonął i trzaskał ,utrzymując ciepło w pokoju .Zdała sobie sprawę ,ze byli sami w jej sypialni ,był to pierwszy raz ,kiedy odsiedział Anastazję .

-Jak sie czujesz?-jego ton był cichy i nieco intymny .

Anastazja milczała ,zastanawiając sie nad tym wydarzeniem w myślach i westchnęła żałośnie ,na koniec zemdlała jak słabeusz .Jej twarz zrobiła sie ciepła ze wstydu ,a końcówki uszu paliły .Anastazja jęknęła żałośnie ,zakrywając twarz obiema rękami .Kaspian pomylił jej jęk z bólem i pospiesznie podszedł do niej ,odciągając jej ręce .

-Anastazja ,co się dzieje? Upadłaś na głowę ,mam wezwać Karę?

Nic dziwnego ,ze poczuła lekki ból z tyłu głowy ,ale nieśmiałym głosem odpowiedziała -Czuję sie zawstydzona ,właściwie zemdlałam na oczach wszystkich ,myślą ,ze mam słabą wątrobę -unikała wzroku Kaspiana .

-Oszalałaś?-Kaspian ją zbeształ .

Anastazja gapiła sie na niego .Skąd ta odwaga ,by nazwać ją głupią?!-wściekała sie .

-Wszyscy byli świadkami twojej odwagi ,kiedy stanęłaś twarzą w twarz z wiedźmą ,mimo ze zostałaś złapana przez jej zaklęcie .Aslan jest z ciebie dumny ,jak możesz myśleć w taki sposób ?Ja ...tez jestem z ciebie dumny ,Anastazją .Jestem wdzięczny ,ze nigdy cię nie zostawiłem -spojrzenie Kaspiana złagodniało ,gdy na nią patrzył ,bez ostrzeżenia pochylił się i pogłaskał ustami jej policzek .

-Anastazją -Kaspian szepnął żarliwie ,zanim złączył usta z Anastazją .

Ich jęki zmieszały się ,a pocałunek stał się głębszy języki splatały się ,palce pieściły każdy dostępny kontakt ze skórą, a Anastazja zatopiła palce w soczystych lokach Kaspiana .Byli teraz w pozycji poziomej ,a Kaspian unosił się nad nią ,a ich usta pracowały ,zamglone z pożądania .Anastazja wydawała kwilenie .

-Kaspian -Anastazja była zszokowana ,słysząc własny głos ,stał sie nie do poznania .

W tej chwili rozległo się pukanie ,co oznaczało ,ze ktoś stoi na zewnątrz ,gotowy do wejścia .Oczy Kaspiana rozszerzyły się w komiczny sposób z niepokoju drzwi skrzypią w ciągu kilku sekund .Na przykład oboje byli sparaliżowani ,strachem ,ze zostaną przyłapani w trudnej sytuacji ,gdy on będzie leżał na niej bez wstydu .

-Moja droga -oznajmiła Kara .

Anastaja w końcu gwałtownie się obudziła ,uderzają obiema dłońmi w jego szeroką klatkę piersiową ,naciskając na niego z całej siły ,w wyniku czego Kaspian upadł na ziemię .Kara wrzasnęła ,kładąc dłoń na pulchnej piersi ,gdy stała wkorzeniona tuż za drzwiami ,a jej policzki zarumieniły się ,gdy zdała sobie sprawę ,ze pojawiła się w niewłaściwym momencie .

-Przeszkodziłam w czymś? Ja ...po prostu zawrócę.

-Czekaj !na pewno niczego nie przerwałaś ! Kaspian i ja właśnie omawialiśmy coś przyziemnego -jej głos zniknął ,pomyślała .

Kaspian wstał z powagą ocierając sie o spodnie ,ale unikając błyszczących oczu Kary ,była rozbawiona i zadowolona ze swojego młodego przyjaciela .Wyglądało na to ,ze para zmierzała we właściwym kierunku .Aby załagodzić napiętą sytuację .Kara przekazała im wiadomość o Aslanie ,spodziewał się Anastazji w holu i cała trójka w ciszy opuściła salę z Kaspianem na czele .