"Kerem," dedim acılı bir sesle bunu ona nasıl söyleyecektim. "benim çocuğum olmayacak, sen hiçbir zaman baba olamayacaksın." Gözlerime yaşlar akın ederken bana biraz daha yaklaştı sonra birden beni çekip göğsüne yasladı, kafama öpücük kondurdu. Yaşlarım gömleğini ıslatıyordu. "Be-ben çok üzgünüm sen sen baba olmayı çok istiyordun." Dedim hıçkıra hıçkıra ağlayarak.
"Efsun, Efsun bana bak güzelim; çocuğumun olup olmaması önemli değil. Sen zaten benim bir parçamsın senden bana başka bir parçaya gerek yok." Dedi ama baba olmayı çok istediğini biliyordum.
"Ama ben gideceğim biliyorsun, bu dünyada fazla bir ömrüm kalmadı. Sana kendimden bir parça vermek istiyorum." Dedim kaskatı kesildi nefes almayı bıraktı sanki bir an.
Ben gidecektim ve o tek kalacaktı...
Ondan uzaklaştım yüzüne baktım onunda gözleri dolmuştu, boynuna atladım ve daha da çok ağlamaya başladım. Beni susturacak tek güç Kerem'di ona da gerek kalmayacaktı çünkü ben olmayacaktım artık.
Herkese merhaba. İlk kurgum umarım beğenirsiniz yazım yanlışlarım varsa afola. Bölümlerime ad verir miyim bilemiyorum çünkü okuduğum kurgular çok güzeldi ve bende onlardan etkilenerek böyle bir şey yapmak istedim. O yazarların bölümlere verdikleri ad çok güzeldi ama ben bölümlerime ad verip vermemek konusunda kararsızım.
Şimdilik sizi giriş bölümü ile bir süre yalnız bırakıp bölümler üzerinde çalışacağım.
Yorum yapayı ve oy vermeyi unutmayın.
Sağlıklı kalmanız dileği ile....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EFSUNLU BİR BULUŞMA
Teen Fiction"Kerem," dedim acılı bir sesle bunu ona nasıl söyleyecektim. "benim çocuğum olmayacak, sen hiçbir zaman baba olamayacaksın." Gözlerime yaşlar akın ederken bana biraz daha yaklaştı sonra birden beni çekip göğsüne yasladı, kafama öpücük kondurdu. Yaşl...
