ARAF// texting/düz yazı

6.bölüm

❗başlıktaki sıraya göre okumayı unutmayın❗

"Kızım sen beni delirtecek misin! Ne demek Sinop'ta doktorluk yapacağım?
Ulan madem Sinop'a gelecektin neden bana söylemiyorsun ben tayinimi aldırdıktan sonra neden söylüyorsun!? "

"Ya abi ben nerden bileyim oraya çıkacağını bende yeni öğrendim zaten ne yapayım? "

"Of ayperi'm of ben senin için buralara geliyorum bir bakıyorum benim geldiğim yere bu sefer kardeşim gidiyor"

"Biliyorum abiciğim ama ben ne yapabilirim ki? Mecbur gitmek zorundayım ayrıca hiç benim için falan deme bilmiyorum sanki sırf o komutandan kurtulmak için tayinini aldırdığını."

"Ulan bak tamam o komutan da var ama senin içinde geldim ayperi'm"

"Ben başımın çaresine bakarım abiciğim merak etme sen."

"Bilmez miyim nasıl baktığını kendine"

Abim derin bir nefes alıp koltuğa oturduğunda bende sweatshirtümün kollarını çekiştirerek yanına oturdum.

"Abi biliyorum bak endişeleniyorsun ama biz seninle konuşmuştuk bunları böyle bir şeyi tekrar yapmayacağımı söylemiştim sana değil mi? Lütfen beni düşünme ben kendi başımın çaresine bakarım abiciğim.Sen her zaman ki gibi işine git gel bak bu evde sana kalır mis gibi ha? Hem biliyorsun bulmam gereken biri de var.bu benim için bir şans,belki bulurum onu bir teşekkür borçluyum çünkü. "

Abim dediklerimden sonra kollarını sıkıca bana sarmış başını boynuma gömüp derin bir nefes çekmişti. Bende
Kollarımı başına sararak saçlarına bir öpücük kondurmuştum.
sessizce sarılırken ne kadar öyle kaldık bilmiyorum. Abim kıpırdandığında kollarımı yavaşça açıp ayrılmasını sağladım. Bakışları ellerimde gezinirken başını kaldırıp bana baktı

"Söz ver Ayperi'm ben yokken kendine iyi bakacağına kendine zarar vermeyeceğine söz ver. "

"Söz. Söz veriyorum abim. "

☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽☽

O günün ardından bir hafta geçmişti şimdi Sinop'ta küçük bir hastane'de çalışıyordum. Hastane dediğime bakmayın üç beş Doktor'un olduğu kasaba gibi küçük bir bölgeye bakıyorduk.

Askeriyeye yakın olduğu için de çoğu asker'di. Ve bu askeriye abimin askerlik yaptığı yerdi yani emre komutan da burda demek oluyordu.

Şimdi bir molaya çıkmış bahçedeki bir bank'a oturmuş geleni geçeni izliyordum.telefonumu cebimden çıkarıp emre komutan ile olan sohbete girmiştim.

Buraya gelip bir ev bulayım yerleşeyim derken emre komutan'a bir türlü yazamamıştım. Gerçi şimdi yazmak istediğimden de emin değildim bir hafta boyunca bana mesaj atmamış beni merak etmemişti.

Ne zaman mesaj attı ki ayperi?

Sus iç ses

Seni merak etmiyor ayperi.

İç ses sana bi kafa atarım uçarsın bak sus.

Hem o beni merak etmesede olur ben onu merak ediyorum sonuçta.

Hemen klavyede ellerimi gezdirerek mesaj gönderdim ona yazdıktan bir süre sonra çevrimiçi olmuştu.

Siz: selamun aleyküm Emre komtin(12.05)

Emre komtin: aleyküm selam(12.09)

Siz: nasılsın?? Uzun zaman oldu konuşmayalı yollarımı gözledin değil mii

Emre komtin: aklıma gelmemiştin bile Ayperi,unutmuşum seni.
Görüldü.

Siz: ben sana aklına geldim mi diyemi sordum be sana yazanda kabahat zaten ne diye merak ediyorsam

Emre komtin: değil mi? Neden merak ediyorsan.

Görüldü. (12.15)

Sohbetten çıkarak sinirle hastane'nin içine girip odama ilerledim. "Onotmoşom sono oyporo" kendi kendime mırıldanırken kapıyı açıp odamın içine girdim kendimi direk sandalyeye atıp telefonu masaya doğru fırlattım. "Oklomo golmomoşton bolo oyporo"

Ay götüm.

Çok meraklıyım canım sana aman aman

Evet öylesin.

Kes sesini iç ses

Kapı aniden açıldığında irkilerek içeriye giren kişiye baktım. İri yapılı,uzun,asker üniformalı biriydi.

"Ayperi hanım siz misiniz?"

Sert bir ses tonuyla konuştuğunda hızla başımı olumlu anlamda salladım. Kolundaki kan lekesini gördüğümde hızla ayağa kalkıp sedyeyi gösterdim.

"Yaralısınız buyrun oturun lütfen yaranıza bakayım."

Yavaş adımlarla sedyeyle oturduğunda
Hâlâ boy farkımız gözle görülür bir şekildeydi.

"Üzerinizi yavaşça çıkarın lütfen."

Dediklerimi yaparken konuşmaya devam etti.

"Hafif sıyırmış kurşun birşey yok küçük bir pansuman yaparsanız sevinirim acilen gitmem gerek."

"Beyfendi önce yaranızın ne durumda olduğunu görmek izin verin o zaman bakarız küçük mü büyük mü pansuman yapacağımı."

Karşımda ki kişi derin bir nefes alırken üstündekileri tamamen çıkarmıştı. Bedenini kısaca incelediğimde yüzümü istemsizce buruşturdum çok yarası vardı. Göğüsünde çizik izleri, yanık izleri, kurşun izleri..

"Hayırdır neye baktın doktor? "

"Kusura bakmayın bir an yaraları görünce şey oldu. Her neyse yaranız çok derin değil Allah'tan mikrop kapmaması için saralım."

İlk önce bir pamuk alıp üzerine biraz su döktüm yaranın üzerinde her hangi bir cisim veya partiküller varsa diye yaraya pamuğu bastırıp hafifçe temizledim.

"Adınız nedir? "

Başka bir pamuğa tentürdiyot dökerek yarayı temizlemeye devam ettim. Yüzüne baktığımda acıdan etkilenmiyor gibiydi.

"Selçuk."

"Memnun oldum selçuk bey. Şimdi yatayı saralım daha sonra gidebilirsiniz."

Sadece başını salladığında pamuğu çöpe attım ve sargı bezini aldım. Sargı bezini yaraya kapatıp yapıştırdım.

"Üzerinizi giyebilirsiniz.bir kaç gün sonra gelin pansumanı tekrarlıyalım selçuk bey"

Sadece kafasını salladığında kıyafetlerini giymeye başladı. Bende sandalyeme oturarak bir kağıda gerekli ilaçları yazarak ona uzattım.

"Ağrı kesici ve krem yazdım bunları kullanın lütfen."

Kağıdı elimden alarak teşekkür etti ve odamdan çıktı.

Bütün gün çalışmış gelen hastalara bakmıştım. Çalışma saatim sona erdiğinde çantamı ve eşyalarımı alarak kendimi hastaneden dışarı attım. Evim yürüme mesafesinde olduğu için hızlı adımlarla evime doğru yol aldım.

Yaklaşık 10 dakika sonra eve vardığımda kendimi içeri atıp eşyaları masanın üzerine bırakarak banyoya ilerledim. Kısa bir duş aldıktan sonra pijamalarımı giyerek atıştırmalık bir şeyler yiyip biraz televizyon izledikten sonra masadan telefonumu alıp yatak odama ilerledim.

Kendimi yatağa doğru attım ve komidinin üzerine telefonu koydum.
Gözlerimi kapadığımda aklıma gelen Emre komutan ile sinirle yorganı çekiştirip uyumaya çalıştım.

Oda da sadece kendi nefesimi duyarken yankılanan bildirim sesi ile hafifçe doğrulup telefonu elime aldım ve gelen mesaja baktım.

Bir yeni mesaj.

Emre komtin: özür dilerim.