"𝐖𝐡𝐲 𝐃𝐨𝐞𝐬𝐧'𝐭 𝐌𝐚𝐮𝐧𝐠 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐌𝐞?"[𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝]

-21-彡

  "အ့ နာတယ်"

ရှောင်းကျန့် ညည်းညည်းညူညူနဲ့ ဇာတ်ကြောကိုဖိကိုင်ကာ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်တော့။

သူနဲ့မရင်းနှီးတဲ့အခန်းတစ်ခန်း ကြောင့် သူလန့်သွားတယ်။
ဘယ်လိုလုပ် ဒီအခန်းထဲရောက်နေတာ လဲ

  တွေးနေတုန်း သူကျိရန်နဲ့ ညစျေးသွားတာ အဲ့မှာ သူကိုအနောက်က ရိုက်လိုက်လို့
သူမေ့လဲသွားတာ အဲ့လောက်အထိတော့မှတ်မိတယ်...

ထပ်တွေးတော့ အ့ နာလိုက်တာ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ရိုက်ခွဲထားသလိုမျိုး

အခုအချိန်ဆို သားသားနိုးနေလောက်ပြီ။

သားဇောနဲ့ရှောင်းကျန့်က နာကျင်နေတာကို လျှစ်လျူရှုပြီး...ထတော့ မရ ပြန်လဲကျသွားတယ်။

"အ့ ကျစ် ဘယ်လိုနာနီးကားနာမှန်းမသိဘူး"

  "နိုးပြီလား စော်အော်ပါးပါး"

"မင်း...၀မ်ရိပေါ်! "

"စိမ်းကားလိုက်တာဗျာ အရင် လိုမောင်လို့ပဲခေါ်ပါဗျာ"

"မင်းနဲ့ငါနဲ့ဘာသက်ဆိုင်လို့ ခေါ်ရမှာလဲ"

"အရင်ကသက်ဆိုင်တယ် အဲ့ထပ်ပိုသက်ဆိုင်သွားအောင်လုပ်လို့ရတယ်"

ရိပေါ်စကားကြောင့်တွေးစစလေးဖြစ်နေတဲ့
ရှောင်းကျန့်က အာရုံတွေ လွင့်သွားတယ်

"မင်း ၀မ်ရိပေါ် ငါကို ငါကို..."

"ဟုတ်တယ် ရှောင်းကျန့် ကျွန်တော်ခင်ဗျားကို ခိုးလာတာ"
 

  "ဘာ!!!"

၀မ်ရိပေါ်စကားကြောင့်ရှောင်းကျန့် ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားတယ် ဘာတဲ့ ခိုးပြေးလာတာတဲ့ ၀မ်ရိပေါ် ရူးများသွားတာလား?

  "၀မ်ရိပေါ် မင်းရူးသွားတာလား?"

"ဟုတ်တယ် ကျုပ်ခင်ဗျားကိုချစ်လွန်းလို့ ရူးသွားတာ!!"

ရှောင်းကျန့် ၀မ်ရိပေါ်စကားကြောင့် ပြန်ချေပ
မနိုင်တော့။

"၀မ်ရိပေါ် ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါကိုအိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပါ"

"ဟော ခက်ပါလား ရှောင်းကျန့်ရယ် ခိုးပြေးလာပါတယ်ဆိုကာမှ အိမ်ကိုပြန်မပို့ချင်လို့ပေါ့"