Ses gelmemişti bana öyle geldi galiba suyumdan bir yudum daha almıştım otopark ıssız olunca korkutucu oluyor yine adım sesleri duyuyordum bian durdum tamam bu sefer gerçekten korkutucu oluyor arkamı döndüğümde kimse yoktu neyse bana öyle geldi galiba seunghan hyung çok bekledi zaten acele edip gitmeliyim yanına ayakabımın bağcığı çözülmüş aman ya bugün noluyor bana onu bağlamak için eğilecektim birden ağzım bir el sayesinde tutuldu ve önüme bir araba geldi arabaya bindirmeye zorluyorlardı
-Debelenme bebeğim bin arabaya
Wonbin hyung gerçekten sonunda kafayı yedi napıyor bu benimi kaçıracak
-Bırak beni!imdat!
Eliyle ağzımı kapattı
-Sus Anton'cum sen sürekli beraber olmamızı engelliyorsun ama
Zorla bindiriyordu beni arabaya ve yapmıştıda ağlıyordum artık bi bu kalmıştı
Arabanın camını vuruyordum
-Yardım edin lütfen! kaçırılıyorum polis asker örümcek adam herhangi biri
-Çok saçmaladın bebeğim
-bırak beni ne istiyorsun benden ya!
-senden sadece seni istiyorum Anton
-niye ya niye!!
Anton bağırarak ve korkmuş şekilde konuşuyordu Wonbin umursamaz ve sessiz şekilde konuşuyordu
-çünkü bu aşk Anton'cum
Anton kafayı yiycekti artık Wonbin tarafından dövüldü tehdit edildi vücuduna çok fazla temas etti tokat yedi ve şimdi kaçırılıyordu artık nolucak Wonbin herşeyi yapıyordu bileğinde bir el hisseti
-Hadi bebeğim evimize geldik
Burası neresi böyle kulübe ev gibi bir yer Wonbin kolundan sürüklüyordu Anton'u
-Bırak istemiyorum bırak
Anton direnmeye çalışıyordu ama Wonbin direnmesine izin vermiyordu O kadar direnme sonunda zorla içeride sandalyeye bağlı bir durumda buldu kendini Anton
-Biliyor musun? Sana ilk aşık olduğum zaman ki gibi yüzün korkmuş ne yapıcağını bilmeyen küçük bir çocuk yüzü
Wonbin oturma odasında sandalyenin önündeki koltuğa oturmuş diyordu buna Anton'a
-nasıl bana aşık oldun?
Anton düz bir şekilde sormuştu
-Grup üyeleri ilk açıklandığında tatlı korkmuş ne yapıcağını bilmeyen bir çocuk gördüm onu korumak istedim sadece ben dokunayım istedim o yıldız gözlere sadece ben bakayım istedim Aşık olmak kötü birşey mi? Anton'cum
Wonbin düz gözlerle ve yarı sırıtarak Anton'u izliyordu Anton'da düz şekilde izliyordu Wonbin'i
-aşık olmak kötü birşey değil tam tersi iyi birşey onun gülüşünü gözlerini mimiklerini istemsizce yaptığı davranışları ezberlemek korktuğunda sadece ondan yardım isteyip ona sığınmaktır kaçırmak ve dökmek değildir!
Wonbin son dediği şeye histerik bir gülüş attı
-Tüm bunları söylerken aklına o yani Jung Sungchan geldi değil mi?
Anton kafasını sallamıştı
Wonbin ayağa kalkarak Anton nun yanına geldi Anton kafasını kaldırmıştı Wonbin bir elini Anton'nun saçlarına diğer elini sandalyeyi dayamıştı
-aa!bırak acıyor!
Wonbin Anton'la aralarındaki mesafeyi kapattı
-demek onu düşünüyorsun ona bu kadar aşık mısın?
Anton'nun gözleri yaşlarla doluyordu
-lütfen acıyor!
Wonbin Anton'nun saçlarını bırakıp etrafta eliyle saçlarını karıştırıyordu sandalyeyi tekmeleyip düşürdü Anton yüzünü buruşturdu Anton'nun saçlarını tekrar çekmişti
-onda ne buluyorsun bu kadar da sürekli onu düşünüyorsun hmm söylesene
Anton konuşmuyordu Wonbin daha fazla berbat etmek istemiyordu sandalyeyi kaldırıp Anton'nun suratına bakıyordu Anton yere bakıp ağlıyordu Wonbin derince bir iç çekti sonra Anton'nun önünde diz çöktü
-özür dilerim bebeğim sadece kıskandım sen burda bekle sana yemek yapıcam ve şömineyi yakıcam
-Tamam
Anton sadece tamam demişti Wonbin hızla mutfağa gitti Anton arkasından bakıyordu Hyung korkutuyorsun beni bir öylesin bir böyle
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
