Και έτσι άρχισαν όλα...

Το βράδυ στο δωμάτιο

       Μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο πήγαμε όλοι κατευθείαν στα δωμάτιά μας. Εγώ άλλαξα και κάθισα στο κρεβάτι να ξεκουραστώ λίγο. Τότε ήρθε η Νεφέλη και παρατηρήσαμε πως οι γλώσσες μας ήταν μπλε από την γρανίτα και εννοείται έπρεπε αυτό να το απαθανατήσουμε και βγάλαμε πολύ όμορφες φωτογραφίες στον καθρέπτη του δωματίου. Μετά ήρθαν και οι άλλοι στο δωμάτιό μου και κάτσαμε πάνω στα κρεβάτια μας. Παρόλο που ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ , γινόταν ένας πανικός και αυτό με κρατούσε ξύπνια. Ξαφνικά πετάχτηκε η Ιοκάστη και πρότεινε να πάμε να κάτσουμε στο δωμάτιό της . Ήθελα να την χτυπήσω , αλλά , επειδή είμαι πολιτισμένη δεν το έκανα. Της είπα απλά πως μέχρι να πηγαίναμε όλοι εκεί και να βολευόμασταν , ήταν και αργά , θα περνούσε η ώρα. Πρώτη και τελευταία φορά που κάναμε ότι ήθελε μόνο και μόνο , γιατί συμφώνησαν και οι άλλοι.
Εν τέλη πήγαμε στο δωμάτιό τους ,που κατά την γνώμη μου ήταν βλακεία , αφού τα 3 κρεβάτια που είχαν δεν ήταν ενωμένα ήταν χωριστά , ενώ στο δωμάτιό μου μπορεί να είχαμε μόνο 2 κρεβάτια αλλά ήταν ενωμένα.
    Καθόμασταν και μιλούσαμε όλοι μαζί όταν ο Φώτης πρότεινε να παίξουμε αναπτήρα με το δαχτυλίδι του. Αρχίσαμε και τον ρώτησε κάποιος κάτι που μου διαφεύγει . Μετά από κάμποση ώρα ήρθε και η σειρά του Βασίλη να απαντήσει στην ερώτηση με ποια από την παρέα θα έκανε κάτι. Αυτός έδωσε το δαχτυλίδι στον Άρη για πλάκα. Όταν ξαναήρθε όμως η σειρά του , τον ξαναρώτησαν την ίδια ερώτηση με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά έπρεπε να την απαντήσει ειλικρινά. Τότε , έβαλε τα χέρια του στα μάτια και μου έριξε μία κλεφτή ματιά ελπίζοντας να μην τον δω , αλλά , επειδή καθόμασταν ο ένας απέναντι από τον άλλο , τον είδα. Έκανε έναν πρόλογο πριν την απάντησή του και έλεγε ότι αν ήταν αυτή η κοπέλα ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερη , θα έκανε σίγουρα κάτι μαζί της . Όσο τα έλεγε αυτά καθόμουν και σκεφτόμουν για ποια θα μπορούσε να μιλάει που αν ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερη θα έκανε κάτι μαζί της ; Με μία απότομη κίνηση άφησε το δαχτυλίδι μπροστά μου. Είχα κοκκαλώσει . Τι είχε μόλις γίνει; Χωρίς να έχω λίγο χρόνο να επεξεργαστώ τι συνέβη μόλις ο Φώτης με ρώτησε ακριβώς την ίδια ερώτηση. Δεν ήξερα τι να κάνω. Κοίταξα την Νεφέλη και με μία ματιά σαν να καταλάβαινε τι ήθελα να πω , μου έγνεψε καταφατικά. Ένιωθα το βλέμμα του Βασίλη να με καίει όλη αυτή την ώρα και δεν ξέρω , πιεζόμουν λόγω του ότι ήταν και η αδερφή μου στο δωμάτιο που για κάποιον περίεργο λόγο αυτή δεν έπαιζε. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έπρεπε με τίποτα να το μάθει η μάνα μου. Δεν ξέρω τι έγινε εκείνη τη στιγμή μέσα μου και σκέφτηκα γάμα το. Του το πέταξα πίσω και μόλις συνειδητοποίησε τι έγινε σχηματίστηκε στο πρόσωπό του το μεγαλύτερο και το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει . Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μόλις είχε γίνει , ήταν σαν να ζούσα μέσα σε ένα όνειρο , λες και είχα ψευδαισθήσεις.
    Μετά προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα. Είχε πει αν ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερη , τώρα που δεν είμαι; τι; τι θα γίνει; μήπως δεν θα γινόταν τίποτα; ή μήπως το είπε απλά σε περίπτωση που δεν ένιωθα και εγώ έτσι; Έτσι αγχωμένη και αφηρημένη που ήμουν είχε περάσει αρκετή ώρα χωρίς να το καταλάβω και το δαχτυλίδι είχε περάσει ξανά πίσω στον Βασίλη. Τον ρώτησαν ποια θεωρούσε πως έχει το καλύτερο σώμα . Τότε εκείνος το έδωσε στην Ιοκάστη. Δεν μπορούσα να το πιστέψω,γιατί σε αυτή; μήπως έπαιζε απλά με όλες; μήπως την είχε για καβάτζα; ή μήπως ήταν απλά μαλάκας και δεν ήξερε τι ήθελε; Όσο όλες αυτές οι ερωτήσεις στροβίλιζαν μέσα στο μυαλό μου , ήρθε η σειρά της Ιοκάστης να παίξει . Την ρώτησαν ποιος από την παρέα νόμιζε πως δεν την ήθελε μαζί στο ταξίδι , εγώ την κοιτούσα έτσι όπως καθόταν όρθια και όλοι οι υπόλοιποι από την παρέα καθιστοί , ήρθε προς το μέρος μου και μου το έδωσε. Δεν κατάλαβα το γιατί , άλλωστε δεν της είχα δείξει κανένα σημάδι αντιπάθειας.
   Έτσι , την ρώτησα , γιατί τι έκανα ; και η απάντησή της ήταν πως την κοίταγα κάπως. Η Δανάη τότε της είπε να μην την νοιάζει και πως όλους εγώ έτσι τους κοιτάω. Συγγνώμη τι; μήπως δεν άκουσα καλά; Μόλις με είπε ξινή η ίδια μου η αδερφή; και μπροστά σε όλους; Το άφησα να περάσει έτσι , γιατί δεν άξιζε να αρχίσω τέτοια κουβέντα , αφού θα κατέληγε με την Δανάη να μου φωνάζει και εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Μετά από λίγο τα αγόρια έφυγαν , παρόλο που πριν λίγο είχα πει στον Βασίλη αν ήθελαν να μείνουν. Εμείς μείναμε για λίγο ακόμη στο δωμάτιο της Σοφίας , της Δανάης και στης Ιοκάστης . Έτσι όπως μιλάγαμε και λέγαμε για ένα αγόρι , ξαφνικά πετάχτηκε η Ιοκάστη και άρχιζε να λέει πως είχε την καλύτερη ιστορία με πρώην της . Άρχισε να μας εξηγεί από τη σχέση τους μέχρι και τον χωρισμό τους. Το ότι έλεγε την ιστορία της στην Σοφία , στην Δανάη και στην Νεφέλη που γνωρίζονταν περισσότερο καιρό το καταλάβαινα , παρόλο που με την Νεφέλη δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις. Σε εμένα και στην Κασσιανή τι μας τα έλεγε; δηλαδή μου φάνηκε λίγο κάπως , αν σκεφτεί κανείς ότι το μόνο που ήξερε για μας ήταν ότι εγώ ήμουν η αδερφή της Δανάης και η Κασσιανή του Τάσου και εκτός από αυτό ήταν περίεργο ειδικά μετά από τον αναπτήρα που με είπε ξινή και είπε πως δεν την ήθελα μαζί μας. Μόλις τελείωσε την ιστορία της και πλέον κουρασμένες φύγαμε από το δωμάτιο των κοριτσιών με την Κασσιανή και πήγαμε στο δικό μας. Όταν μπήκαμε , της είπα τις σκέψεις μου σχετικά με τον Βασίλη και αυτή όχι μόνο δεν έδωσε σημασία αλλά ξίνισε κιόλας . Δεν το συνέχισα . Μετά βάλαμε το κλιματιστικό σε χαμηλότερη θερμοκρασία και βγάλαμε τα παπλώματα. Καθόμασταν και βλέπαμε τικ τοκ για κάμποση ώρα και ξαπλώσαμε. Η Κασσιανή κοιμήθηκε αμέσως , αλλά εμένα δεν με έπιανε ύπνος. Δεν μπορούσα με τίποτα να βγάλω από το κεφάλι μου αυτό που είχε πει ο Βασίλης. Το δωμάτιό του ήταν μονάχα 5 βήματα μακριά μου , 5 βήματα και όλοι κοιμούνταν. Δεν υπήρχαν εμπόδια , μα όσο είχα πειστεί να πάω , τόσο δεν ήθελα να φανώ και εύκολη και πως κατευθείαν έτρεχα από πίσω του. Αλλά ήταν και ο διάολος που μου τριγύριζε στο κεφάλι , μήπως να πήγαινα; Αλλά όχι είπα στον εαυτό μου , Μαριλένα στάσου στο ύψος σου , ποιο ύψος; αφού ξαπλωμένη ήμουν. Τέλος πάντων , δεν πήγα και δεν ξέρω τι θα γινόταν αν πήγαινα και ίσως να ήταν καλύτερα έτσι.Ή και όχι , ακόμη δεν ξέρω.
   Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς το πρωί, γιατί έπρεπε να φύγουμε για Uşakbükü , η τελευταία μας στάση πριν την Άκγυρα. Κατεβήκαμε κάτω να φάμε πρωϊνό , αλλά δεν μου είχε φύγει ακόμη η κούραση και είχαμε άλλες 5 μέρες μπροστά μας. Δεν έφαγα , δεν είχα καθόλου όρεξη. Κατεβάσαμε τις βαλίτσες μας και χωρίς να χάνουμε χρόνο μπήκαμε στο λεωφορείο.