Και έτσι άρχισαν όλα...

Ημέρα του ταξιδιού

   Την επόμενη μέρα ξύπνησα πολύ νωρίς, κάτι που δεν συνήθιζα . Όταν πέρασε η μέρα και ήρθε η ώρα να φύγουμε , ετοίμασα την βαλίτσα μου και περίμενα την αδερφή μου για να πάμε μαζί. Ήταν το πιο βασανιστικό τέταρτο της ζωής μου. Η Δανάη ανέβηκε με την Σοφία και την Ιοκάστη στο λεωφορείο και επειδή είχε έρθει η ώρα να αρχίσουμε το ταξίδι  φορτώναμε τις βαλίτσες . Εννοείται πως  είχαμε χαιρετήσει τους γονείς μας και τα αδέρφια μας και ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε.
      Ανέβηκα και εγώ στο λεωφορείο μαζί με την Νεφέλη , αφού είχαμε κανονίσει να κάτσουμε μαζί , μπροστά ακριβώς από την γαλαρία .
       Η Κασσιανή με τον Φώτη κάθονταν απέναντί μας . Στη γαλαρία πίσω από την Νεφέλη η Ιοκάστη , πίσω από εμένα η Δανάη και στη μέση η Σοφία . Από την άλλη πλευρά πίσω από την Κασσιανή ο Βασίλης και πίσω από τον Φώτη ο Σταύρος.
    Πλέον , είχαμε ήδη αρχίσει και οριακά δεν το πίστευα. Ακούγαμε μουσική , τραγουδάγαμε και σε περίπου δύο ώρες θα φτάναμε στα σύνορα της Τουρκίας .
   Μετά αλλάξαμε θέσεις . Η Σοφία , η Ιοκάστη και η Δανάη πήγαν να κάτσουν μπροστά και η Κασσιανή ξάπλωσε. Εγώ αποφάσισα να παίξω ένα παιχνίδι στο κινητό μου , γιατί βαριόμουν.Ο Σταύρος άρχισε να λέει χωρίς να απευθείνεται σε εμένα , φαντάσου να παίζεις παιχνίδια στο κινητό . Τότε ο Βασίλης κοίταξε πρώτα το κινητό μου και έπειτα εμένα και είπε πρέπει να είσαι πολύ έξυπνη για να παίζεις αυτό το παιχνίδι(όχι ειρωνικά , αφού το είχα σχεδόν τερματήσει).Ο Ανδρέας καθόταν στο παράθυρο πίσω από την Κασσιανή και πάνω του ξάπλωνε ο Φώτης πιάνοντας 2 θέσεις. Από την άλλη πλευρά της γαλαρίας καθόταν ο Σταύρος πιάνοντας άλλες 2 θέσεις . Ο Βασίλης είχε έρθει μπροστά στη θέση μου και καθόταν με την Νεφέλη  ενώ εγώ πήγα πίσω στη θέση του. Όπως καθόταν με την Νεφέλη ακούμπησε το κεφάλι του πάνω της και προσπαθούσε να κοιμηθεί. Κάτι που δεν κατάφερε ,όχι μόνο αυτός αλλά όλοι μας εκτός από τον Σταύρο.
    Έβλεπα τον Βασίλη που καθόταν με την Νεφέλη και πρέπει να πω πως οι ελπίδες μου έπεσαν ακόμη πιο χαμηλά. Ζήλεψα πολύ που δεν καθόμουν εγώ μαζί του. Παρόλα αυτά πίστευα πως  αυτοί οι δύο μαζί βγάζουν νόημα , ο Βασίλης χόρευε πάντα πρώτος όπως και η Νεφέλη δεύτερη . Έτσι ,η μόνη που δεν κόλλαγε ήμουν εγώ.
   Καθόμουν στη θέση μου στη γαλαρία με τον Σταύρο πριν κοιμηθεί να μου λέει έλα ρε Μαριλένα βολέψου , βολεύτηκες ; τώρα βολεύτηκες; Εν το μεταξύ ήταν η πρώτη φορά που μου μίλαγε και δεν το πίστευα πως το έκανε , δηλαδή,γιατί να μην μου μιλούσε άλλωστε τόσο καιρό , σωστά;
Όταν επιτέλους κοιμήθηκε και ησύχασε κάπως το λεωφορείο και είχε πάει 3-4 το πρωί , αποφάσισα να κοιμηθώ και εγώ λίγο , όχι πως τα κατάφερα τελικά. Ένα από τα λίγα προβλήματα που υπήρχαν ήταν ότι δεν είχα καθόλου χώρο να ξαπλώσω και έτσι πήρα το μαξιλάρι μου και το έβαλα να ακουμπάει και να στηρίζεται στο μπροστά κάθισμα που ήταν του Βασίλη(όσο και αν ακούγεται παράλογο ήταν η καλύτερη και η πιο βολική θέση). Το μαξιλάρι μου ήταν πολύ μεγάλο και δεν χώραγε πολύ καλά , που είχε ως αποτέλεσμα να μην βολευτώ τελείως ,να κουνιέμαι συνέχεια και να πέφτω μπροστά ( όχι ότι με χάλαγε ) , αφού με έπιανε ο Βασίλης. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν ίδιο, δεν μπορούσα να κοιμηθώ . Έτσι , κατάλαβε και ο Βασίλης πως με ενοχλούσε το μαξιλάρι μου και μου έδωσε το δικό του , μιας που ήταν πιο μικρό. Είχε τη μυρωδιά του και προσπαθούσα πραγματικά να μην δείχνω τη χαρά μου που ενδιαφέρθηκε για εμένα, αλλά δεν μπορούσα να μην χαμογελάω. Φυσικά δεν κοιμήθηκα ποτέ , ούτε εγώ , ούτε οι άλλοι.
     Κάναμε μία στάση έξω από την Ανδριαννούπολη τα ξημερώματα σε ένα βενζινάδικο και πριν κατέβουμε από το λεωφορείο η Κασσιανή είπε πως κρύωνε και ο Βασίλης της έδωσε κατευθείαν τη ζακέτα του , παρόλο που της είχα δώσει και εγώ τη ζακέτα μου και δεν την δέχτηκε και ενώ ήξερε πως μου άρεσε ο Βασίλης. Όταν κατεβήκαμε κάτω η Κασσιανή υπερηφανευόταν πως πήρε τη ζακέτα του και έλεγε επειδηκτικά πόσο ωραία και βολική ήταν . Όσο τα έλεγε αυτά φανταζόμουν πόσο ωραία θα ήταν να την έκαιγα μαζί με τη ζακέτα!Αλλά φυσικά το έπαιξα πολιτισμένη και αδιάφορη για να μην καταλάβει τίποτα ο Βασίλης. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, ανεβήκαμε στο λεωφορείο και καθίσαμε πάλι περίπου όπως πριν.Ο Βασίλης με τη Νεφέλη , ο Σταύρος γαλαρία στον κόσμο του , ο Φώτης πάνω στον Αντρέα και εγώ ξαναέκατσα στο δείγμα θέσης που είχε απομείνει από τα αγόρια.
    Όλα ήταν ήσυχα πλέον  και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα σπαταλούσα κανένα λεπτό του ταξιδιού ούτε καν για να κοιμηθώ . Ήθελα να απορροφήσω όλες τις ωραίες στιγμές , ακόμα και αν έπρεπε να κάτσω μόνη μου και να κοιτάω του άλλους που κοιμούνται. Ξαφνικά η Κασσιανή ξύπνησε και διέκοψε τις σκέψεις μου. Άπλωσε τα πόδια της πάνω στον Βασίλη και χαζογελούσε. Εκεί τα είχα πάθει όλα. Ονειρευόμουν να την στραγγαλίζω μέχρι το σημείο να μην μπορέσει να τον ξαναενοχλήσει ποτέ !
    Παράλληλα είχε αρχίσει να ξημερώνει και άρχισαν όλοι να ξυπνάνε και να έρχονται προς τα πίσω.Κάναμε ακόμη μία στάση στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή τη φορά κατεβήκαμε σχεδόν όλοι κάτω . Ο Βασίλης με πλησίασε και αρχίσαμε κατευθείαν να μιλάμε .Πρόσεξα πως είχε στο ένα αυτί του ακουστικό και μόλις κατάλαβε πως το είδα μου έδωσε κατευθείαν το άλλο χωρίς να του πω εγώ τίποτα. Με ρώτησε τι μουσική ακούω , μάλλον για να αλλάξει αν δεν μου άρεσε,αλλά πραγματικά εκείνη τη στιγμή το τελευταίο που  με ενδιέφερε ήταν η μουσική. Μου είπε πως άκουγε αρκετά σάσκε και villagers of ioannina που προς έκπληξη του τους ήξερα (να ναι καλά το αγόρι της κολλητής μου που μου τους είχε αναφερει) . Αυτοί αποτελούν ένα συγκρότημα που μπλέκουν ροκ με κλαρίνα . Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου λέει για το συγκρότημα ή θα σου αρέσει πολύ ή δεν θα σου αρέσει καθόλου. Εγώ ήμουν κάπου στη μέση. Ούτε τους λάτρευα αλλά ούτε τους μισούσα κιόλας, οπότε δεν ήξερα τι να του πω. Έτσι , του είπα πως ήταν εντάξει. Νομίζω κατάλαβε πως δεν είχα ενθουσιαστεί τελείως , οπότε άλλαξε πάλι μουσική. Μετά ήρθε ο Φώτης και τον ρώτησε τι άκουγε και του άρπαξε το ακουστικό. Κατάλαβα πως νευρίασε , φαινόταν νευριασμένος. Πέρασαν 2 λεπτά και χωρίς να του πω τίποτα  του έδωσα απλά το ακουστικό, καθώς ανεβαίναμε στο λεωφορείο.
    Μετά από λίγη ώρα μου ξαναέδωσε το ένα ακουστικό. Η Νεφέλη άρχιζε να νυστάζει και πήγε μπροστά να ξαπλώσει λίγο. Ο Βασίλης πήγε τότε πίσω στη γαλαρία και εγώ έκατσα στη θέση ακριβώς μπροστά απο την γαλαρία που ήταν κενή(εκεί που καθόταν πριν ο Βασίλης με τη Νεφέλη) για να ξεκουραστώ.