Και έτσι άρχισαν όλα...

Αρχή ταξιδιού , Άγκυρα

       Είχαμε ανέβει στο λεωφορείο για τελευταία φορά πριν φτάσουμε στον προορισμό μας την Άγκυρα και είχαμε κάτσει στις θέσεις που καθόμασταν όπως ερχόμασταν. Πριν αρχίσει το λεωφορείο ήρθε πίσω ο κύριος Νίκος και έκατσε στη μέση της γαλαρίας. Δίπλα του καθόμασταν εγώ από την μία και η Κασσιανή από την άλλη. Δίπλα από μένα ο Σταύρος και από την Κασσιανή ο Ανδρέας. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και αρχίσαμε για Άγκυρααααα! Δεν το πίστευα πόσο γρήγορα είχαν περάσει οι μέρες , θα ορκιζόμουν πως σήμερα το πρωί κάναμε την τελευταία μας πρόβα. Ο Σταύρος άρχιζε να γκαρίζει , και καλά τραγουδούσε . Δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω και να γελάω και επειδή ο Βασίλης το είχε καταλάβει με κοιτούσε με την άκρη των ματιών του. Έδωσα στον Σταύρο το κινητό μου για να ηχογραφεί τα <<τραγούδια>> που έλεγε. Ήξερα πως έτσι ζήλευε ο Βασίλης και για να είμαι ειλικρινής δεν με χάλαγε καθόλου. Αυτό φάνηκε , επειδή  από εκεί που απλά άκουγε μουσική άρχισε να μου πιάνει την κουβέντα για να είμαι πιο κοντά μαζί του . Μιλάγαμε με τον Σταύρο και σε κάποια φάση τον ρώτησα αν ήθελε να του κάνω γαλλικές πλεξούδες (όχι πως στα δικά του τα μαλλιά γινόταν αλλά δεν πειράζει). Μου είπε πως ήθελε και μετά μου ανακοίνωσε πως θα μου έκανε και αυτός. Καταλήξαμε με τον Σταύρο να μου κάνει τα μαλλιά <<πλεξούδες >> και με τον Βασίλη να έχει οριακά κοκκινίσει από τη ζήλεια του. Πήγα στο μπροστινό κάθισμα να κάτσω με τον Βασιλη και παρατήρησα πως φορούσε ένα λαστιχάκι στο χέρι του. Μισό , τι; Τον ρώτησα ποιανής είναι μου είπε και καλά καμίας και πως απλά του άρεσε να φοράει κάτι στο χέρι του, καταλήξαμε να μου το δίνει και να το φοράω εγώ. Η Νεφέλη καθόταν στο μπροστινό κάθισμα και όσο μίλαγα με τον Βασίλη έβλεπα kissing booth μαζί της. Νομίζω ενοχλήθηκε , γιατί μου είπε αν ήθελα να πάω μπροστά να κάτσω με την Νεφέλη για να βλέπουμε καλύτερα. Έτσι και έγινε. Ο Βασίλης καθόταν στη θέση μου στη γαλαρία και εγώ είχα πάει μία θέση μπροστά , στην Νεφέλη. Όπως σχολιάζαμε τι ωραίος που ήταν ο Noah , τον άκουγα να λέει σιγά την ομορφιά και άλλα παρόμοια. Είχε ζηλέψει , χαχα. Να ήταν η ζήλεια ψώρα ... . Μετά από λίγο επειδή κουραστήκαμε με την Νεφέλη , κλείσαμε την ταινία και γύρισα ανάποδα ακουμπώντας την πλάτη μου στην πλάτη του μπροστινού καθίσματος. Απέναντί μου ήταν ο Βασίλης και ο Σταύρος και δίπλα μου η Νεφέλη. Μιλάγαμε , αν και το μυαλό μου δεν ήταν εκεί.
   Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο πέρα από το τι είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ και το βράδυ και το βράδυ προς το Εσκισεχίρ. Κάποιος είχε πει στον Βασίλη να κοιμηθεί να ξεκουραστεί , αυτός με είχε κοιτάξει είχε γελάσει και είχε πέσει στο κάθισμα σαν να κοιμόταν , αυτό τότε έγινε ένα από τα πολλά αστεία μας.
   Μέχρι να τα σκεφτώ όλα αυτά , είχε φτάσει τέσσερις το μεσημέρι και είχαμε πλέον φτάσει ,μετά από τόσο μεγάλο ταξίδι , στο ξενοδοχείο μας , στην Άγκυρα.