Lavanta

•6•

Hoş geldiniz canlarım ❤️❤️
Bu bölümü bekleyenler acilen yoruma gelin hepinizi öpecem 😅❤️

Diğer bölüme oy ve yorum sınırı koymuştum 10 oy ve 10 yorumdu. Bu bölüme

15 oy ve 15 yorum bekliyorum canlarım ❤️😘

Hadi başlayalım ✨

_____________

Selinden

Ayndan son bir kez kendime bakarak, saçımı düzenlemiştim. Ardından çalınan kapıyı açmaya gitmiştim.

Çok heyecanlıydım. Derin bir nefes çektim içime. "Sanki istemeye gelecekler." Dedi Emre abim, bu halime göz devirerek.

Dediklerini umursamadan kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm ilk kişi güneş teyze ve şeref amcam olmuştu. Onları çok özlemiştim. Göz yaşlarıma hakim olamamış, kucaklarına atlayıp sarılmıştım.

Ben hayla onların küçük kızıydım. İkiside bana sarılmıştılar. "Selinim." Demişti güneş teyze. Kendi öz kızı gibi severken beni. Şeref amcamda "ne kadar büyümüşsün." Demişti.

Sonra onlardan ayrılıp, göz yaşlarımı sildim. "Hoşgeldiniz." Diye bilmiştim sadece. Yüzlerinden ikisinde ağladıkları belliydi.

Onlar içeri geçerken, arkadan gelen yıldız ve abisini selamlamak için hayla kapıda bekliyordum.

"Seloşum." Dedi Yıldız gülümseyerek "bu ne güzelik kız." Dedi sarılarak. "O sizin güzelliğiniz hanımefendi."  Dedim. "Mersi canısı." Dedi, Oda gülerek içer geçmişti. Onun arkasından bakarken önümde bir hareketlik hissedince, Abisinede selam vermek için ona döndüğümde gördüğüm kişi ile yerimde durakalmıştım.

E bu Uzaydı. Bildiğin hergün kütüphaneye gelen Uzay.

"Uzay?"

"Selin?"

İkimizde aynı anda söylemiştik. Yüz ifadesinden şaşırdığı belliydi. "Siz tanışıyor musunuz?" demişti Yıldız.

İkimizde kafa sallamakla yetinmiştik. "Hoşgeldin." Demekle yetinmiştim sadece. "Hoş buldum selin."

"Oooo uzay bey demek teşvik edebildiniz İstanbul'a." Demiştiler Arda ve Emre abim. Bir dakika yani sadece ben mi onu görmemiştim?

Normal yani benden üç yaş büyüktü, liselerimiz aynı değildi, üniversiteyide yurtdışında okumuştu. Sadece hatırladığım şey orta okuldu. Onuda hatırlamak sayarsak...

"Buyrun geçin." Demişti annem hazırladığımız sofrayı göstererek. Herkes yerlerine geçerken babam ve şeref amca yan yana oturmuştular. Annemlerde öyle. Bende yemekleri servis etmeye başlamıştım.

Servisleri bitirdikten sonra, kendimde yıldızın yanına geçerek, oturmuştum. "Elerinize sağılık niye bu kadar yordunuz ki kendinizi."

"Afiyet olsun." Demişti annem. sonra " O nasıl söz yılar sonra tekrar bir aradayız Tabiki o kadar olacak."

Kısa bir gülüşmenin ardından, yemeğimizi yemeğe başlamıştık.

***

"Şeyi hatırlıyor musun? Bir keresinde, hasta taklidi yapmıştık okula gitmemek için." Yıldız başını hızla salladı. "Evet. Hatta annemler bizi hastaneye götürdü. Doktor muayeneye etmeye gelecekken  ikimizde hastaneden kaçmış arabaya saklanmıştık."

Tüm aile bizim dediklerimize gülerken, bu mutluğun sebebini neye borçlu olduğumu düşündüm bir an.

Tüm günler ayrı, bugün ayrıydı benim için... 
Ayağa kalkarak, Kanepenin üzerindeki telefonumu alıp "Hadi bu anın bir fotoğrafını çekelim." Demiştim.