Nie będzie łatwo - Sevmione

15. Odkryta

Pansy Parkinson, która przez sześć poprzednich lat szkoły, bardzo zaniedbywała naukę, ostatnio postanowiła wziąć się za siebie i zaczęła godzinami przesiadywać w bibliotece, czytając książki i nadrabiając materiał ze wszystkich przedmiotów przed Owutemami. Nagle okazało się, że istnieją zaklęcia poza Expeliarmusem i Avadą Kedavrą, a magiczne zwierzęta, to nie tylko Wilkołaki i Pegazy. Była naprawdę dumna z całej roboty, którą odwalała. Jej oceny wzrosły, a reputacja zmieniła się z puszczalskiej na całkiem mądrą. Musiała przyznać, że całkiem jej się to podobało. Wreszcie ludzie mieli do niej szacunek, a ona, zamiast rozładowywać napięcie z pierwszą osobą, którą napotkała po drodze, zaczęła zastanawiać się nad swoim postępowaniem i znalazła jego przyczyny. Ciężko jej było się do tego przyznać, ale zaczęła się interesować mugolską psychologią, której przecież tak brakowało w świecie magii.

Wraz z początkiem tego roku szkolnego, wiele się zmieniło. Draco bardzo się od niej oddalił. Zabolało ją to tak mocno... Przecież od tak dawna go kochała. Myślała, że w tym roku może coś się zmieni i on wreszcie odwzajemni uczucie. Jednak zamiast tego on zaczął trzymać się z Golden Trio i całą tą paczką przydupasów Dumbledore'a. Do tego, wszedł w związek z Potterem... Kiedy to się wydarzyło, Pansy postanowiła oddalić się od niego, prawie całkowicie. Skupiła się na nauce i większość czasu spędzała w bibliotece.

Jedna rzecz tylko ją zastanawiała. Gdzie się podziała Granger? Słynęła przecież z tego, że kochała naukę, była największym molem książkowym w szkole, co oczywiście, odbijało się na jej ocenach. Jednak od paru miesięcy, praktycznie jej tu nie widywała. Dlatego też, bardzo zdziwiła się, gdy wspomniana dziewczyna pojawiła się któregoś dnia w bibliotece. Usiadła w samym rogu pomieszczenia, tak, że Parkinson widziała ją pod dużym kątem przez dziurę w półkach z książkami. Hermiona wyjęła notes i zaczęła coś w nim czytać. Może jakieś notatki z zajęć? Czarnowłosa dziewczyna odwróciła wzrok. Nieważne - pomyślała.

Po jakimś czasie usłyszała dźwięk wyrywanej kartki, więc znów spojrzała w stronę szatynki. Wydarty papier zgniotła i rzuciła przed siebie, z cichym okrzykiem frustracji. Wybuchła niemym płaczem. Pansy szybkim ruchem zgniotła jeden z własnych pergaminów i rzuciła obok tego poprzedniego, który przywołała do siebie różdżką. Usiadła z powrotem, jak gdyby nigdy nic. Zobaczyła, że Granger wyszła z biblioteki, więc postanowiła przeczytać notatkę, która spowodowała wybuch u tak spokojnej osoby, jak Hermiona.

22 marca

Co z niego za idiota! Czemu, czemu, czemu akurat on?! Jak można być tak głupią, jak ja i zadużyć się w takim dupku? Jak to jest w ogóle możliwe? Przecież jedyne co on robi to mnie wyzywa, naśmiewa się ze mnie, nie wspominając już o wrednych spojrzeniach i odejmowaniu punktów.

Od kiedy zaczęłam przychodzić do niego jeszcze częściej, na nic nie mam czasu. Jestem wykończona. Biegam tylko między Wielką Salą, dormitorium i jego gabinetem i za niczym nie nadążam. Ledwo widuję moich przyjaciół i czasami już nie wyrabiam...

Ostatnio znowu się pocięłam... Dawno tego nie robiłam, ale ten ból, tak mi ulżył. To była chwila zapomnienia, o niczym nie musiałam myśleć, chociaż przez moment. Nikt o tym nie wie, nikt nie zrozumie. Jest mi tak ciężko.

Parkinson przeczytała tekst jeszcze raz, z niedowierzaniem. Jeszcze raz. I kolejny. Uzyskała zbyt wiele informacji na raz. Granger była zakochana... W kimś kto jest strasznym dupkiem i może odejmować jej punkty. Tylko jedna osoba przychodziła jej na myśl. Snape... SNAPE?! Ale jak... Kiedy... Czemu... Od kiedy zaczęła przychodzić do niego jeszcze częściej. Co to znaczy? Ma u niego jakieś korki? Przeszła do analizy ostatniej, najstraszniejszej części. Znowu się pocięłam... Granger? Czy ona byłaby w stanie zrobić coś takiego? Najwidoczniej...

Pansy była oszołomiona. Bez chwili zawachania wstała i pobiegła szukać drugiej dziewczyny. Nie myślała o tym co powie i jak wytłumaczy zdobyty przez nią fragment pamiętnika. Zobaczyła ją na końcu korytarza.

-Granger!