" Delilik acılı insanların protestosudur...
~Victor Hügo"
Keyifli okumalar...🌹
______________________________________
M: Bunu sana kim yaptı? Nasıl oldu bu?
Ne diyeceğimi bilmediğimden gözlerimi kaçırdım ama sonra gerçeği söyleme kararı aldım ve baştan sona her şeyi anlattım ona. Hikayeyi dinlerken yüz hatları gerildi,abime baya sinirlenmişti ama bana belli etmiyordu kendince.
M: Abinin öfke problemi mi var?
Dediğinde başımla onayladım. Gözlerini kapattı ve sakinleşmek için derin bir nefes verdi.
Kendimi baya yorgun hissetmeye başlamıştım. Sabahtan beri bir şey yememem de tuz biber olmuştu.
Bana baktı dikkatlice
M: Yorgunsun...Eve gitmek ister misin?
Başımla onayladığımda ayağa kalktı.
M: Hadi kalk,seni eve bırakayım
I: Ben kendim de gidebilirim-
M: Abinle de konuşacağım
Dediğinde başka bir şey demeden ayaklandım.
______________________________________
Klinikten çıkalı 15-20 dakika olmuştu. Hiç konuşmamıştık. Ben camdan dışarıyı izliyordum,oysa yola odaklanmıştı fakat ara sıra bana baktığını hissediyordum. Araba durduğunda etrafa baktım,daha eve varmamıştık.
I: Bir şey mi oldu? Niye durdun?
M: in hadi
Dedi sakin sesiyle ve kendisi cevabımı beklemeden indi. Ben yerimde oturmaya devam ederken,gelip kapımı açtı
M: Sadece bir şeyler yiyeceğiz. Açsın
Nasıl anlayabiliyordu her şeyi?
I: Evde yerim
Dedim aç olduğumu inkar etmeyerek. Gözlerini devirmemek için zor duruyor gibiydi,ama bunun yerine iç geçirdi.
M: Ikimiz de eve gidersen bir şey yemeyeceğini biliyoruz. Hem restoran değil,çok adam olmaz merak etme.
Dediğinde inat etmeyip indim. Sahil kenarına gelmiştik. Ilerideki bankı parmağıyla gösterip
M: Geç otur,yemeğimizi alıp geliyorum.
Dedi ve hızla uzaklaştı yanımdan. Geçip orada oturduğumda denizin mükemmel görüntüsü içimi ısıtmıştı.
Bir kaç dakika sonra elinde iki kağıt paketle geri geldi.
I: O ne?
M: Döner ve ayran
Dedi rahat bir şekilde paketlerden birini açarken. Döneri çıkarıp bana uzattı.
I: Nereden aldın bunu?
M: Şuradan
Dedi eliyle işare ederek. Dönüp baktığımda sokak satıcılarından biri olduğunu gördüm.
I: Ben yemem
Dedim omuz silkerek. Kaşları hafif çatıldı
M: Niye?
I: Nereden biliyorsun ne eti olduğunu?
Dediğimde aniden elini dudağına götürüp "Şşş" dedi.
M: Duymasın,üzülür
Dedi döneri kasdederek. Gülmek istesem de kendimi tuttum,yememe fikrinde ciddiydim.
M: Ayrıca onu satan beni tanıyor. Merak etme güvenli
Hâlâ döner duymasın diye fısıldayarak konuşuyordu. Benim fikrimin değişmediğini görünce
M: Peki,sen bilirsin
Dedi omuz silkerek ve kendisi yemeye başladı. Beni ikna etmek için ekstra bir iştahla yiyordu. Boş midem zil çalıyordu,ona bakmamaya çalışıyordum ama öyle bi yiyordu ki,canımın çekmemesi imkansızdı. Bir de ara sıra beğendiğini belli etmek için "Mmm" gibi sesler çıkarıyordu. Beni ikna etmek için yaptığını bildiğimden ekstra çaba sarfettim direnmek için ama nafileydi.
Nihayet dayanamadığımda henüz açılmamış diğer paketi alıp açtım ve ben de onun gibi iştahla bir ısırık aldım. Gülmeye başladığında kaşlarımı çatıp ona baktım ama ağzım dolu olduğundan görünüşüm onu daha da güldürdü. Halimi farkettiğimde ben de güldüm,çünkü küçük bir çocuk gibi yiyordum.
Ayranımı eline alıp çalkaladı ve açıp bana uzattı
M: Hangi ineğin sütünden yapıldı bilmiyoruz,içmezsin sen şimdi. Ben içeyim bunu
Dediğinde ayranı da elinden çekip aldım ve büyük bir yudum içtim. Aç olduğum için miydi bilmiyordum ama son zamanlarda yediğim en güzel yemek gibi gelmişti bana. O yeniden güldü ve kendi yemeğini yemeye devam etti.
M: Küçük bir çocuk gibisin
Dedi başını iki yana sallayarak. O an farkettim ki,aslında Merih'in yanında kendim oluyor,istediğim gibi davranmaktan çekinmiyor,
utanmıyordum. Daldığımı farkettiğinde
M: Noldu? Kötü bir şey mi dedim?
Diye sordu. Ona gerçeği söyleyip söylememek arasında kaldım.
I: Ben uzun zamandır,gülmüyordum. Ve senin beni hareketlerim yüzünden yargılamayacağını bildiğim için istediğim gibi davranabiliyorum senin yanında
