SAPIK -BXB

[-32-]

Eşcinseller bu dünyada en çok haksızlık yapılan topluluk olabilir.

İnsanlar neden bunu bizim seçemeyeceğimizi, yaratılışımızda olduğunu anlamak istemiyorlar anlamıyorum.

Ben neden aşık olduğum insanın toplum içinden elini bile tutamıyorsam, sevgimi göstererek bakamıyorsam beni buna zorunlu kılan kimseye hakkımı helal dahi etmiyorum.

Onların cahil düşünceleri yüzünden ben sevgimden, aşkımdan oluyordum.

Doğrusu pek şaşırmamak lazım, bu ülkede hetero bir çift bile el ele tutuştuğunda ayıplar gözle bakan insanlar varken ben çok şey istiyordum sanırım.

Sadece sevgilimle özgürce, başkalarının düşüncelerini umursamadan aşkımı yaşamak istiyordum. Çok bir şey istemiyordum ki.

"Oğlum kız kardeşin arkadaşınla evleneceğini söylüyor, sorun etmiyor musun bunu?" Dedi Hamza Mert'in rahat tavrına şaşırmış bir halde.

Mert omuz silkti. "Altı yaşındaki çocuğun dediklerini niye sorun edeyim? Asıl onu ciddiye alıyorsan sen de sorun vardır."

Mert'in kardeşi bizi öpüşürken görünce hemen ağlamaya başladı. Meğerse büyüyünce Emre'yle evlenmek istiyormuş, Emre'yi de benimle dudak dudağa görünce onunla değil de benimle evleneceğini düşünüp ağlamaya başlamış.

Emre hızla onu susturduğunda Elif gidene kadar onun elini tutarsa bizi affedeceğini, sunacağını söylemişti. Kız resmen şantaj yapmıştı bize amına koyayım.

Emre de kimseye söylememesi için ondan söz vermesini isteyip, sussun diye de bir saattir yanında oturmuş elini tutuyordu.

Ben de mal gibi duruyordum işte.

"Hadi gidelim artık ya." Dedi Barkın ayağa kalkarken.

Biz ayağa kalktığımızda Emre'nin yanında oturan Elif de ayağa kalktı.

"Sonra yine geleceksin değil mi?" Dedi alttan Emre'ye bakarken. Emre gülümseyip başını salladı.

"Kusura bakma kanka." Diye yanıma gelip kısık bir sesle konuştu Mert.

Gözlerimi ikisinden çekip Mert'e çevirdim. "Yok, ne kusuru." Dedim sadece.

Evden birlikte çıktığımızda Barkın ve Hamza Pes atacaklarını söyleyip yanımızdan ayrıldılar. Ben onlarla gitmek istemeyince Emre de gitmemişti.

"Kızdın mı?" Dedi Emre birlikte yürümeye başlarken.

"Yok, kızmadım da biraz zoruma gitti." Dedim geçtiğimiz caddenin kalabalığını izlerken. Saat akşam yedi civarlarında olduğu için kalabalıktı.

"Zoruna mı gitti?" Başımı salladım.

"Başkalarını umursamadan sana dokunabilmek isterdim ama bunu yapamıyorum ve zoruma gidiyor." Kısaca açıklayıp gözlerimi ona çevirdim.

Üzgün bir ifadeyle bakıyordu.

Birden elimi tuttu ve yolunu başka tarafa çevirdiğinde afalladım.

"Ne oluyor la?" Dediğimde omuz üzerinden bana bakıp gülümsedi.

"Herkesin içinde elimi tutabileceğin bir yere gidiyoruz."

Nereyi kast ettiğini anlamasam bile benim kendimi iyi hissetmem için çabalıyor olması hoşuma gittiği için gülmeye başladım.

Emre elimi sıkıca tutuyordu ve bize dönen birkaç gözü umursamıyordu bile.

Ben bu çocuğu nikahıma almadan bırakmam.

***

"Filmin sonunda kız uyandı mı acaba?" Diye mırıldandım sinema salonundan çıkarken.