Adar
Deran ile geçen mız mız duştan sonra sağ olsun benim de her yerim ıslanmıştı ama çok şükür o toparlamıştı.
En azından üzerini giyinecek kadar toparlamıştı ve yatağına yatarak bana bakışlar atmak ile meşguldü.
"Ben şimdi yemekleri tekrar ısıtıp geleceğim sen de uyumadan burada beni bekle. Yemekten sonra da ilaç vereceğim Deran." yatağım yanındaki masadan yemek tepsisini alırken de bir taraftan da ona ne yapacağımı anlatıyordum.
O kendi üzerini değiştirirken ben de kendi üzerimdeki ıslak kıyafetleri değiştirecektim ama gözüme odanın dağınıklığı battığı için etrafı toparlamaya başlamıştım.
Yatağın etrafına attığı mendilleri toplamış ve güneşin girmesi için perdeleri açmıştım. Yattığı yatağı da baştan başa yeniden toparlamıştım. Tabii ki de etrafta bulunan çer çöpü ve boş bardakları toplamayı da ihmal etmemiştim.
Ben bunları yapana kadar Deran banyodan dışarıya çıkıp odaya gelmişti ve ben de bu durumda hâlâ ıslak kıyafetler ile duruyordum. Fırsat bulamamıştım ki saçım bile ıslaktı.
Gerçekten duş almış olsaydım daha az ıslanacağımı tahmin edebilirdim...
Deran'ı anadan doğma soymamıştım ama yine de beyefendinin eli kolu orasını burasını kapatmaktan beni ıslatmıştı.
"Üzerini neden değişmedin? Hasta olacaksın. Bak bakmam sana Adar." Deran'ın yorgun sesi kulaklarıma geldiği zaman ona bakıp gülümsedim.
-Sorun değil Deran, sen her zaman ne dersin? 'Unutma kötülere bir şey olmaz' o yüzden bana bir şey olmaz merak etme.
Gülümsememi bozmadan odadan dışarı çıktığım zaman derin bir nefes alıp merdivenlere yöneldim, yemekler ısınırken ben de üzerimi değiştirirdim ve benim de hastalanmam an meselesi olabilirdi.
Hastalığı atlatmam ağır geçtiği için kendimi korumam gerekiyordu ama sanırım bu biraz zor olacaktı...
*****
Deran
Adar, yemekleri ısıtıp yanıma geldiği zaman açıkcası bana kendi elleri ile yemek yedirmesini beklemiyordum ve onun karşısında bu tarz oturmak benim daha çok kızarmama neden oluyordu.
Ateşimin düşmesi için bile bana duş aldırdığında bile yerin dibine girmişken bir de şu an bunu yapması beni daha çok utandırıyordu ve şu an daha çok kızardığıma adım kadar emindim.
"Doydum teşekkür ederim."Daha fazla yemek yedirmemesi için kafamı çocuk gibi başka bir tarafa çevirdiğim zaman Adar onaylamaz bir şekilde cıklamıştı.
"Olmaz Deran, bu tabak bitecek. Güç toplaman lazım." Adar'ın ıslak saçlarına bakıp iç çekmiştim, garibim hâlâ kendine bakamamıştı anlaşılan ve benim de kime bakacağım belli olmuştu.
Adar, üzerime doğru eğildiği zaman nefesimi tutup kendimi daha çok yatak başlığına yaslamıştım.
" Ne yapıyorsun? " yorgun çıkan sesimle ona yönelttiğim soru ile o beni takmamış aksine kucağındaki tepsi ile bana daha çok yakınlaşmıştı.
Kulaklarımın sıcaklığı yanaklarıma vurduğu zaman domatese döndüğüme emin olmuştum.
Adar, elini yanağıma dayayıp baş parmağını da ileri geri hareket ettirdiği zaman pür dikkat onu izlemeye başlamıştım.
"Yemen lazım güzelim, lütfen." Adar gözlerini kaçırmadan konuşup diğer eli ile de elimi sıkıca tuttuğu zaman hipnoz olmuş gibi kafamla onaylayıp gülümsemiştim.
Evet evet bunların hepsi istemsizce olmuştu ama şikayetim yoktu...
*****
Ben bunlara bayılmışım aüağağağappapa
