AVERY POV
Bago namen lisanin ang puntod ay muli ko etong nilingon at ngumiti ako ng matamis dito.
ETHAN FORD
Born: December 14 1998
Died: 1998 -2016
~FLASHBACK~
"H-hon. Hirap na tawag saken ni Alexander.
Dahan dahan kong minulat ang paningin ko at nagulat ako ng makita kong bumagsak si Ethan.
"E-ethan. Utal kong tawag.
Nilingon ko si Alexander na naka salampak sa sahig at naka ngiti ng matamis saken.
"H-hon. Naiiyak kong tawag dito at pabagsak akong yumakap dito.
"Shhh, everything is ok now stop crying hon. Pagpapatahan saken ni Alexander.
Nakayakap ako ng mahigpit dito at tuloy tuloy lang sa pag agos ang luha ko.
"Avery Alexander. Tawag samen ng mom ni Alexander
Lumingon ako dito at nakatayo eto sa gilid kung saan humandusay ang katawan ni Ethan.
"He still breathing. Rinig kong sambit ng isang hindi pamilyar na lalaki saken.
"Let's go son and Avery. Ani ni dad.
Dahan dahan niyang tinulungan si Alexander maitayo at ako naman ay dahan dahang lumapit sa naka handusay na katawan ni Ethan.
"H-hon. Tawag niya saken.
"I'm ok hon, pumunta kana sa ospital para magamot na yan. Ani ko dito.
Nakita kong nag aalala eto saken pero nginitian ko lang eto.
"M-mom. Utal na tawag ko kay mom.
"Avery. Tawag niya rin saken at binigyan niya ako ng mahigpit na yakap.
"You bleeding. Ani niya ng makita niya ang hita kong nag dudugo.
"I'm ok mom. Ngiti ko dito.
"A-avery. Nagulat ako ng ng bigla akong tawagin ni Ethan.
Nilingon ko eto at kita kong nahihirapan etong idilat ang mata niya.
"C-come. Tawag niya saken.
Hinawakan pa ako ni mom pero alam kong hindi na makakapalag pa si Ethan dahil sa tama ng bala sa likod neto.
"I-its ok mom. Ani ko dito.
Tumango naman siya at dahan dahan akong lumapit kay Ethan at umupo.
"E-ethan. Tawag ko dito.
Dahan dahan kong hinawakan ang kamay neto at sobrang nanghihina na talaga siya.
"I-itatakbo ka namen sa ospital k-kumapit ka lang ha. Umiiyak kong sambit.
Hindi ko alam pero naaawa ako kay Ethan at parang ayoko din siyang mawala sa mga oras na yun.
"A-ah. Ungol niya.
Ngumiti eto saken kahit na may dugo na ang bibig neto at hirap na hirap na eto.
"H-hindi n-na d-din a-ako a-aabot. Putol putol niyang sambit at umubo na eto ng dugo.
"E-ethan. Umiiyak kong tawag sa kanya.
"A-avery, e-eto na y-yung parusa ko. nahihirapan niyang sambit.
Ako naman ay umiiyak lang at naka tingin sa mahina niyang mukha.
"P-patawar-rin m-mo a-ako, k-kung h-hindi a-ako n-naging mabuting a-asawa s-sayo. Utal at hirap niyang sambit pero naiintindihan ko pa rin eto.
"N-no E-ethan a-ako ang may k-kasalanan h-hindi ikaw. Umiiyak kong sagot dito.
Hinigpitan niya ang hawak niya sa kamay ko at ramdam kong mahina na talaga siya.
"L-love m-may h-huling h-hiling sana a-ako s-sayo. Hirap niyang bigkas.
Tuloy tuloy lang sa pag agos ang luha ko samantalang umiiyak lang si mom sa gilid ko at nanonood naman ang isang hindi pamilyar na lalaki saken.
"A-ano yun? Umiiyak na tanong ko dito.
"P-pwede b-bang p-pag n-nagka a-anak ka T-theo ang i-ipangalan mo? Nang hihina niyang sambit saken.
Tumango ako at nilapit ko ang kamay niya sa mukha ko. Tuloy tuloy lang sa pag agos ang luha sa mga mata ko.
"L-love c-can y-you c-call m-me l-love f-for o-one l-last time? Ngiting sambit niya.
Ngumiti pa rin eto kahit hirap na hirap na siya.
"L-love. Tawag ko sa kanya at lalong tumulo ang luha ko ng ngumiti siya saken.
Ngiting totoo at eto rin ang ngiting huling beses ko ng makikita.
"I-i l-love y-you A-avery. Sambit niya.
Tinignan niya ako at pinipilit pa rin niyang mag salita.
"I-i love you too E-ethan. Umiiyak na sambit ko.
Ngumiti eto at unti unting pumikit, maya maya lang ay naramdaman ko na dahan dahang lumuluwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko at mukhang hinintay niya lang na sagutin ko ang "I LOVE YOU" niya.
"E-ethan. Umiiyak kong tawag sa pangalan niya at hindi na eto pa sumagot.
Yakap yakap ko ang kamay niya habang wala na etong buhay at tuloy tuloy lang akong humahagulgul sa gilid niya.
"E-ethan I-i'm s-sorry. Umiiyak kong sambit.
Yinakap na ako ni mom at umiiyak na din sa mga oras na yun.
"I-i l-love y-you E-ethan. Umiiyak kong sambit.
"U-until w-we met a-again. Bulong ko dito at hinalikan ko ang labi niya.
Maya maya lang ay may dumating ng mga rescuer at nilagay nila sa ospital bed ang walang buhay na katawan ni Ethan.
~END OF FLASHBACK~
"Hon. Tawag saken ni Alexander.
"Y-yes? Gulat na tanong ko dito.
"Tulala ka na naman, may problema ba? Nag aalalang tanong neto.
"W-wala naman naalala ko lang ang nakaraan. Sambit ko dito.
Hindi ko alam pero biglang tumulo ang luha ko ng maalala ko si Ethan.
"It's ok hon. Malambing na sambit niya at yinakap ako.
"I love you Alexander. Sambit ko dito.
"I love you more Avery. Sagot naman neto.
"Daddyyy! Masayang tawag samen ng mga anak namen.
"Sama kame. Sambit nila, natawa naman ako sa kanila.
Pumagitna sila samen at sabay sabay namen etong yinakap.
Hindi man kame hanggang dulo pero pinapangako ko na hinding hindi siya mawawala sa puso't isipan ko, dahil siya si Ethan Ford ang lalaking nagpa mulat saken na masasaktan ka muna bago ka matuto.
Forgive and love yourself yan ang lagi mong tatandaan!
I'm Avery Dela Torre and this is the end of "ARRANGED MARRIAGE" thank you for reading my story.
