Geçiş

Kavuşma

272 olmuşuz okuduğunuz için çok ama çok teşekkür ederim iyi ki varsiniiiz. İyi okumalar dilerim :).

LİNDA ' DAN

Ne kadar süredir buradayım hiç bilmiyorum. Karanlık bir odadayım. Kapı yok, pencere yok, sadece duvarlar. Oldukça soğuk bir odadayım. Günlerdir buradan çıkış yolu arıyorum. Belki fark edemediğim bir şeyler vardır diye sürekli duvarları ve yerleri kontrol ediyordum. Fakat her seferinde aynı sonuca ulaşıyorum. Burada yalnız olduğuma eminim ama bazen etraftan sesler duyuyorum. Bazen de etrafımda bulunan birkaç mum bir anda sönüyor ve tekrar yanmaya başlıyor. Belki de burada kaldıkça deliriyorda olabilirdim.

Buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyordum. Tek hatırladığım kızlarla gördüğümüz o tuhaf ev ve o çocuktan kaçtığımızdı. Kızların beni bulmasını o kadar çok istiyordum ki. Annem ne haldedir kim bilir diye sürekli onu düşünüyordum. Ya beni bulamazlarsa? Ya ömür boyu burada hapis kalırsam? Sesli şekilde sürekli bunları düşünüyordum. Belki biri beni duyar diye sürekli şarkı söylüyor,kendi kendime konuşuyordum. Bir süre sessizce yere oturdum. Bir anda sesler duydum. Bunlar öncekiler gibi değildi. Bunlar insan sesiydi.

LİSA'DAN

Claire ' le son hız koşmaya devam ediyorduk. Ormanın neresine geldiğimizi bilmiyorduk. Yorulunca bir süre durduk. Claire bulduğu bir ağaç kütüğünün üstüne oturdu. Bende yanına oturdum. Nefesimiz düzelene kadar konuşmadık.

-Lisa bir şeyler yapmamız lazım böyle nereye gittiğimizi bilmeden koşarsak bir sonuca ulaşamayacağız.

-Haklısın Linda ' yı bulmak için önce onları bulmalıyız. Onları takip edersek Linda' nın nerde olduğunu bulabiliriz.

-Peki ya Edward? O geri gelecek mi?

-Bilmiyorum Claire. Gelirse iyi olur ama gelmezse işimiz hiçte kolay olmayacak.

Şu an o yön bulmada yardım eden taşları yanıma almadığım için kendime lanet ediyordum. Nasıl bu kadar salakça bir şey yapabilirdim. Ama kendime kızacağıma bir çözüm bulmalıydım. Madem bir hata yaptım, hatamı telafi etmeliydim. Yavaşça düşünmeye başladım ayrıntısı ayrıntısına. İlk olarak acaba onlara yakalansak bizi Linda' nın yanına atsalar ve hep beraber çıkış yolu arasak diye düşündüm. Ama sonra eğer bir çıkış yolu olsaydı Linda çoktan çıkardı diye düşündüm. Sonra gizlice o eve girsek ve konuşmaları dinlesek Linda' nın nerede olduğu hakkında bir şeyler öğrenebilir miydik? Diye bir fikir daha geldi aklıma. Bu fikir diğerine göre daha mantıklıydı evet. Düşüncemle ayağa kalkarak konuştum:

-Claire hadi kalk.

-Nereye?

-O eve gidelim.

-Neden?

- O eve gizlice girelim içeriye bir yere saklanıp ordakilerin konuşmalarını dinleyelim. Belki işimize yarayacak bir şeyler öğrenebiliriz.

-Bu iyi bir fikir de ya yakalanırsak?

-Yakalanırsak olabildiğince uzağa kaç eğer yine yakalarlarsa belki bizi aynı yerde tutarlar.

- İşimizi belkilere bırakmak saçmalık olur Lisa.

- Ama şu an başka şansımız yok. Net bir şey söylemem için net bir girişimde bulunmamız lazım.

-Tamam o zaman hadi girelim şu eve.

Claire desteklercesine konuştuktan sonra hızlı bir şekilde evin yolunu tuttuk. Evin olduğu tarafa geldiğimizde evin yakınındaki çalılıklara saklanıp bir süre evi gözetledik. Evin içinde hareketlenmeler vardı. Biraz daha dikkatli baktım ama net bir şey görünmüyordu. Claire fısıldayarak bana seslendiğinde ona döndüm. Bir kapı bulmuştu. Tabii ya böyle evlerin her zaman bir arka kapısı bulunurdu. Kapıyı bir süre dinledik. Ses yoktu yavaşça kapıyı açtık. İçeri girdiğimizde kimse yoktu. Ama eve şöyle bir göz attığımda bir tuhaflık vardı.

-Bu merdivenlerden de nerden çıktı?

Claire ' e sessiz olması için işaret yaptım. Ev 2 katlıydı. Biz ilk girdiğimizde odasız bir evdi. Merdivenlerden ses duyduğumda Claire ' in kolundan tutup gördüğüm ilk dolabın içine girdim. Dolabı hafif aralayıp içeri göz attım kimse yoktu. Dışarı adımımı attığımda biri arkamdan ağzımı kapadı. Kalbim yerinden çıkacak gibi atarken duyduğum sesle rahatladım.

- Şşştt sessiz ol benim.

Bu Edward' dı ona döndüğümde konuştu.

-Sanırım Linda' yı  nasıl kurtarcağımızı buldum.

O kadar sevinmiştim ki çığlık atmak istiyordum. Claire' de dolaptan çıktıktan sonra yola koyulduk. Edward merdivenin altındaki bir kapıyı açtığında şaşırarak ona baktım.

-Önce sen. Dedim

Edward önden ilerlerken buranın Edward' ın geçen beni getirdiği yer altı sığınağına benzeyen yer olduğunu anladım. Sonra o kapının önünde durduk. Edward elinde duran tuhaf anahtarla kapıyı açtığında Linda karşımızdaydı. Şaşkınlık içerisinde koşarak ona sarıldım. Hemen ardımdan Claire' de sarıldı.

-Kızlar sizsiniz değil mi gerçekten? Ağlıyordu. Ona daha sıkı sarıldık.

Ertesi gün telefonumun çalan sesiyle uyandım. Telefonu açtığımda annem akşam saat 8 gibi evde olacağını söyledi. Sonra kızlara baktım. Dün gece çok yorulmuştuk. Hepimiz bende kalmıştık gece. Yataktan kalkıp yüzümü yıkadıktan sonra evin bahçesine indim. Postaları ve faturaları aldım. Eve girerken zarf üçümüzün isminin yazılı olduğu bir zarf vardı. Zarfı açtığımda donakaldım. Zarfta 'DAHA BITMEDİ' yazıyordu.